.: 2008

SCHOONHOVEN, 9-3-01

Een grote droom van me komt heel dichtbij. Ik heb reeds een grote droom verwezenlijkt die ik van jongs af aan al had maar de kans die ik nu krijg om op wereldreis te gaan zal naar alle waarschijnlijkheid meer met me doen. Al een jaar zweeft deze droom door mijn gedachten en ik ben erg blij dat die gedachten steeds sterker zijn geworden en er uiteindelijk toe hebben geleid dat ik op 2 juni 2001 mijn reis zal aanvangen. De knoop is denk ik zo’n beetje begin maart doorgehakt. Dingen die ik het afgelopen jaar heb meegemaakt en/of gezien heb om me heen, hebben me doen nadenken. Je ziet veel mensen die eigenlijk geen droom hebben, die gewoon meedraaien in de carroussel. Daar kan ik me dus niets bij voorstellen. Ik wil dit gewoon graag en ik ga het allemaal meemaken. Klinkt heel fylosofisch misschien maar ik heb zelf ervaren dat je na je 20e meer gaat nadenken over dingen. De knoop doorhakken is niet impulsief gegaan want er gaan nogal wat dingen voor me veranderen. Zo zal ik een tijd de band die ik met familie en vrienden heb moeten missen. Tevens zal ik moeten leren om me in vreemde landen met vreemde mensen, vreemd eten enz… thuis te voelen. M’n doel is eigenlijk het 1 jaar helemaal in m’n eentje redden. Mijn reis zal zaterdag 2 juni om 19:00 uur beginnen. Ik ga als eerste naar Thailand, het land waar mijn vader zijn dromen heeft doen verwezenlijken. Ik kijk er erg naar uit om m’n vader daar te omhelzen. Ik vind het ongelofelijk knap wat hij heeft gedaan. Voor hem was het ook een grote droom. Ik zal het daar wel zonder m’n lieve moeder moeten doen. Zij heeft andere dromen die absoluut nog gaan uitkomen. Zondag 3 juni hoop ik oog in oog(voor zover ze na +/- 30 uur vliegen nog open staan) te staan met mijn vader op het vliegveld van Chiang Mai. Tevens zal ik daar zijn prinsesje ontmoeten en het paleisje bezoeken waar ze leven. Ik vertoef 18 dagen bij mijn vader waarna ik doorreis naar Auckland in Nieuw Zeeland. Ik heb al de nodige boeken/brochures gelezen en in allen kwam er naar voren dat het een land is met alle schoonheden van de natuur en ongelofelijke vriendelijke bewoners heeft. Beiden trekken mij enorm vandaar dat ik er een stopover van +/- 3,5 maand zal maken. In oktober(17e om precies te zijn) vlieg ik van Christchurch(zuider-eiland) naar Australie, het land waar mijn zus een jaar vertoefd heeft. Zij was wel een stukje jonger dan ik nu maar ze is nog altijd dolenthousiast over de “aussies”.

LONDON 2-6-2001

Fantastisch, kikke, gaaf. Dat zijn de eerste woorden die ik op wil schrijven want dat zijn mijn 1e indrukken. Ik zit hier op een bankje op London Heathrow en heb net mijn 1e vlucht achter de rug. Ik heb nu al veel meegemaakt. Het was even slikken op schiphol maar daarna rende ik als een lammetje door de gate. Alles sprak voor zich op schiphol terwijl ik daar best tegen op zag. In de Boeing 757 zat ik aan het raam alles nieuwsgierig te volgen. Het feit dat er Rolls Royce op de motor stond maakte me nog relaxter! Op schema vertrokken we en het was echt fantastisch om boven de wolken te stijgen. Binnen no time waren we in London waar we nog even nutteloos rondjes vlogen. Ik zag de tennisvelden van Wimbledon en de Thames(ben ik toch een keer in England geweest). Hier op het vliegveld liep ik met mijn workerbroek een hele mooie lounge in maar die bleek alleen voor de businessclass te zijn. Ik heb net nog even lekker getoiletteerd(gescheten) op een schoon toiletje. Wel maf trouwens. Hier in Engeland ben ik ineens linksdragend, zal wel met de rijstijl van de engelsen te maken hebben. Ik ga nu naar mijn volgende vlucht naar .... Bangkok oftewel de andere kant van de wereld!!! YES!!

BANGKOK 3-6-2001

Hier zit ik dan. Een uur te vroeg geland op Bangkok. De 2e vlucht van London naar hier was wel wat minder comfortabel. Ik zat naast een Engelse hooligan die engels met een zwaar dialect sprak dus ik zat maar een beetje ja en nee te knikken want ik verstond er helemaal niks van. De start was weer spectaculair. Een acceleratie die echt niet normaal is! Ik zat gelukkig aan het raam toen we al vrij snel ons eten kregen. Ik koos voor de zalm. Was niet slecht alleen jammer dat 2 stoelen voor me een meisje van mijn leeftijd de turbulentie niet kon verdragen en zwaar begon te kokhalzen. Ik kon er gelukkig wel om lachen. Halverwege de nacht, na een paar uur slaap, liep ik met mijn engelse hooligan naar voren. Het was vrij donker zodat ik bij het toilet er achter kwam dat ik 2 koptelefoontjes van mensen aan het gangpad met mijn voet had meegesleurd. Na 11 uur vliegen landden we op Bangkok Airport waar ik echt mn god niet wist waar ik heen moest. Het is hier allemaal wat minder geregeld dan op Schiphol! M'n bagage is volgens de stewardess in 1 keer door gelabeled naar Chiang Mai. Ik hoop dat dat allemaal goed gaat. Momenteel is het hier in Bangkok zwaar bewolkt maar gelukkig moet ik nog 1,5 uur vliegen naar paps, hopen dat het daar beter is. Ik heb me net op het toilet opgefristen zit nu in de gate op m’n "domestic" vlucht te wachten. Ze hebben goede airco zodat ik hier relaxed met de beentjes op een stoel zit. Mijn maag begint te knorren dus ik ga vast mijn eerste Thaise Burgerking Burger nuttigen.

CHIANG MAI 4-6-2001

Wat een belevenissen! Gisteren ben ik om 20:30(plaatselijke tijd) geland. Van afstand zag ik paps en Aom al staan! Erg leuk en eventjes emotioneel om paps na lange tijd weer te omhelzen. Aom is een lieve meid met een hele vrolijke uitstraling. De bagage was wonder boven wonder(zonder 1 minuut wachten) gearriveerd. We reden met paps zijn mitsubishi naar een restaurantje aan een vijver. Wel even wennen trouwens dat links rijden. Heerlijk 2 biertjes op en nog heerlijker gegeten. Vraag me niet hoe het heet en wat het is! Na een uurtje bijkletsen reden we naar paps' huisje. Het was al helemaal donker dus van buiten was moeilijk te zien maar het is absoluut een mooi huis op een heel mooi stekje! Ik ging eerst even lekker douchen. Ik liep de trap op naar mijn gastenverblijf en daar zat een hele grote salamander op de muur! Paps legde uit dat deze(ongeveer de lengte van een kat)niet naar binnen kunnen en weg gaan als er mensen komen. Het bleef wel even raar idee. In mn kamer liepen ze ook over de muur maar die waren veel kleiner. Aan dat soort dingen zal ik moeten wennen! De kamer en douche zien er erg mooi uit. Lekker ruim. Water komt uit een hoge watertoren die naast het huis staat. Dat water komt uit een meertje in de buurt. Het is niet helemaal helder water(als je in bad gaat zie je de bodem niet!) maar als je doucht merk je daar echter niks van. Nadat ik het huis had bekeken ben ik vrij snel naar bed gegaan. De vlieguurtjes hakten er toch wel aardig in!

Vannacht meerdere keren wakker geworden. Ik was toch wel in de ban van die beesten boven mijn bed! Om 6 uur is het al licht hier. ik was erg nieuwsgierig hoe alles er uit zou zien buiten dus even door de ramen staan kijken. Aan de voorkant van het huis liggen wat rijstvelden, aan de andere kant alleen maar ongerepte natuur met voornamelijk hoge bamboe bomen. Toch nog maar even verder gaan slapen. Ik werd pas om half 10 wakker. Paps en Aom waren ook al op dus lekker met zn drien zitten ontbijten met een broodje pindakaas. Na het ontbijt met paps rond het huis gelopen. Het is echt mooi, erg vredig. Opeens hoorden we een gezoem uit de verte. Paps dacht aan een straaljager, ik aan een wespennest en ik had gelijk. Een grote zwerm vloog vlak over ons hoofd! Na de douche reden we naar de Boedha tempel boven op de berg. Je moet daar je schoenen uit doen en je lichaam bedekken. Ik had een korte broek aan dus moest ik een rokje aan maar die was natuurlijk veel te kort voor die lange benen van Robbie! In een klein tempeltje een kaarsje opgestoken en geknield naar Boedha. Vervolgens gingen we een kamertje in waar een monnik ons toesprak en ons met water besprenkelde. We kregen alle 3 een touwtje om ons arm. Dit brengt geluk en moet ik 3 dagen omhouden. Weer in een ander tempeltje moest ik een stokje uit een pot vol stokjes laten vallen. Mijn stokje was nr 15 wat het volgende inhield:

WAT PHRATAT DOI, SUTHEP #15

Dit betekent: The number 15 tells that you should take care of yourself. Respect and pray everyday, it will be lucky!

We reden vanaf de tempel verder en kwamen daar in een bergstamdorpje terecht. Je kijkt je ogen uit daar. Echt back to basic! Mensen die daar echt alleen in en van de natuur leven. In een boek wat ik aan het lezen ben las ik het volgende:

Pas nadat de laatste boom is omgehakt,

Pas nadat de laatste rivier is vergiftigd,

Pas nadat de laatste vis is gevangen,

Pas dan zul je erachter komen dat je geld niet kunt eten.

Ik moest gelijk aan dat spreukje denken toen ik dat dorpje binnenkwam. Toen we terug reden begon het te stortregenen zoals iedere dag want het is immers regentijd. Op de weg zie je hele families op 1 scooter onder een stukje plastic rijden. Wel grappig. Om 4 uur waren we weer thuis. Dat vond ik wel gek idee eigenlijk, dat ik hier thuis ben bij mijn vader. Ik voel me hier erg op mn gemak. Niets moet, je kan hier echt lekker doen waar je zin in hebt vandaar dat ik lekker 2 uurtjes ging tukken. Vanavond hebben we heerlijk gegeten in Chang Mai. Thais eten is echt lekker! Naast ons zat een europese man van in de 60(die in zijn woonplaats waarschijnlijk de dorpsgek is) met een heel jong grietje. Dat vond ik wel erg triest maar het maakt hier allemaal niet uit. Na het eten ben ik allerlei kraampjes met nepbrillen en horloges ingetrokken. Allemaal nog onwennig dat opdringerige. Op een binnenplaats onder het genot van een biertje naar een wedstrijd Thaiboksen gekeken. Het ging er hard aan toe. Wel geinig om een keer te zien. Ik zit nu op mijn kamer en kijk terug op een enerverende dag: Wespenzwerm, salamanders, boedha, thaiboksen. Geen allerdaagse dingen voor me tot nog toe. Morgen is het dinsdag en wordt het waarschijnlijk weer een dag vol nieuwe belevenissen, welterusten. Oh ja, vandaag ook nog chips, gemaakt van varkenshuid, gegeten. Erg lekker!

THATON 7-6-2001

Weer een paar heerlijke dagen achter de rug. Het is vandaag donderdag maar besef van tijd raak je hier snel kwijt. Dinsdagochtend werd ik wakker als een wrak want er zat een wespenest in het plafond. Heel de nacht gezoem. 'S ochtends zijn we in Chiang Mai naar de fruit- vis- en vleesmarkt geweest. Daar verkopen ze alles: ingewanden, larven etc. Het stinkt ongelofelijk. 'S middags heb ik een mountainbike gehuurd(3,- NLG per dag) en ben ik bij paps huis de bergen ingegaan. Echte kikke! Je komt gewoon een paar uur niemand tegen. Op de terugweg ben ik verdwaald maar een thaise boer wees me uiteindelijk de juiste weg. Ik reed nog bijna over een slang die de weg over kronkelde. 'S avonds zijn we met een tuktuk(taxibrommertje) naar een karaokebar gereden. Wel grappig. Daar zitten gewoon 20 "gezelschapsdames". Woensdagochtend werd ik gelukkig laat wakker en had ik lekker geslapen. Aan het eind van de ochtend ben ik naar een internetcafe gefietst en 1,5 uur zitten mailen voor 20 bath(+/- 1,25 NLG). 'S middags wat bamboe gehakt in paps zn achtertuin. Was wel hard werken in het zonnetje(35 graden celsius). Woensdagavond hebben paps en ik Aom op de bus naar Bangkok gezet. Paps moest nog even mailen dus ik heb zitten chatten met snoeckie. Dat is wel erg leuk. Lekker "bijgekletst". Daarna nog 2 tshirts van Quicksilver(10,- NLG p/s) en een Oakley zonnebril(10,- NLG) gekocht. Vanmorgen werd ik weer wrak wakker maar dit keer door de warmte. Paps en ik zijn vandaag vertrokken voor een vierdaags tochtje. Eerst hebben we een uur gereden naar een olifantenkamp. Daar kregen we een leuke show te zien waarna we een tocht maakten op de olifant door de jungle. Echt ongelofelijk wat een kracht die beesten hebben en hoe dichtbegroeid de jungle is. Op de terugweg liepen we met de olifanten door de rivier. 'S middags zijn we naar een bergstam gereden(+/- 2 uur rijden). Over een heel smal en stijl weggetje reden we naar boven. We kwamen in een heel klein dorpje aan zonder enige toerist maar met "longneck" vrouwen. Deze vrouwen hebben allerlei ringen om de nek waardoor deze wordt opgerekt. Sommige spraken een beetje engels. Het zijn hele vriendelijke mensen en we hebben dan ook leuk zitten kletsen. Ze vroegen me of ik een vrouw heb. Ik heb maar ja gezegd. Bij 1 van de vrouwen die heel aardig was heb ik een armbandje gekocht. De "longneckstam" was een hele leuke ervaring. We zitten nu in het "riverside resort". We hebben allebei een eigen huisje en zitten nu lui aan het water met een heinken biertje(verkopen ze echt overal, YES). Morgen bijtijds op voor een bezoek aan een tempel en een riviertocht. Dat belooft wat.....

CHIANG RAI 10-6-2001

Vandaag is het de laatste dag van ons 4 daagse uitstapje. Vrijdag hebben we een Canadese backpackster ontmoet waarmee we naar 2 mooie tempels in Thaton zijn gereden. Om half 1 ben ik met haar in een boot gestapt richting Chiang Rai. Het zat erg krap maar het ging behoorlijk snel. Af en toe moesten we water hozen omdat de boot langzaam vol liep. In Chiang Rai stond paps met de auto te wachten en zijn we naar een guesthouse in het centrum van Chiang Rai gereden. Het is niet luxe maar we zitten hier voor NLG 4,- per nacht! Gisteren zijn we vroeg opgestaan. Onze canadese backpackster ging ook mee. Allereerst hebben we een "zomerhuisje" van een voormalige koning bezocht met een prachtig uitzicht. Na anderhalf uur rijden arriveerden we bij de koninklijke tuinen. Niet bijzonder maar wel geinig om een keer te zien. 'S middags zijn we naar een grensplaatsje geweest. Wel raar gezicht, de grens naar Birma is namelijk afgesloten en overal lopen militairen rond. De golden triangle was onze volgende stop. Vanaf dat punt kun je Thailand, Birma en Laos zien. Er was daar ook een klein opiummuseum waar ik nog even binnen ben geweest. 'S avonds zijn paps en ik op stap gegaan. We kochten een fles Johnie Walker en zijn van bar naar bar gegaan. Je geeft de fles gewoon aan de ober en die schenkt je glazen wel in(hoef je in nederland niet te proberen). Aan het eind nog even naar een discotheek geweest. Het is nu 10 uur in de ochtend en we gaan terug naar huis met onderweg nog een stop voor een verfrissende duik bij een waterval.

CHIANG MAI 12-6-2001

Wat was die waterval gaaf zeg! We hebben eerst een tijd in de auto zitten wachten maar het werd maar niet droog. Wij dus in de stromende regen 3 kwartier lopen naar de waterval! We kwamen onderweg helemaal niemand tegen en bij de waterval was ook niemand. De waterval was spectaculair. 70 meter hoog! Ik wist niet hoe snel ik in het water moest duiken! Ik heb er echt met mijn kop onder gestaan. Komt echt keihard aan dat water! Paps had een onderwatercamera dus we hebben een paar leuke plaatjes geschoten. We konden zelfs achter de waterval komen en hebben daar ook nog wat foto's genomen. Het water was totaal niet koud. Het is natuurlijk geen smeltwater zoals in de alpen. Ik kon er geen genoeg van krijgen maar we moesten nog een eind terug rijden. Ik was helemaal kapot toen we thuis kwamen. Je bent hier volgens mij veel sneller moe. Na het eten heb ik getracht de tennisfinale van Roland Garros te bekijken maar ik werd midden in de nacht op de bank wakker. Paps was al naar bed. Maandag een beetje uitgeslapen. In de middag ben ik naar het internetcafe gaan lopen(+/- 1,5 uur). Op de terugweg ben ik gaan hardlopen. Af en toe krijg ik namelijk de kriebels om even te sporten. De Thaise mensen stonden met open mond te kijken. Ze verklaarden me waarschijnlijk voor gek. 'S avonds was ik weer moe dus lekker een boek gelezen en naar bed. Vandaag was weer een rustige dag. Weer goed geslapen. Paps en Aom hebben 2 mountainbikes gekocht waarvan ik er 1 heb terug gefietst naar huis(17 km). Tevens heb ik voor donderdag en vrijdag een jungletour geboekt met olifanten, raften, waterval en overnachting in de jungle. Vandaag hou ik me verder rustig. Ik begin aan een nieuw boek en fiets misschien nog even naar het internetcafe. Life can be relaxed!

CHIANG MAI 15-6-2001

Het wordt misschien eentonig maar ik heb weer een paar hele toffe dagen achter de rug. Woensdag ben ik met paps wezen mountainbiken naar een groot meer in de bergen. We wilden er omheen fietsen maar er was alleen geen weg dus we gingen door de jungle. We moesten echter al snel terug want we lagen helemaal open van de prikkels en doornen aan de takken. 'S middags nog even naar een paraplufabriek geweest en boodschappen gedaan. Donderdagochtend moest ik vroeg op omdat ik naar de stad moest voor de aanvang van de jungle-tocht. Met 1 Canadese, 2 Amerikanen, 2 Ieren en een Thai stapte ik in een pickup-truck. Eerst stond er een niet zo comfortabele olifantentocht op het programma, daarna lunch en vervolgens zo'n 3 uur lopen in de jungle waar we nog een waterval tegen kwamen en even hebben gezwommen. Om 5 uur kwamen we aan in een bergstamdorpje van de "Karentribe". We verbleven daar in een hutje tussen alle andere bewoners. Ze zitten daar helemaal afgesloten van alles en iedereen. Met de 2 amerikanen onwijs veel lol gehad en 2 flesjes whiskey soldaat gemaakt. Niet te drinken maar wel gezellig. Het is echt gaaf om te zien dat die mensen zelf in alle levensbehoeften kunnen voorzien: vis, water, rijst, kip, varken etc... 'S ochtends werden we al om 4 uur gewekt door de hanen die rond onze hut liepen. Om half 10 zijn we gaan lopen tot 12 uur toen we moe en drijfnat van het zweet weer een duik konden nemen in een riviertje en ik een natuurlijke glijbaan ontdekte. Na de lunch als pubers lopen ravotten tijdens de bamboe-raftingtocht. Halverwege konden we nog op een rots klimmen en ons van grote hoogte in het water laten storten, erg gaaf. Het riviertje werd alleen steeds smeriger. Volgens mij zwem je af en toe echt tussen .... (vul zelf maar in). Nu ben ik weer bij paps thuis en ga ik vroeg in de veren want morgen vertrekken we voor +/- 3/4 dagen naar het zuiden......

MAE SARIANG 18-6-2001

Zaterdagochtend zijn we bijtijds vertrokken. Eerst naar het noorden en vervolgens naar het westen, richting Pai. Dit is een weg dwars door de bergen van +/- 250 km waarin maarliefst 1800 bochten zitten(volgens de reisgids). Je ogen dicht doen was er dus niet bij. In Pai hebben we even gepauzeerd. Pai is een leuk plaatsje met veel avontuurlijke dingen(wild water rafting, mountainbike etc..). Tegen het eind van de middag kwamen we aan in Mae Hong Son(vlak bij de grens met Birma), waar we in kleine huisjes sliepen. Zondagochtend hebben we opnieuw een longneckstam bezocht, ver in de bergen, waar we niet met de auto konden komen. Weer leuk met die vrouwen met lange nekken gekletst maar nog leuker was dat de mannen aan het volleyballen waren. Paps vroeg of er 2 een partijtje wilden spelen. Dat vonden ze helemaal prachtig. Het zelfgevlochten netje hing behoorlijk laag. We speelden op harde klei met bamboe latjes als lijnen. Heel het dorp kwam kijken. Echt een fantastische ervaring, zeker toen iedereen in de lach schoot omdat ik zo'n klein Thais mannetje afblokte. Het was wel ruim 35 graden denk ik dus we zijn daarna naar een waterval gereden om ons op te frissen. Aan het eind van de middag kwamen we na 3 uur rijden in Mae Sariang aan. Echt een dorp van niks. Er was wel een restaurant aan een mooi meertje alleen jammer dat er al 3 grote insecten op mn bord sprongen voordat het eten er was. Na het eten even wezen internetten en daarna kreeg ik een Thaise massage tegenover ons hotel. Erg ontspannend. Echt alles wordt gemasseerd en gekraakt(voordat ik allerlei reacties krijg: dat ene plekje niet uiteraard). De vrouw die me masseerde vond het geloof ik wel grappig om zo'n groot lichaam te masseren. Vannacht slecht geslapen vanwege de auto's die langszoefden en de haan die maar bleef kraaien. We gaan nu op weg naar Chiang Mai om thuis nog even een paar dagen te relaxen voordat ik naar Nieuw Zeeland ga...

ps: bedankt allemaal voor jullie email, gastenboekberichtjes, sms-jes etc.. Het is harstikke leuk om dagelijks wat uit Nederland te horen.

BANGKOK 21-6-2001

Maandag zijn we via een duik in een waterval in Chiang Mai aangekomen. 'S avonds zijn we met 8 Thaise mannen uit eten geweest, was erg lachen. Dinsdag en woensdag heb ik eigenlijk niet meer gedaan dan een beetje relaxen op de bank of in de hangmat. Dinsdagavond zijn we met z'n drien als afsluiting uit eten geweest(volgens mij zijn we in 18 dagen tijd, 16 keer uit eten gewees, is namelijk goedkoper, gezelliger en vooral lekkerder). Vandaag is het de 21e en zit ik inmiddels op Bangkok Airport. Ik heb 3 hele toffe weken achter de rug met onder andere: salamanders, overvliegende wespennesten, gedoopt door een boedha monnik, een bezoek aan de longneckstam, een wedstrijd thaiboksen, chips gegeten wat gemaakt was van varkenshuid, mountainbiketochten, karaokebar, rijden op een olifant, volleyballen met een bergstam, een bezoek aan de golden triangle(3 landenpunt), johnie walker in de disco, douchen onder een 70-meter hoge waterval, jungletocht, bamboerafting en een thaise massage. Ongelofelijk eigenlijk dat ik zoveel heb meegemaakt in zo'n korte tijd. Volgend jaar hoop ik hier mijn reis af te sluiten maar me dan meer op het zuiden van thailand te richten. Tot volgend jaar thailand!(en paps en Aom natuurlijk!).

SYDNEY(AUS) 22-6-2001

17.000 kilometer van Nederland vandaan! Ongelofelijk! Het is hier al vrijdag de 22e terwijl het in Nederland nog donderdag de 21e is. De 2 vluchten die ik net achter de rug heb verliepen voorspoedig. Een aardige stewardess plaatste me op een stoel met heel veel beenruimte en ook nog eens aan het raam. Over een uurtje zit ik alweer in het vliegtuig naar mijn voorlopige eindbestemming, Nieuw Zeeland. Verder van Nederland verwijderd zijn kan dan niet meer. Ik heb er zin in. Ben erg benieuwd hoe het daar is alleen weet ik mn god nog niet waar ik ga slapen en wat ik allemaal ga doen vandaag. Het gaat nu echt beginnen. Ben helemaal op mezelf aangewezen en ben niet meer bereikbaar. Raar idee maar ook wel een lekker idee. Sydeny/Australie laat ik tot oktober nog even achter, die moeten nog even op me wachten....

AUCKLAND(NZ) 24-6-2001

Het backpacken is nu begonnen.Met zo'n 25 kilo op mijn rug liep ik vrijdag,vermoeid van de reis,rond op het vliegveld van Auckland. In het vliegtuig ben ik stijlvol aan m'n nieuwe avontuur begonnen met een glas champagne. De eerste indrukken van Nieuw Zeeland waren fantastisch: prachtige natuur en allervriendelijkste mensen. In de bus naar het centrum van Auckland raakte ik aan de praat met Mirjam, een meid van 28 uit Nederland. Zij is al een jaar onderweg en dus perfect voor mij om alle ins en outs van het backpacken te weten te komen. Zo vertelde ze onder andere dat ik veel teveel voor mijn ticket betaald heb. Het hostel waar ik in ben gegaan is kolossaal.Zo'n 350 bedden! Alle voorzieningen zijn er en het is gelukkig ook schoon.Na 's middags een uurtje geslapen te hebben ben ik met Mirjam op stap geweest, lekker wat biertjes drinken en lekker kletsen. Zaterdagochtend ging zij alweer door richting het zuiden voor een baan die ze daarheeft gevonden. Ik heb zaterdag in Auckland rondgezworven. Het is een leuke stad met die hele mooie skytower maar toch had ik het hier algauw gezien. Inmiddels is het zondagavond en heb ik weer een dag rondgeslenterd(ik had het hostelnamelijk voor 3 nachten geboekt). Morgenochtend vroeg ga ik met de trein naar het zuiden en kom ik hoogstwaarschijnlijk Mirjam weer tegen. Het weer is hier redelijk.Het is winter maar als het zonnetje doorkomt kan je makkelijk in je tshirt lopen. De prijzen zijn niet te vergelijken met Thailand, het is denk ik zo'n beetje hetzelfde alsNederland. Ik lig nu in bed(op een kleine kamer met 8 backpackers) en ga weer slapen,de jetlag speelt nog steeds parten!

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 29-6-2001

Maandagochtend zat ik al vroeg in de trein richting het "Nationalpark Tongariro".Het leuke van de treinreis was dat deze op plaatsen komt waar je met de auto niet kan komen. Het landschap begon buiten Auckland vlak maar werd steeds heuvelachtiger naarmate we verder naar het zuiden reden. Om 14:15 werd ik afgezet op het station van het plaatsje "National Park". Veel meer dan een oud huisje met een parkeerplaats was er niet. Er reden geen bussen en/of taxi's dus er zat niks anders op dan te lopen en te liften(niet ongerust worden mams!). Toen ik de weg opliep schreeuwde ik het uit van blijdschap en enthousiasme want in dit heuvelachtige gebied zag ik ineens 3 grote vulkanen van +/- 3000 meter hoog met besneeuwde toppen. De mensen in Nieuw Zeeland zijn zoals ik al verteld heb supervriendelijk en liften wordt als heel gewoon ervaren vandaar dat de eerste de beste auto al stopte en me een lift gaf naar Whakapapa village. Het is een heel klein dorpje waarvan ik wist dat Mirjam er verbleef. Tegen 5 uur ontmoette ik haar toen ze uit haar werk kwam. Ik verblijf bij Mirjam op de kamer en eet samen met de liftbediendes, skiverhuurders etc. Dinsdag heb ik het skigebied bekeken. Het is een redelijk groot gebied alleen is er voorlopig slechts 1 lift open omdat er nog niet genoeg sneeuw is. 'S avonds ga ik meestal gezellig wat drinken met Mirjam en zitten we soms uren (soms slap) te kletsen. Het is toch erg fijn om zo'n goed maatje te hebben hier in Nieuw Zeeland. Woensdag en donderdag had Mirjam vrij en zijn we onder andere naar een mooie waterval gelopen en hebben we zelfs gesnowboard! Dat was heerlijk want het was toch alweer een jaar geleden dat ik op de plank stond. Vandaag ben ik gaan liften naar het plaatsje "Nationalpark" om een baantje te zoeken maar dat valt zowel in Whakapapa als de omliggende dorpjes niet mee. Ik sta in ieder geval in de wacht op het skigebied, waarschijnlijk is er meer werk als er weer sneeuw valt en/of de vakanties hier beginnen. Vanmiddag ben ik naar de wat grotere plaats Turangi gelift om te pinnen. Ik werd meegenomen door een busje met 6 Maori-mensen(de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland) met keiharde Maori muziek aan. Ook heb ik geinformeerd naar skydiven, een bankrekening openen en ook weer naar de advertenties voor banen gekeken. De komende dagen hoop ik te gaan mountainbiken, een wandeling van 8 uur over de vulkanen te maken en uiteraard lekker snowboarden.Ik heb hier gelukkig m'n draai goed gevonden met echt prachtige natuur, veel avontuur en natuurlijk heel tof gezelschap. Ik denk dat ik hier nog wel even blijf.....

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 1-7-2001

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik er erg comfortabel bij namelijk in een apres-skibar in de zon met een halve liter bier erbij en een fantastisch uitzicht over de binnenlanden van Nieuw-Zeeland. De afgelopen twee dagen waren erg rustig. Gisteren ben ik naar National Park gelifd om een mountainbike te huren maar die waren erg duur. Ik heb ook weer veel genetwerkt om een baan te krijgen. Het is hier echt verschrikkelijk mooi dus ik doe er alles aan om te kunnen blijven plus als je een baan hebt krijg je grote kortingen op snowboardhuur en skipas want normaal is dat niet te betalen. In alle bars, hotels etc. heb ik nu gesolliciteerd en ik probeer ierdere twee dagen langs te gaan om weer te vragen. Met Mirjam is het nog steeds erg gezellig......De komende vier dagen heeft zij vrij en gaan we onder andere een hele mooie tocht over de vulkanen maken en een aantal dagen naar het Noorden waar ik hoop te gaan skydiven. Vandaag scheen het zonnetje en was er geen bewolking voor mij dus ideaal om weer eens te gaan sporten. In korte broek ben ik gaan hardlopen dwars door de natuur langs watervallen en met mijn discman op. Heerlijk om weer eens te zweten alleen jammer dat het zo vroor dat mijn voorhoofd en haar helemaal witgevroren waren. Vanmiddag heb ik een beetje zitten kijken bij de enige piste die nog open is (Happy Valley) . Het is ongelofelijk hoeveel mensen er op die piste stonden . Het zag er werkelijk waar zwart van de mensen, de sneeuw zag je bijna niet meer. En daar betalen ze dan vet voor!! Mijn biertje staat dood te slaan dus die ga ik even soldaat maken terwijl ik hier naar de ondergaande zon tuur.....

ROTORUA (NZ) 4-7-2001

Maandagochtend stonden we al met de opkomende zon langs de weg te liften. Het duurde even voor er een auto stopte maar het is niet erg om in het zonnetje en in zo'n mooie omgeving te wachten. Liften in Nieuw Zeeland geeft me echt een kikke gevoel: avontuur en vrijheid! Om +/- 11 uur waren we al in Taupo(www.laketaupo.tourism.co.nz) waar we in een heel gezellig hostel sliepen met uitzicht over lake taupo met op de achtergrond de 3 vulkanen van Tongariro National Park. In Taupo heb ik mijn adrenaline weer eens stevig doen borrelen door te gaan skydiven(www.skydive.net.nz). Ik werd bij het hostel opgehaald en naar het vliegveld gereden. Daar werd ik in een pak gehezen en kreeg ik een stevig pakje met strakke banden omgebonden. In een klein vliegtuigje vlogen we met 7 mensen weg. De spanning steeg met iedere meter. Op een hoogte van 12000 voet(+/- 5 kilometer?) boven Taupo gingen de deuren open en sprong ik met mijn instructeur uit het toestel. Je weet echt niet wat je meemaakt! Eerst ga je tig keer over de kop en vervolgens val je met een snelheid van boven de 200 km per uur richting de aarde. Je armen en benen moet je gespreid houden en zo drijf je 45 seconden lang op de lucht. Op 5000 voet boven de aarde gaat de parachute open en veranderen adrenaline, spanning en snelheid in vrede, stilte en uitzicht. Na 5 minuten cirkelen landden we op de grond en was ik weer een fantastische ervaring rijker!Echt een aanrader! Na deze ultieme kik zijn we naar een zwembad gereden(met de gratis fietsen van het hostel) met thermal pools oftwel in de vrieskou in een natuurlijk zwembadje zitten met water dat diep uit de aarde komt. Ergbrelaxed om na al die aktie lekker in water van 30/40 celsius te dobberen.

Dinsdagochtend zijn we op ons gemakje richting het centrum van Taupo gelopen. Onderweg kwamen we langs Hot Water Beach! Een strand met kokend water. Het ziet er erg mistirieus uit want er hangen dikke rookwolken boven het water. Ook dit water komt van diep uit de aarde. Nadat we het thuisfront weer eens hadden ingelicht via de email zijn we gisterenmiddag naar Rotorua gelift. Ook dit plaatsje ligt aan een meer alleen wat minder in de bergen. Nadat we onze eigen pasta maaltijd in het hostel hadden bereid(mams ik eet goed hoor!) zijn we naar een Maorikerk gegaan om daar een concert bij te wonen van de oorspronkelijke bewoners van Nieuw Zeeland. Het was geen hoogstaand concert maar wel erg interessant om wat van de cultuur te zien. Vandaag stonden we al om 9 uur in Te Whakarewarewa . Dit is een thermisch reservaat met tientallen spuwende geisers. Fantastisch gezicht, het is net alsof je op de maan loopt. Om de 20 minuten spuiten deze metershoog boven de aarde. In heel Rotorua ruik je duidelijk de zwavel die bij de geisers vrij komt(rotte eieren lucht). In het reservaat stond ook nog een huisje met een aantal kiwi's. Dit zijn niet de vruchten die in Nederland op de fruitschaal liggen maar de vogels die handelsmerk van Nieuw Zeeland zijn(zoals kaas dit van Nederland is). Het zijn grappige beesten zonder vleugels en met een hele lange snavel. Aan het eind van de ochtend zijn we weer terug gelift richting Whakapapa village met een tussenstop van +/- 2 uur voor een uitgebreide lunch op een fantastisch plekje bij Lake Taupo. Om 4 uur waren we weer in Whakapapa waar we nog even een uurtje(tot ongenoegen van de golfelite) op de golfgreen in de zon hebben gelegen om de afgelopen dagen en gebeurtenissen nog even te analyseren. Morgen heb ik een rustdag gepland om even bij te komen van 3 hele toffe dagen. Vrijdag reis ik alleen verder zonder Mirjam helaas maar die zal ik later weer ontmoeten om nog meer avonturen te beleven......

PALMERSTON NORTH(NZ) 7-7-2001

Na mijn avonturen in Taupo en Rotorua was het erg prettig om even een daagje bij te komen en alles te laten bezinken. Ik kwam pas om half 12 mijn bed uitrollen dat is toch wel lekker op z'n tijd. 'S middags ben ik me gaan voorbereiden om vrijdags te vertrekken dus al mijn kleren gewassen en wezen betalen. Vrijdagochtend om 7 uur afscheid genomen van Mirjam. Zij blijft de komende maanden nog in Whakapapa maar ik verwacht ergens in augustus weer terug te keren. Om 8 uur stond ik dan liftend langs de weg met 25 kilo op m'n rug. Ik ben maar gaan lopen want er kwam een uur lang geen auto langs alleen af en toe een schaapje dat naast me kwam lopen. Uiteindelijk kreeg ik mijn lift en arriveerde ik rond 11 uur in Wanganui. Het hostel waar ik zat was erg gezellig(Tamara's backpackers), echt een huiselijk idee. Met een "free bike" ben ik richting de Tasman zee(jaja, Nieuw Zeeland is ooit door een Nederlander ontdekt!) gaan rijden. Het was m'n eerste keer dat ik de zee zag in Nieuw Zeeland. De Tasman zee is mooi blauw alleen is het strand zwart(vulkanisch zand) en ligt het hele strand bezaaid met hout, bomen etc.. Toen ik terugfietste zag ik een hele hoge heuvel waarop ik een prachtig uitzicht had over de zee, het land en Mount Egmont(vulkaan). Alle reden dus om lekker even in de zon te liggen met de discman op. 'S avonds spaghetti voor 3 dagen gemaakt en met Snoeckie zitten chatten. Na een redelijk goede(maar koude) nachtrust ben ik vanmorgen om 8 uur alweer gaan liften richting Palmerston North. Hier heb ik vanmiddag het rugbymuseum bezocht en op het centrale plein gehangen. Gelukkig weet ik nu wat meer van rugby want ik ga vanavond rugby kijken in de pub. Het is wel weer even wennen om alleen op pad te zijn maar gelukkig heb je als backpacker snel genoeg aanspraak. Morgenvroeg vertrek ik richting Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland(200.000 inwoners). Mirjam gaf me nog een erg gaaf spreukje mee op reis:

THE PAST IS HISTORY

THE FUTURE A MYSTORY

TODAY IS A GIFT

THAT'S WHY THEY CALL IT THE PRESENT!

WELLINGTON(NZ) 10-7-2001

De rugbywedstrijd in de pub zaterdag was leuk. Heb het echter niet zo laat gemaakt want ik wilde zondag vroeg op weg richting "the capital", "city of winds"(en dat heb ik geweten: mijn kaas waaide van me brood!), Wellington. Om 8 uur stond ik dus alweer te liften in Palmerston North. Ik was die ene gek die zo vroeg opstond vandaar dat het uren duurde voordat ik een lift kreeg. Via een echtpaar dat uit de kerk kwam, een Maori-opa en een dorpsgek(er lagen allemaal sexboekjes op de grond) kwam ik uiteindelijk in Otaki. Daar vandaan heb ik de metro genomen richting het centrum van Wellington want het liften wilde niet zo vlotten die dag. Om een uur of 3 stond ik dan in Wellington(205.500 inwoners), geen idee waar ik heen moest. Gelukkig had ik van een volleybalmaatje(Brycekov bedankt!) wat telefoonnummers van zijn familie in Wellington. Ik dus bellen naar Marten de Groot(woont al 5 jaar in Nieuw Zeeland). Hij klonk gelijk enthousiast en kwam vrij snel naar me toe. Hij wees me een goed hostel aan(www.trekkers.co.nz) waar ik mijn spullen dropte. Hij wilde me dolgraag de kustlijn laten zien dus wij een anderhalf uur rondgereden. Wellington ligt namelijk in een grote baai(waar soms ook dolfijnen, walvissen etc. gesignaleerd worden). Het grappige van Marten is dat hij op de vakschool in Schoonhoven heeft gezeten(wat kan de wereld toch klein zijn!). Hij vond het prachtig om weer Nederlands te praten en vroeg me om vanaf woensdag bij hem en zijn vrouw te slapen. Dat klonk me als goud in de oren(zeg ik dat goed?) natuurlijk. Het hostel waar ik verblijf is iets duurder dan de rest maar goed te vergelijken met een hotel! Maandag ben ik alweer vroeg op pad gegaan. Eerst Mount Victoria(196 meter) beklommen. Bovenop had ik een fantastisch uitzicht over Wellington en de baai. Via he strand belandde ik in "Te Papa"(nationaal museum) met wat interessante exposities over Maori's en jawel: Nederland. Zo zat ik dus in 1 keer weer tussen de tulpen nederlandse tijdschriften te lezen! Het reizen en vooral het vele lopen is erg vermoeiend vandaar dat ik 's middags even een tukkie gedaan heb(dat is het grote voordeel van backpacken: niets moet!). 'S avonds ben ik weer de stad in gegaan. Ik kwam er achter dat ik in een gezellige buurt met stripbars en sexshops zat. Uiteraard ben ben ik daar niet naar binnen geweest maar weer vroeg naar bed gegaan. Ik zit nu wel in een heel ander ritme namelijk vroeg opstaan en meestal om een uur of 9/10 alweer naar bed(was in nederland wel anders). Vandaag ben ik met de beroemde "cable car" naar de top van heuvel gegaan met wederom een prachtig uitzicht. Via de botanische tuinen liep ik langs het parlementsgebouw naar het stadion van Wellington. Alle hekken op 1 na waren gesloten dus ik naar binnen. Ik liep door allerlei gangen en kwam uiteindelijk een vriendelijk dame tegen. Ik deed me voor als de grote rugbyliefhebber uit Nederland vandaar dat ze me persoonlijk rondleidde door het stadion. Was erg grappig. Nu zit ik in de TV lounge van het hostel en ga straks na het eten met Marten en een paar vrienden poolen in de stad. Morgen en overmorgen verblijf ik bij hem thuis en daarna reis ik denk ik weer door richting de oostkust maar ja.... Wie zal het zeggen?

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 15-7-2001

Mijn leventje is momenteel onvoorspelbaar want ik zit momenteel weer in de sneeuw(er is heel veel gevallen), in het zonnetje, met een waanzinnig uitzicht en ...jawel voor mijn eigen auto! Ik zal beginnen bij afgelopen dinsdag. Om 8 uur 's avonds ben ik met Marten, Roy en Graham wezen poolbiljarten in "the ballroom" in Wellington. Dat was harstikke leuk. Ondanks dat ik niet zo'n ervaren poolbiljarter ben wist ik toch samen met Roy van Marten en Graham te winnen. Woensdag heb ik eigenlijk niet meer gedaan dan foto's scannen, emailen en tv kijken in de tv lounge.

'S avonds om 6 uur haalden Marten en Ann(de vriendin van Marten) me op. Ze wonen in een gezellig huisje in Vogeltown. Hun gastvrijheid was geweldig en het eten weer ouderwets gezond en lekker. De zus van Ann kwam me om half 7 alweer ophalen om te gaan volleyballen. Ik heb de afgelopen weken met veel mensen gebeld om te vragen of er voor mij(net als in nederland) de mogelijkheid was om met volleyballen wat te verdienen. Van allen kreeg ik een negatief antwoord. In Nieuw Zeeland is volleybal een sociaal gebeuren dus gewoon even een uurtje in de week in een sporthalletje klooien. Het was wel leuk weer even te volleyballen want de laatste keer was alweer even geleden(Thailand, 18-6-2001).

Donderdag ben ik al vroeg op pad gegaan met de mountainbike van Roy. Via Island bay belande ik in een natuurreservaat. De zee was weer overweldigend(meters hoge golven). Zonder dat ik het in eerste instantie door had reed ik door een zeehonden kolonie(ze waren namelijk de zelfde kleur als de rotsen). Echt gaaf om die beesten zo dichtbij en in het wild te zien. Donderdagavond ben ik met Marten naar een vriend gegaan die een auto te koop had. Het bleek een leuk auto'tje te zijn die volgens Marten motorisch in orde was en slechts 300NZ$ (+/- 300 NLG) waard was(Mitsubishi Mirage). Ik was eigenlijk helemaal niet van plan een auto te kopen maar kon deze kans niet aan me voorbij laten gaan. Vrijdag was ik dus, nadat ik hem had laten overschrijven(9 NZ$) en de verzekering voor een jaarbetaald had(128 NZ$), de trotse bezitter van een auto(uit 1981). Hij is oerlelijk maar hij rijdt goed en ik kan erook in slapen doordat ik de achterbank er uitgeschroefd heb en bij een meubelfabriek (gratis) kussens ben gaan halen. 'S avonds ben ik na wederom een heerlijke maaltijd(rode kool en boontjes) met Marten en Roy naar de rugbywedstrijd Nieuw Zeeland tegen Australie geweest. Het was heel leuk om de nationale sport in het echt te zien alleen jammer dat de kiwi's met 28-10 werden ingemaakt. Zaterdagochtend ben ik om 9 uur bij Marten en Ann vandaan vertrokken nadat ik ze uiteraard voor hun gastvrijheid bedankt had. Omdat Mirjam deze week een ongeluk met snowboarden had en zelfs een dag naarhet ziekenhuis moest ben ik met mijn Mirage(KB-1519) terug naar Whakapapa gereden om te kijken hoe het met haar ging en natuurlijk even lekker bijkletsen... Vandaag staat zij weer naast de skilift en zit ik dus relaxed in de sneeuw en in de zon gordijntjes te knippen en mijn reis te plannen want ik vertrek morgen richting de oostkust.

Oh ja: ik ben donderdagochtend nog naar een kapper geweest in Wellington waar ze modellen zochten voor hun leerlingkapsters. Het was een "operatie" van ruim 2 uur maar ik kan weer even vooruit.

MINGINUI(NZ) 18-7-2001

Dat mijn leventje onvoorspelbaar is werd maandagmorgen wederom bewezen. In plaats van de kust in het oosten werd het het national park Urewera in het noorden en in plaats van alleen reizen ben ik 3 dagen met Mirjam op pad geweest. Via Lake Taupo reden we met onze Miracle(= de auto) het nationale park van Urewera in. Er gaat een lange weg doorheen van een paar honderd kilometer dus je kan je voorstellen wat een ongerepte natuur eraan je voorbij gaat. Kilometers kom je niemand tegen. Om een uur of 4 vonden we een plekje aan een hele mooie beek om te overnachten. Het weer was regenachtig vandaar dat we met een stukje zeilen wat stokken een tentje bouwden aan het water(om te koken). Het was erg leuk om back to basic te leven. Met wat stenen maakten we een verhoging voor ons pannetje. We hadden een fles wijn, wat blikjes spaghetti, tomaten en appels en elkaar om de avond door te komen. Net na dat ons tentje stond begon het keihard te regenen dus lagen we al vroeg in onze miracle. Ik had niet gedacht dat we zo comfortabel konden liggen in de miracle maar het feit dat we allebei het klokje rond sliepen bevestigde dat.

De volgende ochtend regende het nog steeds. Gelukkig zijn we allebei als hollanders wat gewend dus wij ons gewoon gewassen in de ijskoude beek. Ons plan was die dag naar Lake Waikaremoara te rijden maar dat bleek nog zo'n 100 km over de slechtverharde en slingerende weg te zijn. We besloten een zijweg in te gaan richting Minginui, een dorpje(spookstadje) van niks. Langs deze weg vonden we een geweldige plek om te overnachten maar eerst zijn we doorgereden om een korte wandeling naar Te Whaiti Nui A Toi Canyon te maken. Het bos waar we doorheen liepen was als in een sprookje. Metershoge bomen(zo hoog als een flat) en hele mooie varens. Om 4 uur waren we terug bij die hele mooie plek om te overnachten, Onze miracle stond een paar meter van wederom een mooie beek en een paar meter van de Margamate waterfall. Het was echt het paradijs voor ons. We zijn eerst de waterval opgeklommen waar we een fantastisch uitzicht hadden en vervolgens door de beek een stukje omhoog gelopen. Ons "kamp" moest uiteraard ook weer worden opgebouwd dus wij weer met mes(Ja jongens, ik gebruik jullie Zwitsers zakmes tig keerperdag!) het bos in om stokken en stenen te zoeken. De avond was weer harstikke gezellig met Mirjam. Weer serieus en flauw zitten kletsen. Het koelde wel snel af 'savonds dus we lagen weer vroeg in de miracle.

Woensdagochtend waren we al bij ochtendglorie wakker dus wij alles ingepakt om een stevige wandeling te gaan maken. De miracle wilde echter niet starten dus vroegen we aan een Nederlander(!) die bij ons in de buurt stond of hij onze auto naar dat spookstadje wilde slepen. Daar belden we bij iemand aan en een Maori kwam echt supertof het draadje op de accu aansluiten. Gelukkig konden we onze reis dus weer snel vervolgen en zijn we in de stromende regen naar de Waiatiu Falls gelopen. 'S middags zijn we terug gereden richting Taupo met onderweg een stop bij de Craters of the moon, een park met allemaal stomende kraters, vandaar de naam. Erg indrukwekkend. 'S avonds waren we weer terug in Whakapapa. Het waren weer 3 hele toffe dagen. Vooral back to basic gaan vond ik een geweldige ervaring!

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 24-7-2001

Vanaf vorige week donderdag heb ik onder andere op Mount Ruapehu gesnowboard, een bezoek gebracht aan Taumaranui(een klein plaatsje ten noord-westen van Whakapapa) en gewandeld. Donderdag en vrijdag heb ik eerst uitgeslapen en daarna gesnowboard(van 12:00 - 16:00) in de verse poedersneeuw. Het zicht was wel slecht en de sneeuw diep dus het was hard werken. Zaterdag ben ik met de miracle naar Taumaranui gereden want het weer was te slecht om te boarden. Zondag waaide het hier enorm(280 km per uur). Mijn miracle kwam tot halverwege de berg(vanwege de sneeuw) en ik(lopend) met pijn en moeite tot in het skigebied. Daar ben ik niet lang geweest want de hele berg werd geevacueerd ivm de windsnelheden. Beneden in de village waaide het gelukkig niet zo hard dus ben ik met Mirjam 2 uur wezen trampen(wandelen klinkt zo burgerlijk) richting de "silicia rapids". Dat was absoluut gaaf om al die stroomversnellingen te zien tijdens de ondergaande zon. Gisteren stond ik al om 9 uur op de piste want de lucht was strak blauw en er stond geen zuchtje wind. Ik heb tot 16:00 als een dwaas gesnowboard. 'S ochtends wel 2 keer mijn enkels verrekt nadat ik een 360 graden draai probeerde in de lucht. De afdalingen waren fantastisch en het uitzicht magnifiek(aangezien je in Nieuw Zeeland door de niet vervuilde lucht makkelijk 100/200 km kan zien). 'S middags ontdekte ik een rots van zo'n 3 meter hoog. Het leek me waanzinnig om daar vanaf te boarden. Nadat ik lopend alle kanten had bekeken ben ik er met mijn board af gesprongen. Mijn adrenaline pomte weer stevig door mijn lichaam. Ik heb die sprong daarna nog 4 keer gedaan, echt supergaaf. Om 4 uur sluiten de liften dus ik om 5 vooor 4 nog 1 keer naar het hoogste punt om daarna als een gek naar beneden te stormen. Het was echt een topdag.

De avonden spendeer ik met Mirjam. We hebben ons nog geen minuut verveeld. De ene avond gaan we emailen, poolbiljarten en tafeltennissen de andere avond collect-call bellen, wijntje/biertje drinken en gezellig kletsen. Vandaag was weer eens een rustige dag. Ik heb de was weer eens gedaan(backpacker doet dat zonder waspoeder), mijn lonely planet(reisbijbel) bestudeerd en ik ben weer eens ouderwets mijn uitgaven gaan bijhouden(DEBET/CREDIT! hoe ging dat ook al weer?) aangezien de centen nogal hard gaan. Het is nu half 4 's middags en ga zometeen nog een uurtje naar buiten richting "Ridge Track"(een korte wandeling van zo'n 20 minuten).

OCEAN BEACH(NZ) 26-7-2001

Hier zit ik dan in mijn eentje, voor de miracle, aan de South Pacific Ocean. Het is 7 uur 's avonds en al pikke donker. Nadat ik gisteren in Whakapa wederom te horen kreeg dat er geen banen zijn, heb ik besloten om even een tijdje alleen door te reizen. Met Mirjam heb ik gisteren nog een leuke middag gehad in Ohakune(plaatsje aan de andere kant van de berg) en heb vanmorgen in alle vroegte weer voor een tijdje afscheid genomen. Het klikt allemaal geweldig met haar alleen moet ik voor mezelf weer even verder reizen want ik ben uiteraard niet op reis gegaan om 3 maanden op 1 plek te blijven. De plannen die Mirjam en ik hebben om samen verder te reizen blijven als een paal boven water staan. Vandaag ben ik dwars door het "Kaweka forest park" gereden. Zo'n 100 kilometer waarvan +/- 35 over onverharde weg. De Miracle heeft de dag perfect doorstaan ondanks alle hobbels, kuilen, stenen en stevige klims gaf hij geen kik. Om 3 uur reed ik weer op de verharde weg en kon ik in eens weer zenders op de radio ontvangen. In het park kon dat niet en ik ben al die uren ook bijna niemand tegen gekomen. Via Hastings en Havelock North kwam ik hier in Ocean Beach terecht. Ik sta met de miracle praktisch op het zand en heb dus ook een waanzinnig uitzicht. Ik ben alweer bijna 2 maanden onderweg. De tijd vliegt! Tot nu toe zijn al mijn ervaringen zeer positief. Het backpacken bevalt ook goed. Je leert om niet te moeilijk doen over sommige dingen. Zo slaap ik in de auto, eet spaghetti uit blik, was mijn kleding zonder waspoeder, draag mijn kleren tot ze echt vies zijn etc... Dat is allemaal heel anders dan in Nederland maar het gaat me voorlopig goed af. Verder ben ik de eerste dag in Nieuw Zeeland al verliefd geworden. Wie had dat gedacht? Mirjam(28) en ik zitten op heel veel vlakken op 1 lijn en hebben de zelfde ideeen en idealen, reden te meer om samen te genieten in Nieuw Zeeland want de natuur is hier onbeschrijvelijk mooi en dan heb ik alleen nog maar een deel van het noordereiland gezien. Wat ik ook erg leuk vind aan mijn leventje is dat ik weer heerlijk kan genieten van simpele dingen. Zo ben ik blij als ik weer eens op een toilet kan zitten of aan een tafel eet. TV kijken is er niet meer bij. Je leert je vermaken met muziek, lezen, filosoferen, plannen maken etc.. Besef van tijd heb ik ook niet echt meer. De maandag beleef ik precies hetzelfde als de zaterdag. Als ik moe ben ga ik liggen, als ik wakker ben begin ik aan een nieuwe dag, vol avonturen.....

WAIKAREMOANA(NZ) 29-7-2001

Zat ik in Ocean Beach nog voor de miracle, nu zit ik in de miracle. Het is wederom 7 uur 's avonds, wederom pikkedonker alleen is het nu koud buiten en waait het erg hard. Ik sta momenteel aan lake Waikaremoana (http://www.lakewaikaremoana.co.nz en http://www.lake.co.nz) dat in het National Park Urewera ligt. Vrijdag en zaterdag heb ik in Napier doorgebracht. Via Kape kidnappers was dit een uurtje rijden. Napier is een leuk stadje(http://www.napiervic.co.nz) met een even gezellige boulevard. Het was lekker weer dus heb ik even relaxed op het strand, een deken gekocht bij het leger des heils(slaapzak alleen was toch te koud), een schapenscheerbedrijfje bezocht, coole stickers verzameld om mijn auto wat minder lelijk te maken en voorbereidingen getroffen voor de tocht die ik deze week ga maken. Ik vertrek namelijk morgenochtend voor een 4daagse tramptocht rond het meer. Ik heb 6 blikken eten bij me, 2 hele broden, 1 kilo kaas, 5 liter water, 12 waxinelichtjes, 3 mueslirepen, 7 appels en mijn pannetje. Daar moet ik het de komende dagen mee doen. Ik overnacht in hutten van het DOC(Department Of Conversation = Natuurbehoud). De kans is groot dat ik 4 dagen niemand tegen kom want ik ben eerst met de miracle 60 kilometer landinwaarts gereden over veelal onverharde weg en vervolgens word ik morgen om 9 uur door de watertaxi nog verder gedropt. Het is een geweldige uitdaging, zeker in deze weersomstandigheden(keiharde regen en berekoud). Vandaag heb ik alvast een kleine warming up gedaan. Ben 2 uur wezen lopen richting de Aniwaniwa watervallen. Vanaf 16:00 uur zit ik al in mijn auto(vanwege de regen en kou) Veel mensen zullen zich afvragen wat daar leuk aan is want ik zit in de auto met waxinelichtjes een blikje ravioli op te warmen. Ik zelf vind het top om mee te maken. Ik leef momenteel erg simpel. Ik eet weinig gevarieerd(ben al flink afgevallen) en moet mezelf zien te vermaken. Dat lukt aardig tot nu toe. Als ik hier dan zit rolt mijn leventje als een film aan me voorbij. Mirjam, m'n familie, vrienden, werk, volleybal etc... Dat zijn soms best wel momenten dat je even moet slikken maar ik zie het als een enorme levensles. Ik moet er namelijk zelf doorheen bijten. Er is hier niemand om op terug te vallen. Ik heb al een paar dagen niet meer gezegd dan "Hello" en "Hi" en dat zal de komende dagen allen nog maar minder worden! De komende dagen is 1 grote uitdaging die ik met beide handen aanpak!

PANEKIRI HUT(NZ) 30-7-2001

Wat een dag, wat een dag. Om 9 uur werd ik door de watertaxi aan de andere kant van het meer gedropt. Daar begon mijn tramp(trektocht). Vanaf dat moment is het keihard gaan regenen. Terug gaan was er niet meer bij maar dat wilde ik ook helemaal niet. Met zo'n 15 tot 20 kilo op mijn rug begon ik aan de tocht. Op de kaart stond dat het ongeveer 5 uur was lopen richting de Panekiri hut. De wandeling werd een klim want het pad liep stijl omhoog. Zo'n 2 uur heb ik alleen maar geklommen. Plassen en modderpoelen ontweek ik niet meer want het water stond al tot tussen mijn tenen. De rugzak werd steeds zwaarder en de kuiten gingen steeds meer op klappen staan. Echt stoppen deed ik ook niet want dan koelde ik snel af en voor het uitzicht hoefde ik het vanwege de regen en mist ook al niet te doen. Tot mijn verbazing arriveerde ik al na 3 uur zwoegen bij de hut. Het zal wel gekomen zijn doordat ik niet ben gestopt voor die mooie uitzichten. Alle mensen die voor mij in deze hut waren schreven namelijk in het logboek dat het uitzicht zo fantastisch was(niets van gezien). Zodra ik stil zat in de hut sloeg de kou toe en begon ik onophoudelijk te rillen en te niezen. Om 14:00 uur lag ik dus al in mijn slaapzak maar zelfs dat was nog waanzinnig koud. Ik ben zo inventief geweest om van 12 matrassen een (claustrofobisch kleine) iglo te maken waar ik nu al uren in zit en zelfs ook in gekookt heb. De ruimte is super klein maar ik heb het weer een beetje warm terwijl die andere gek naast me(die ook aan het trampen is in de regen) ligt te klappertanden. Het was in ieder geval een dag vol avontuur. Morgen volgt een wat vlakkere tocht van zo'n 4 uur naar de Waiopaoa hut.

WAIOPAOA HUT(NZ) 31-7-2001

De nacht ben ik goed doorgekomen, niet koud gehad. Pas toen ik er uit ging en mijn nog vochtige schoenen, broek en trui aan deed sloeg de kou weer toe. Ik ben snel op pad gegaan om me op te warmen. Het had flink gevroren 's nachts wat prachtig te zien was aan alle bomen en struiken. Al snel kwam het zonnetje door en huppelde ik fluitend over het pad. De zon deed wel de ijsklompjes in de bomen smelten dus die vielen af en toe met een smak op m'n kop. De tocht duurde gelukkig maar 2,5 uur want mijn bovenbenen en enkels hadden het vanwege de lange en glibberige afdalingen zwaar te verduren. Toen ik bij de hut aan kwam was het inmiddels lekker weer dus perfect om alles te drogen en een verfrissende duik te nemen in het meer(ik had namelijk al 4 dagen niet gedouched). Nee, de kou is in deze hut(mede door de houtkachel) niet het probleem. Hier is het meer een probleem dat er ongelofelijk grote ratten zitten(volgens de mensen die in het logboek hebben geschreven). Verder heb ik eigenlijk te weinig water bij me. Ik heb dus niet veel kunnen drinken vandaag want de watervoorraad moet nog 2 dagen mee. Wel leuk trouwens dat die andere tramper als een gek water loopt te drinken en heerlijk eten kookt terwijl ik voor de zoveelste keer spaghetti uit blik eet maar ja... wie het kleine niet eert....

GISBORNE(NZ) 2-8-2001

De tocht zit er op. De 2e nacht liepen er inderdaad ratten over het bed boven me maar ik praatte mezelf steeds in dat ze vast niet op mensen afkomen. Woensdag was ik om 8 uur alweer op pad aangezien ik 's avonds vanwege de kou al om een uur of 7/8 sliep. Om een uur of 2 was ik alweer bij de volgende hut. Die was inmens groot(zo'n 40 bedden!) waar ik dan in mijn uppie inlag(voor de gaskachel). Af en toe best eng. Je ligt helemaal in je eentje in the middle of nowhere, niemand die je hoort. Ik ben die 4 dagen 1 andere jongen tegengekomen, voor de rest helemaal niemand! Je moet er niet aan denken dat er wat gebeurt! Vandaag was ik om 13:00 uur weer bij de auto en een enorme ervaring rijker. Ik heb het geklaard(kleine 50 kilometer lopen!)! Goed gevoel! Om half 2 zat ik dus weer in de auto richting Gisborne, de meest oostelijke stad van Nieuw Zeeland(http://www.gisborne.co.nz). Ik heb mezelf maar eens verwend met de mac, een reep chocola, een zak pinda's en een blikje bier. Morgen blijf ik hier. Ik ga me weer eens douchen en een beetje relaxen. Uiteraard staat mijn auto weer aan de zee geparkeerd dus dat wordt morgen weer goed wakker worden!

OPOTOKI(NZ) 5-8-2001

Sinds vrijdag heb ik een bierbrouwerij bezocht, het meest oostelijke puntje van Nieuw Zeeland gezien(East Cape) en de Bay of Plenty-Pacific Road gereden. Allemaal leuk maar als je dan te horen krijgt dat je opa is overleden(afgelopen donderdag), sta je weer met beide benen op de grond. Het is allemaal erg prachtig wat ik meemaak maar op momenten zoals nu is het toch even slikken. Ik vind het dan ook niet gepast om nu over mijn avonturen en belevenissen te schrijven. In gedachte ben ik nu bij opa'tje maar ook bij mams en de rest van de familie die dit verdriet zullen moeten verwerken.

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 11-8-2001

Via Whakatane waar ik een lange strandwandeling gemaakt heb op Ohopebeach ben ik maandag in Tauranga aangekomen. Tauranga is een vrij grote stad met 58.500 inwoners. Het ligt in de Western Bay of Plenty (www.visitplenty.co.nz) . De stad zelf was handig om even wat inkopen te doen en mijn foto's te ontwikkelen, maar ik voelde me niet onwijs op mijn gemak, vandaar dat ik 2 nachten heb doorgebracht aan het prachtige strand van Mount Maunganui. Dit is een klein plaatsje aan de oceaan met een berg van zo'n 232 meter hoog, deze heb ik dinsdag beklommen. Het was helder weer dus het uitzicht was geweldig! Dinsdga ben ik tevens voor $2,50 naar de hotpools geweest. Lekker relaxen in de zoutwaterbubbelbaden temidden van alle gepensioneerden zoniet hoogbejaarde kiwi's. De laatste dagen van mijn 2 weekse tocht waren zwaar. Ik wilde het liefst al veel eerder terug naar Mirjam in Whakapapa maar ik had in mijn hoofd om woendag pas terug te gaan en dat wilde ik volhouden. Woensdag ben ik dus als een gek al fluitend en zingend in de miracle teruggereden (zo'n 4 uur rijden). Ik kwam Mirjam op straat tegen omdat ze een vrije dag had. Het weerzien was onwijs tof, het was alsof we elkaar een jaar niet gezien hadden. We hebben de rest van de dag ook onwijs veel zitten kletsen want we hadden allebei natuurlijk weer veel beleefd. Onze band wordt met de dag nog vertrouwder en dat geeft een heerlijk gevoel.

Donderdag had Mirjam ook vrij en hebben we het klokje rond geslapen, lekker relaxed daagje. Ik heb ook weer eens met alle liftbediendes etc. meegegeten. Weer heerlijke verse groenten, aardappels en vis. Vrijdag heb ik wederom uitgeslapen, m'n kleren gewassen, gelezen (heb voor $6,- een boek van Stephen King gekocht van 1000 blz.) en wat ge-emailed. 's Avonds drinken Mirjam en ik meestal een paar biertjes, het zijn er meestal maar 1 of 2, maar smaken echt waanzinnig. Vandaag ben ik weer eens wezen trampen, de meeste tracks in Whakapapa heb ik wel gedaan maar die van vandaag naar de Tamalakes was erg gaaf en nieuw voor me. De Tamalakes zijn 2 cratermeertjes waar je in de zomer heerlijk in kan zwemmen. Ik ben vanwege de regen van afgelopen dagen wel een aantal keren onderuit gegaan dus ik zat onder de modder. Het bad wat ik zojuist genomen heb was dan ook verfrissend. Ik lig nu met Bob Marley op de achtergrond bij te komen van m'n 4 uur durende tocht, NO WORRIES!

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 16-8-2001

JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJIEEEEEEEEEEEEEEEEEEHAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Dat was zo'n beetje het gene wat ik uitgilde afgelopen zondag toen ik te horen kreeg dat er een baan voor me was hier in het skigebied. Ik liep eigenlijk zonder verwachtingen het kantoor in omdat ik het al zo vaak tevergeefs gebprobeerd had. Ze vertelden me dat er een functie was vrijgekomen op de Distributie-afdeling. Ik had op dat moment geen idee wat ik moest verwachten maar ik weet wel dat ik dolblij was met deze simpele job waar ik zo'n f 9,- per uur mee ga verdienen. In NL komt daar niemand z'n bed voor uit maar ik vind het helemaal geweldig, want ik blijf dus de komende 2 maanden ook bij Mirjam, slaap nu samen met haar op een 2-persoonskamer (met fantastisch uitzicht) , krijg 2 maal daags een ontzettend lekkere en gezonde maaltijd, heb inmiddels een seizoenspas voor het hele skigebied, ik geef geen geld meer uit (integendeel, ik spaar zo'n f200,- per week) en werk gewoon heerlijk veel in de buitenlucht op een prachtig besneeuwde vulkaan ( www.mt.ruapehu.co.nz) . Kortom allemaal geweldig. Alles regelt zich vanzelf, probleempjes lossen zich vanzelf op. Maandag ben ik dan ook gelijk een snowboard (Rossignol) , bindingen (Rossignol) en boots (Flow) gaan kopen in Taupo. Wel even een investering (kost een paar centen maar dan heppie ook wat) maar ik heb dit altijd al gewild en ik verdien hem terug met de centen die ik hier ga verdienen. Dinsdag moest ik om 8 ur aan de slag, ik kreeg een hartstikke stoer werkpak en mijn taak bestaat zo'n beetje uit alle restaurants en bars in het skigebied van eten en drinken voorzien. Ik rij dus met een 4WD jeep naar de stoeltjesliften en loop door sneeuwstormen met dozen en vaten te sjouwen. Het is een harde job, maar ik vind het fantastisch om te doen. Ik begin 's ochtends om 7 uur en zal denk ik meestal per dag zo'n 8 tot 12 uren werken. Gisteren was het hele skigebied vanwege de zware winden en sneeuwval gesloten, dus kregen Mirjam en ik betaald verlof (2 uur). We zijn met de miracle naar Taupo gereden om onze vliegtickets aan elkaar aan te passen. We zitten al de komende vluchten lekker bij elkaar in het vliegtuig en zijn we vanaf nu dus onafscheidelijk, echt hartstikke gaaf! Samen dus naar Australie, Thailand en naar Nederland. Vandaag weer gewerkt, o.a. sneeuwgeruimd en geleerd hoe je met een walkie-talkie moet communiceren (heb je nodig als je op pad bent). Aanstaande zondag heb ik een vrije dag, ga ik mijn snowboard uitproberen, ben reuze benieuwd! Xal iedere minuut dat ik kan snowboarden VET benutten, zwaar kikke allemaal, Nieuw- Zeeland RULES!!!!!!!!

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 23-8-2001

Vandaag heb ik eens zin om m'n filosofische gedachten van afgelopen maanden te verwoorden. Niet dat ik er dagelijks mee bezig ben, maar reizen doet me meer nadenken dan dat ik in Nederland deed.

INVENTIVITEIT => al snel leerde ik oplossingen te zoeken voor kleine probleempjes, zo maakte ik een iglo van matrassen (tegen de kou) tijdens mijn tocht rond lake Waikaramoana en gebruikte ik mijn Thaise sarong (doek) o.a. als kussensloop, handdoek, sjaal, muts en wandversiering.

TEVREDENHEID => doordat ik de afgelopen maanden veel in situaties heb verkeerd die erg back 2 basic waren heb ik ervaren hoe je simpele dingen ontzettend leert waarderen. Zo was het genieten om al zittend op een schoon toilet te kunnen poepen, aan een tafel met bord en bestek m'n eten te kunnen nuttigen en op z'n tijd van m'n zuur verdiende centen een flesje bier te drinken of reep chocolade te eten, kortom tevreden te zijn met doodgewone maar zeer waardevolle dingen.

RELATIES ANALYSEREN EN WAARDEREN => ik ben van een afstand naar m'n relaties in Nerderland gaan kijken waardoor ik nog meer ben gaan beseffen hoe belangrijk m'n familie voor me is en m'n vrienden voor me zijn.

ALLES REGELT ZICH VANZELF => ik heb tot nu toe een paar keer gehad dat ik niet goed wist wat te doen. Zo'n drie weken geleden had ik dat nog toen ik weer bij Mirjam in Whakapapa terugkwam. Zal ik tot begin oktober (als haar contract afloopt) op haar wachten in Whakapapa? Moet ik ondertussen alleen doorreizen? Ik wist het echt niet, maar als ik in een situatie zit dat ik echt niet weet wat te doen, kan even afwachten verstandig zijn. Alles regelt zich vanzelf wel weer en "probleemjes" lossen zich dan vanzelf op want doordat ik op dat moment niks besloot kreeg ik wel een baan in het skigebied en was het "probleem" van de baan.

QUALITYTIME => van de hartstikke gave relatie die ik met Mirjam heb, heb ik geleerd dat samen "hersenloos" voor de TV zitten niets toevoegt aan onze relatie. Wij doen samen dingen als filosoferen, discussieren, trampen, maar ook ping-pong, naar de hotpool, muziek luisteren, scheren, snowboarden en foto's kijken, kortom qualitytime. Echt samen bezig zijn en vooral genieten.

OPTIMISME, TOEVAL EN VERANDERING => dat zijn de kernwoorden van I Tjing, een Chinees geschrift uit de 11e eeuw voor Christus. Het is een boekje wat Mirjam bij zich heeft en reuze interessant is. Ik heb er een paar zinnen uitgehaald waar ik zelf heel veel mee kan en heilig in geloof: de eeuwige rondedans van het leven maakt ons duidelijk dat we nooit bij de pakken hoeven neer te zitten, dat niets in het leven voor altijd gedoemd is te blijven zoals het is. Het laat zien dat de mogelijkheden om te veranderen en van het leven te leren bijna onuitputelijk zijn. Alles wat we in het leven meemmaken of aangereikt krijgen is niet meer dan een les. Het komt altijd op het juiste moment en valt altijd op de juiste plaats. Het enige absolute kwaad is onbuigzaamheid, stilstand of verstarring. Elke gemiste kans is zondigen tegen onszelf en het leven. PRACHTIG TOCH?!

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 5-9-2001

Ik zit alweer in m'n 4e week als distributeur(pakezel) voor de R.A.L.(Ruapehu Alpine Lifts).Het bevalt harstikke goed maar vergt veel energie van me. Het is een erg varierende job. Zo begin ik om 7, 10 of 3 uur en maak ik 5,8 tot 12 uur per dag.De werkzaamheden die ik uitvoer zijn niet te voorspellen maar dat is juist het leuke. De ene dag haal ik via de stoeltjesliften al het vuilnis bij de restaurants op de berg op en rij ik in de 4-wheeldrive jeep rond terwijl ik de andere dag achter op de snowcat zit, glazen en borden ophaal in een restaurant en dozen pak in het magazijn. Dit alles kan plaats vinden in prachtig helder weer met een zonnetje maar ook in ijskoude sneeuwstormen, midden in de nacht. Gelukkig heb ik een warm en stoer uniform en goede handschoenen om de koudere dagen door te komen. Ik werk met jongens uit Engeland, Australie, Zuid-afrika en Nieuw Zeeland. Tijdens mijn werk kom ik Mirjam regelmatig tegen en helpt zij me met m'n dozen en biervaten op de lift. Alle medewerkers dragen ook een radio bij zich om tijdens het werk mee te communiceren. Was wel even wennen om die "radiotaal" te spreken maar dat gaat nu als vanzelf(bv tenfour = begrepen, tennine=niet begrepen). 'S ochtends sta ik over het algemeen om 5,6 of 7 uur op. Ook op mijn vrije dagen of als ik laat begin dan kan ik namelijk even gezellig met mirjam ontbijten en vervolgens heerlijk snowboarden. Dat is echt fantastisch. Als medewerker kan ik namelijk om een uur of 8 de berg al op(voor alle klanten) en dus in mijn uppie alle pistes(tijdens de opkomende zon) berijden. Echt gaaf! Vorige week ben ik alleen tijdens een sprong overde kop gevlogen en met mijn gezicht op het ijs geklapt. Resultaat: een hoop bloed, veel sterren(kleine beer en steelpannetje) en een paar dagen flinke koppijn. Afgelopen weekend was het weer geweldig en ben ik dus weergaan snowboarden. Met een collega(Neil uit Australie) heb ik de lift naar 1 van de hoogste punten(Valley T-bar) genomen en ben daar door de tiefschnee verder omhoog geklommen. We kwamen tot boven de wolken. Echt fantastisch! De afdaling was waanzinnig vanwege de verse poedersneeuw en first tracks. Iedere dag vergt dus een hoop energie door het sjouwen en boarden vandaar dat ik de avonden met Mirjam over het algemeen relaxed spendeer in de staffquarters(=personeelsgebouw waar we slapen). We verblijven hier met zo'n 100 collega's uit onder andere Australie, Engeland, Amerika, Zwitserland, Italie, Japan, Zuid-afrika en een jongen uit Boskoop! We mogen gratis gebruik maken van het bubbelbad en sauna van het hotel naast ons dus daar zijn we dan ook regelmatig te vinden. 2 weken geleden heeft Mirjam mijn haar met m'n zwitsers zakmes geknipt. Het was weer lekker kort maar vorige week hebben we mijn hoofd toch weer helemaal kaal geschoren. Dat is gewoon lekker makkelijk en volgens mirjam ziet het er erg sexy uit . We werken hier tot 7 oktober en reizen dan samen door naar het zuidereiland. Hopelijk met onze miracle maar die moet eerst nog gekeurd worden.

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 15-9-2001

De lente is in aantocht. De temperatuur stijgt gestaag, de vogeltjes fluiten en de sneeuwgrens komt steeds hoger te liggen. Afgelopen week was het erg warm en dus goed vertoeven op de berg. Vandaag regent het "Hollands" hard maar dat was voor veel toeristen geen reden om weg te blijven. Om half 7 vanmorgen moest ik dus al aan het werk. Het werk bevalt nog steeds goed maar de organisatie is vaak erg ver te zoeken. Zo heb ik meerder supervisors. De een vertelt me een doos links neer te zetten terwijl de ander me sommeert hem rechts neer te zetten. Ik maak me er niet druk om. Ik heb geen verantwoordelijkheden. Ik heb soms wel de neiging om mijn baas te vertellen wat en waarom er van alles in de soep loopt maar ik denk dat mijn uurloon en het feit dat ik hier nog maar 3 weken werk me er van weerhouden dat te doen. Tot voorkort had ik een Australische collega(Neil) die me meegaf vooral niet te stressen voor NLG 9,- per uur(bruto). Daar zit heel veel in vind ik. Inmiddels is hij ontslagen omdat hij in een dronken bui naast het toilet heeft zitten poepen. Op de dag dat hij vertrok heeft hij mijn baas nog even met de vuist in het gezicht geslagen. Hij had er niet echt een reden voor. Hij vond m'n baas gewoon een kontelikker, vertelde hij me. Ik heb morgen een functioneringsgesprek waarna ik hoogstwaarschijnlijk een opslag van 0,35 NLG bruto per uur krijg. Echt een lachertje natuurlijk maar ik kan de humor van veel dingen in m'n werk gelukkig inzien. Vanmorgen moest ik bijvoorbeeld 1,5 uur rijden naar de andere kant van de berg(Turoa)om aan een collega te vertellen dat hij een paar dozen was vergeten. Ik hoefde die dozen niet mee te nemen in de auto. Die collega en ik moesten dus terug naar Whakapapa waar hij vervolgens weer met de dozen in de auto stapte om na 1,5 uur rijden in Turoa te horen dat ze de dozen toch niet nodig hadden en dus weer terug naar Whakapapa moesten. Hoe bedoel je organisatie? 2 werknemers zo'n 7 uur heen en weer laten rijden! I don't care! Ik maak gewoon lekker mijn uren en spaar dus lekker wat centjes voor over 3 weken als Mirjam en ik 6 weken door het zuidereiland gaan reizen. Afgelopen donderdag is mijn auto gekeurd. Ik heb er 200 NLG in moeten steken vanwege 2 versleten achterbanden, 2 versleten remmen, een verroeste deur, een ingedeukte balk en te lage lampen. In Nederland had dit alles me een fortuin gekost maar een handige collega(Thanx Matt!) en wat jongens op het autokerkhof hebben me flink geholpen. 200 NLG is een hoop geld voor een backpacker maar dat haal ik er weer dubbel en dwars uit doordat ik hem nu kan verkopen voordat ik 19 november Nieuw Zeeland ga verlaten(minimaal 500 NLG) en doordat Mirjam en ik een hoop geld besparen voor accomodatie door in de auto te slapen. We kijken allebei waanzinnig uit naar 7 oktober. Het is hier natuurlijk ook goed vertoeven met een waanzinnig mooie omgeving,een leuke baan en veel snowboarden maar het jeukt gewoon erg om weer nieuwe plekken te ontdekken en nieuwe mensen te ontmoeten.19 november vliegen we naar Australie als alle vluchten doorgaan in verband met de toestanden in Amerika. We kijken nooit naar het nieuws maar toen we vorige week de eetzaal binnen kwamen en iedereen doodstil naar de tv zat te kijken was het toch even slikken.

WHAKAPAPA VILLAGE(NZ) 27-9-01

Gisteren was echt een topdag, ik hoefde pas om 1600 uur te beginnnen met werken dus alle tijd om met collega Rick uit Tasmanie te gaan boarden. Voor het eerst sinds mn snowboardongeluk van een paar weken terug heb ik weer een paar gave sprongen gemaakt. Het zelfvertrouwen steeg bij iedere afdaling en doordat we in ons uniform waren konden we bij alle liften vooraan in de rij aansluiten. Daarnaast was er ook nog eens een strakblauwe lucht met een erg warme zon dus mijn dag kon niet meer stuk! Mijn eigen board rijdt heerlijk. Ik heb er diverse malen aan gesleuteld en de bindingen versteld zodat ik nu optimaal kan boarden. De sneeuw is langzaam aan het verdwijnen dus kunnen we niet meer helemaal naar beneden boarden omdat er allemaal stenen door de sneeuw steken. Hier in Whakapapa liggen namelijk alleen maar vulkanische stenen onder de sneeuw en geen Alpenweide zoals in Europa. Na de lunch die ik met Mirjam nuttigde hebben Rick en ik de lift naar het hoogste punt genomen (de Far West T-bar) en zijn daar verder omhoog gaan klimmen, een tocht van zo'n 45 minuten. Erg zwaar want je loopt met je board en rugzak door de sneeuw te ploegen terwijl er nauwelijks nog zuurstof in de lucht zit. Het resultaat was echt geweldig. We stonden bovenop de vulkaan (2797 meter) . Ik kreeg echt het "King of the World"-gevoel, waaaaanzinnig uitzicht! De vulkaan heeft ook een kratermeer bovenop die we uiteraard ook wilden zien, we moesten daarvoor een klein stukje de krater inlopen, maar dat was levensgevaarlijk omdat het 1 grote ijsbaan was en je dus zo het kolkende meertje kon inglijden. Nadat onze hardslag weer een beetje normaal was zijn we van de top van de vulkaan off-piste naar beneden gaan boarden. Dat was 1 van de maast gave afdalingen die ik ooit heb gedaan. Als een speer door de ongerepte sneeuw glijden, met je handen op de grond in de bocht met veel opspattende sneeuw. Echt onbeschrijvelijk tof!! We zijn in 1 keer zonder stoppen naar beneden gegaan met onderweg nog een paar hele gave jumps. Om 15.45 uur stond ik dus onderaan de berg met knikkende knieen en om 1600 uur moest ik weer aan de slag. Het werk viel gelukkig mee. Ik moest 5 grote picknicktafels met de stoeltjeslift naar boven brengen om deze vervolgens met een snowcat nog verder de berg op te slepen. Om 22.15 uur zat mn dag er dan eindelijk op en stapte ik na een warme douche gezellig weer in bed bij Mirjam die al veel eerder klaar was met werken. We zijn inmiddels al begonnen met het plannen van onze reis over het zuider eiland. Maandag 8 oktober rijden we hier in ieder geval weg en woensdag 10 oktober varen we met onze Miracle op de ferry tijdens de ondergaande zon naar het zuiden.....

WELLINGTON(NZ) 8-10-01

Hier zitten we dan in Wellington , de hoofdstad van Nieuw Zeeland, 400 km verder. De laatste week van ons verblijf in Whakapapa was enerverend. Zo heb ik tijdens mijn werk op een 4 wheel drive moter gecrost, zijn we 2 keer flink aan het bier gegaan in de plaatselijke kroeg en is er ingebroken in onze auto. De lafaards hebben niks meegenomen omdat er niks te halen viel maar wel beide sloten gemold zodat we nu door de achterklep naar binnen moeten. De laatste weken zijn Mirjam en ik al flink bezig geweest met de voorbereidingen voor onze reis. Zo hebben we een hele doos met jam en boter kuipjes opgespaard, koffie verzameld en onze waardebonnen voor de lunch besteed aan noodles om mee te nemen. Zaterdagavond hebben we alle spullen ingepakt en de kamer al schoongemaakt. Door het feit dat de berg op onze laatste dag gesloten was vanwege het noodweer konden mirjam en ik na 2 uurtjes alweer aftaaien. We besloten om diezelfde dag al richting "the capital" te vertrekken. Na de laatste was gedraaid te hebben en afscheid te hebben genomen van Rick, Roelof, Wallie(uit Boskoop), Stuart etc. vertrokken we om 14:00 uur in de stromende regen richting het zuiden. Toen we het dorp uitreden gilden we het uit van enthousiasme want naar deze dag hadden we al lang uitgekeken. Goed gehumeurd vonden we onderweg een nederlandse zender op de radio en hebben we dus een half uur naar politieke discussies zitten luisteren. Was wel grappig om aan de andere kant van de wereld Nederlands op de radio te horen! Om 19:00 uur reden we de hoofdstad waar we op Mt Victoria de auto op een schitterende plek met uitzicht over de hele stad parkeerden. Onszelf eens goed verwend met een pak wijn en een paar sigaretten(sorry mams!). De auto is werkelijk tot het dak gevuld met bagage, snowboard, tassen, eten etc. dus het was wel krapjes maar romantisch tegen elkaar aanliggen. Vandaag stonden er een hoop dingen op het programma: foto's ontwikkelen, ticket aanpassen en jawel:

EEN TATTOE VOOR RO'TJE!!!!

Al voor dat ik op reis ging had ik het idee om een mooie tattoe te laten zetten. Tijdens mijn (remi) zwerftocht rond Lake Waikaremoana (29-7-01) heb ik een mooi Maori teken gevonden. Voor zo'n 150,- NLG en een uurtje pijn lijden heb ik nu een waanzinnig mooi teken op mijn rechter bovenarm/schouder. Er zit nu nog veel bloed op maar ik ben er nu al rete trots op.

Vanavond slapen we weer in de auto, waarschijnlijk ergens langs de kustlijn van Wellington. Wat een supertof begin van ons nieuw avontuur! Onze avonturen in het skigebied op Mt Ruapehu hebben we afgesloten. Het was een waanzinnige ervaring om in een skigebied te werken wat misschien nog wel eens herhaald gaat worden........

ps: de betekenis van mijn tattoe:

"Hine-pukohu-rangi came from the sky luring Te Maunga, the mountain, to earth with her. Their child was a mortal being, Tuhoepotiki; his descendants are the Tuhoe people. Tuhoe are thus children of the supernatural, born of the remote mountain and the drifting mist."

PICTON(NZ) 11-10-01

Dinsdag werden we na een vrij zware nacht wakker op een parkeerplaats in een van de vele mooie baaien van Wellington. Zwaar vooral omdat er erg weinig ruimte voor ons in de auto is om te slapen. Naast de bagage die we hebben heb ik namelijk ook nog een grote snowboardbag waar mijn snowboard en 2 paar boots in zitten. In Lower Hutt vonden we een bedrijf die mijn bag voor 25 NZ$ naar Christchurch wilde verschepen. Christchurch is de plaats op het zuidereiland waar vandaan we doorvliegen naar Sydney. Een hele zorg en vooral een hele hoop bagage minder. Het lekkere van het reizen is momenteel weer dat we niets meer moeten dat bleek dinsdag middag toen we lekker een uiltje zijn gaan knappen. Dinsdagavond waren we uitgenodigd bij Ann & Marten, het stel waar ik al een paar dagen mee gespendeerd had in juli(10-7-2001). Het was reuze gezellig en het eten waanzinnig lekker. Woensdag om 17:30 vertrokken we met de ferry richting het zuidereiland. Een hele leuke ervaring in het begin vanwege de mega grote boot waar we mee vaarden maar minder leuk toen we op open zee vaarden. Onze vaart bleek achteraf de laatste te zijn ivm het noodweer. Het is onvoorstelbaar dat zo'n groot schip zo erg op en neer kan gaan! Werkelijk metershoge golven maar we hebben het met enige moeite droog kunnen houden. Om 21:00 kwamen we aan in Picton. Het was al pikkedonker maar we vonden een mooie parkeerplaats om de nacht door te brengen. Vandaag zag ik dan eindelijk hoe het er allemaal uit zag. Het ziet er heel anders uit dan het noordereiland. Nog veel meer ongerepte natuur en vooral wilder! Vandaag hebben we ons sinds 4 dagen weer eens gedouched kortom weer frisse okseltjes, voetjes etc.... Na de douche en ons ontbijtje zijn we de Tirohonga track gaan doen. Een wandeling van zo'n 45 minuten naar een mooi panorama punt. Vanmiddag wederom een tukkie gedaan, ik denk dat de vermoeidheid van het harde werken van de afgelopen weken er nu uitkomt. Momenteel staan we met onze miracle aan het water nabij de Queen Charlotte track. De klok is een uur vooruit gegaan afgelopen weekend dus de avonden brengen we o.a. door met puzzelen, wijn drinken of balletje hooghouden, record 25(mirjam doet het 8 keer beter dan ik). Morgen gaan we op weg richting de hippiestad van Nieuw Zeeland, Nelson. Ik voel me relaxed, erg prettig om met Mirjam te reizen en lekker alleen maar dingen te doen waar we zin in hebben! GENIETEN!!!!

NELSON(NZ) 14-10-01

Nadat we vrijdag het eerste stuk van de Queen Charlotte track gedaan hebben richting Davies, zijn we op weg gegaan naar Nelson. Nelson is een harstikke leuke stad met zo'n 52.000 inwoners(www.nelson.co.nz). Het ligt in een hele mooie baai met uitgestrekte witte stranden en een prachtig blauwe zee. We hadden ons vorige week in Whakapapa al voorgenomen om zo snel mogelijk te gaan chillen op het strand. Tahunanui beach werd onze bestemming. Strak blauwe lucht en bijna geen wind maakten het een perfect daagje. Nieuw Zeeland is echt een land van uitersten. Vorige week werkten we nog in de sneeuw en dachten aan het strand terwijl we nu op het strand de foto's van het skigebied aan het bekijken waren. Uiteraard staan we met onze miracle iedere avond weer op de meest extreem mooie plekjes. Zaterdag vonden we op de markt van Nelson tussen alle hippies een Nederlands kraampje met kroketjes, oliebollen etc.. Ik heb mezelf verwend met een pannekoek met banaan en slagroom. Echt een luxe want we eten al een week noodles en heel veel boterhammen met kaas en jam of pindakaas en banaan. 'S ochtends op het strand me nog even uitgeleefd met een half uurtje joggen en 's middags weer eens een beetje staan volleyballen en balletje hooghouden met Mirjam. Vanuit het niets besloten we om Nelson te verlaten en afgelopen nacht onze auto te parkeren op 1 van de mooiste stranden van het noorden van het zuidereiland, Kaiteriteri beach. Vandaag zijn we doorgereden naar Marahau oftwel het begin van het Abel Tasman National Park. We hebben deze lekkere lentedag doorgebracht met chillen en zwemmen op het witte strand en het voorbereiden van onze 4 daagse tramptocht die we vanaf morgen gaan maken door dit adembenemende mooie park die ook nog eens benoemd is naar de Nederlander die dit land ontdekt heeft. Komende dagen dus weer veel avonturen. Met ons gehuurde tentje op witte(reiscatalogus) stranden en lekker trampen door ongerepte natuur. HEB IK ZIN IN!!!!!!!

ps 1: mijn tattoe is bijna genezen, de laatste vellen hangen erbij

ps 2: terwijl ik dit schrijf ging er 1 of andere wilde kiwi fazant er met onze zak pinda's vandoor!

TE PUKATEA BAY(NZ) 16-10-01

Veel mensen hebben me reeds aangeraden om naar Abel Tasman NP te gaan omdat het er zo mooi zou zijn. Ik zit er inmiddels voor de 2e dag en kan inderdaad zeggen dat het hier onbeschrijfelijk mooi is. Ik schrijf dit al zittend in het witte, poederzachte zand in een kleine paradijselijke baai, strakke blauwe lucht, warme zon en een knal blauwe, bijna mintgroene zee. Gisteren zijn we om 10:00 het Nationale park ingestapt met eten voor 4 dagen, kleding, slaapzak en ons gehuurd etentje. Onderweg zijn we bij Appletree bay gestopt voor onze lunch. Het is hier zo adembenemend mooi: ik ben blij dat wij in een tentje slapen want de campingplaatsen zijn over het algemeen direct aan het strand terwijl de hutten die ook nog eens duurder zijn verder landinwaarts liggen. Onze intentie was om afgelopen nacht in Anchorage Bay te slapen maar het was daar erg massaal vandaar dat we besloten door te lopen naar Te Pukatea Bay. Om de een of andere reden was er helemaal niemand in deze baai. Kortom we hebebn gisteren de hele middag, avond, nacht en vandaag de baai voor onszelf. Heel gaaf om dit mee te maken. Vannacht heeft het aan 1 stuk door geregend maar toen we zojuist wakker werden was er een strak blauwe hemel dus we mogen niet klagen. Aan het eind van de ochtend gaan we op pad richting Bark bay, zo'n 3 uur lopen. Laten we hopen dat er daar net zo'n mooie en rustige baai als hier op ons wacht.

MEDLANDS CAMP(NZ) 17-10-01

Ongelofelijk wat een avonturen zeg!! Gisterenmorgen gingen we om 10:30 op weg naar Anchorage bay. We namen niet helemaal het juiste pad waardoor we voor de keuze kwamen om heel ver om te lopen of de korte weg.... door het water. Normaal is dat geen probleem maar het was vloed vandaar dat het een hele bevalling werd. Van Anchorage gingen we door richting Torrent Bay. Ook hier stonden we weer voor de keuze: anderhalf uur langs het water of 20 minuten door het waterlopen. Avontuurlijk en eigenwijs als we zijn besloten we ook hier door het water te gaan. Het begon lafjes tot aan de knieen door het water maar toen we halverwege de baai waren moesten we de gehele bepakking(incl. tickets, camera's, slaapzakken etc...) boven het hoofd houden. Daarnaast waren er ook nog veel krabbetjes aktief(en wij liepen op blote poten) en heel veel scherpe schelpjes aanwezig. Noodgedwongen moesten we toch naar de kant omdat het te diep werd. Het begon ook nog eens te regenen maar na 15/20 minuten stond de hele baai alweer droog ivm eb en konden we eijndelijk naar de overkant. 20 minuten werd dan ook zo'n 2 uur! Geweldig! Aan de overkant gekomen hebben we er stevig de pas ingezet omdat we allebei flink waren afgekoeld. Na nog 2 uur lopen bereikten we Medlands camp. Een prachtige campsite waar we een paar meter van het water stonden. Het weer kan ongelofelijk snel omslaan zodat we de rest van de dag hebben doorgebracht met zonnen. Vandaag staat er een pittige tocht van zo'n 5 uur op het programma met 2 grote stukken dwars door de baai. Alleen zullen we ditmaal het eb en vloed schema beter bestuderen!!!!

PUNAKAIKI(NZ) 19-10-01

Donderdag hebben we onze 4 daagse tramptocht afgesloten met 2 prachtige zandstranden en de watertaxi die ons terug naar de auto bracht(www.abeltasman.co.nz). Het waren weer 4 hele gave dagen. Back2basic! Alleen minder zwaar dan mijn vorige tramptocht rond Lake Waikaremoana omdat ik nu mijn maatje bij me had en omdat het weer al met al erg goed was. Wat wel minder leuk was, waren de zandvliegen die als maar om je heen vliegen en je dan vervolgens lek prikken. De prachtige natuur met fantastische stranden was natuurlijk weer een heerlijke ervaring en het kamperen, water met een bikini filteren en door het water trekken een groot avontuur. 37 kilometer hebben we in totaal gelopen, met zware bepakking over heuvels en door het water. Om 5 uur 's middags stonden we weer bij de auto. Lake Rotoiti was ons volgende doel die dag, zo'n 150 km verder. Om 20:00 stonden we dus al weer in een ander national park(www.nelsonlakes.co.nz). Het meertje was adembenemend, heel erg vredig met grote bergen er omheen. Op de moterkap zaten we onze noodles en bier te nuttigen en ondertussen alle sterren te bestuderen. Vanmorgen reden we al om 8:30 weg en zijn direct naar de westkust gegaan. Het weer is er erg slecht maar dat blijkt hier normaal te zijn. We zijn in Punakaiki terecht gekomen waar we een hostel voor 1 nacht geboekt hebben. Hadden we hard nodig om ons na 1 week weer eens te douchen, onze kleren te wassen, eten te koken en vooral in een heel groot, zacht bed te slapen. We hebben een double room met uitzicht op de ruige oceaan maar doordat het water met bakken uit de hemel komt zijn we niet op het strand maar voornamelijk op bed te vinden. We zitten allebei weer eens lekker muziek te luisteren. Dat gaat hier wat makkelijker met stroom uit de muur. Op zo'n dag als vandaag kan je alles eens even laten bezinken. Alle ervaringen, emoties, kilometers. Als ik hier dan zit denk ik aan mijn paps, mams, zus, vrienden en hoe heerlijk het zou zijn om ze nu in de armen te sluiten. Ik denk regelmatig aan de dag dat ik op schiphol land en iedereen weer kan omhelzen. Maar voorlopig zit ik nog aan de andere kant van de wereld. Ik heb hier voor gekozen en dit soort momenten heb ik gelukkig niet al te vaak. Tevens is het natuurlijk heerlijk om met Mirjam te zijn die dan een arm om me heen slaat. Als ik alleen was draaide ik het nummer "Don't give up" van Chicane. Een heel simpel nummer met 3 zinnen tekst: "Don't give up, You know it's true, You gotta do what You wanna do!". Sommige nummers geven je gewoon weer een wat optimistischere gedachte. Voor morgen staat allereerst uitslapen op het programma en vervolgens op richting het zuiden waar een paar prachtige gletsjers op ons wachten!

WANAKA(NZ) 24-10-01

Nieuw Zeeland is een land van uitersten. Dat heb ik deze week dubbel en dwars ervaren. Zaterdag regende het nog steeds in Punakaiki vandaar dat we besloten verder te reizen. Van ophoudelijke regen en een plaatsje van niks word je niet vrolijk. We hebben nog wel even de pancake rotsen van Punakaiki bezocht(door ons pannekoeki genoemd). Heel gaaf om te zien. De ruige oceaan botst tegen deze meters hoge rotsen op waardoor er metershoge waterexplosies onstaan.

Onze reis vervolgde zich richting de Franz Josef en Fox gletsjers. De eerste hebben we kort bezocht. Bij de Fox gletsjer zijn we een nacht gebleven. De gletsjer was indrukwekkend. Een grote ijs en sneeuw massa tussen grote, ruige bergen. Het grappige was dat we nog geen uur na ons gletsjerbezoek al op "Gillespie's beach" lagen. Hoe bedoel je uitersten? 'S avonds weer eens ouderwets een doosje bier met Mirjam soldaat gemaakt. Fantastische avond op het strand met de ondergaande zon en de ruige bergen achter ons. Jammer alleen van de zandvliegen. Steken je helemaal lek zonder dat je het door hebt! Maandag ben ik wezen mountainbiken. De hartslag weer eens flink opgekrikt door een steile weg richting de gletsjer te nemen. Het zuidereiland is veel minder bevolkt dan het noorder vandaar dat we het met de benzine goed moesten timen("next petrol 200 km" oeps!). Maandagavond parkeerden we onze auto na een uur of 3 langs de westcoast gereden te hebben aan Lake Wanaka. We hadden weer een adembenemend stekkie, direct aan het meer. Niemand in de wijde omgeving! Gisteren zijn we in het plaatsje Wanaka aangekomen(www.wanaka.co.nz) Ligt prachtig aan het gelijknamige meer en heeft een leuk, gezellig centrum! We zijn gisteren de dag vooral doorgekomen met zwemmen, zonnen, balletje hooghouden, emailen en houtsnijden want we zijn in Abel Tasman NP begonnen met ons eigen schaakspel! Vannacht stonden we boven op een heuvel die uitkijkt over het meer en de ruige bergen(met skigebieden). Nee, we mogen niet klagen! We willen dit nog zo'n 2,5 week doen(slapen in de auto). Het scheelt ons een hoop geld maar helaas komen we niet altijd even uitgerust uit onze auto vanwege de kou en de ruimte(weer een uiterste: overdag lig je op het strand te zonnen, 's avonds vries je zowat weg).

Vandaag weer zitten houtsnijden, foto's ontwikkelen, balletje hooghouden etc. Het is hier goed vertoeven en ik vind het wel eens lekker om niet allerlei natuurschoonheden te bezoeken maar wat langer van ze te genieten. Een dezer dagen gaan we richting Queenstown, het adrenaline plaatsje waar onder andere het bungeejumpen is uitgevonden! Slik!

QUEENSTOWN(NZ) 30-10-01

De afgelopen dagen mag ik absoluut turbulent noemen. We zijn vrijdag al in Queenstown aangekomen. Queenstown is een erg toeristisch stadje(www.queenstown.com) maar nu nog gezellig omdat het hoogseizoen nog moet beginnen. Zaterdag stond voor mij de eerste adrenaline kick op het programma. Ik ben namelijk gaan helibiken! Oftewel boven op de berg met een downhill bike worden afgezet en vervolgens offroad naar beneden denderen! Heel gaaf! Je rijdt keihard door kleine beekjes en modderpoeltjes. Tegen het eind van de rit ramde ik een grote rots waardoor mijn voorwiel ineens niet meer recht was en Ro dus 3 meter lager in een prikkelbosje onder z'n fiets lag. Gelukkig alleen wat schrammen en dus gewoon weer op een reservefiets gestapt en verder gegaan. De tocht vervolgde zich over een onverhard weggetje met aan de ene kant een afgrond van zo'n 100 meter. We kwamen uit bij de pipeline-bungee waar de helikopter stond te wachten en ons terug vloog. Erg gave ervaring om te vliegen in een helikopter! Het was helaas maar een vlucht van zo'n 5 minuten maar die ging wel dwars door 1 van de vele canyons die Queenstwon rijk is!

Zaterdagavond zijn Mirjam en ik op stap geweest. Er zijn hier een paar gezellige terrasjes waar wij als backpackers uiteraard met ons zelf gekochte bier direct naast gingen zitten. Mirjam en ik hebben besloten om even een paar weken alleen te reizen. Niet dat we echte ruzies hadden maar de spanningen liepen af en toe hoog op. Op zich niet vreemd als je 24 uur per dag met elkaar doorbrengt waarvan het grootste gedeelte in een auto. Mirjam heb ik dus gisteren op de bus gezet. Zij gaat de komende weken op een boerderij werken terwijl ik alleen verder reis naar het zuiden en vervolgens naar Christchurch. Het is flink wennen om zonder m'n buddie te reizen maar het vooruitzicht dat we 19 november samen naar Australie vliegen en daar samen weer veel nieuwe avonturen gaan beleven houdt me op de been. Vandaag de draad weer opgepakt en mezelf weer met een adrenaline kick verwend: HANGGLIDEN!!!! Met een busje werd ik boven op de berg gedropt waar ik met de een instructeur een driehoekige vlieger in elkaar zette. Harnas aan, helm op en de berg als een gek afrennen! Na een aantal meters kwamen we los van de grond en vlogen we als een vogel door de lucht. Het was helemaal niet eng! Tim, mijn instructeur, deed nog een paar gave loops zodat de adrenalinenog steviger rond pompte! Nu zit ik bij te komen met een (backpack) boterham met pindakaas en banaan en ben weer een fantastische ervaring rijker! Morgen staat canyoning op het programma oftewel van watervallen springen en door snelstromend water zwemmen! Kom maar op!

DUNEDIN(NZ) 4-11-01

De eerste dagen dat ik alleen reisde was nog wennen voor me maar het is nu echt afzien. Ik mis Mirjam enorm. Ik geniet veel minder van alle dingen die ik de afgelopen dagen heb meegemaakt. Donderdag ben ik in de auto gestapt en heb zo'n 200 km van Queenstown naar Te Anau gereden. Een dorp van nix. Ik voelde me er niet op m'n gemak en het regende en sneeuwde zelfs ook nog. 'S middags en 's avonds eigenlijk niet meer gedaan dan in de auto gehangen en een beetje gelezen.

Vrijdag reed ik om 7:00 uur al weg uit Te Anau om naar de Milford Sound te rijden. Dat is zo'n beetje het meest afgelegen plekje in het zuidwesten van het zuidereiland. Het is 1 groot stuk ongerepte natuur(fiordland NP). Ik keek m'n ogen uit. Onderweg o.a. gestopt bij Mirror lakes en een wandeling gemaakt naar de Key Summit waar ik een waanzinnig uitzicht had over het NP en de besneeuwde toppen. Mirjam had me al gewaarschuwd voor de Homertunnel, die moet je door om in Milford Sound te komen. De tunnel loopt steil naar beneden, is smal en pikkedonker. Af en toe m'n ogen maar dicht gedaan(maakte namelijk toch niet uit). Milford Sound was adembenemend. Uit het water rijzen bergen van zo'n 1500/2000 meter hoog en niet lafjes omhoog maar gewoon kaarsrecht omhoog. Aan het eind van de middag terug gereden naar Te Anau om de nacht wederom in de auto door te brengen. Zaterdag was ik het behoorlijk zat. Miste Mirjam echt waanzinnig en ik werd gewoon gek in die auto. Ben in 1 keer 300 km gaan rijden naar de oostkust(Dunedin). Daar heb ik voor 12,- NLG een hostel geboekt en me weer eens heerlijk gedouched en 4 goeie videofilms gekeken. Ik heb in de afgelopen maanden nauwelijks TV gekeken vandaar dat ik na het kijken van de laatste film als een blok in slaap viel in jawel: EEN LEKKER BED! Vandaag dus lekker uitgeslapen, weer gedouched en weer een film gekeken dus ik heb m'n geld er wel uit! Vanmiddag ben ik naar Otago Peninsula gereden om onder andere pinguins, zeehonden en albatrossen te zien maar het gebied was afgesloten omdat het broedtijd was! Balen! Morgen ga ik opweg naar Mount Cook, de hoogste berg van NZ(3755 meter). Leuk maar ik mis Mirjam!

PLEASANT POINT(NZ) 9-11-01

Maandag ben ik inderdaad naar Mount Cook gereden. Zo'n 350 kilometer. De weg er naar toe was gaaf, langs allerlei hele mooie stuwmeertjes. In de verte zag ik al de hoge, besneeuwde bergen van Mount Cook NP. Om 18:00 kwam ik aan in Mount Cook village. Mount Cook is een hele gave berg. Het topje is er een paar jaar geleden afgevallen en er liggen mooie gletsjers en de sporen van oude gletsjers aan de voet. Het was maandag prachtig weer dus ik ben de hooker valley track gaan lopen. Dit is een wandeling van zo'n 2 uur over hangbruggen, langs gletsjers en uiteindelijk tot aan een gletsjermeertje aan de voet van Mount Cook. Dit was denk ik de mooiste wandeling die ik tot nu toe in NZ gemaakt heb. Heel gaaf om die gletsjer van dichtbij te zien en hier en daar lawines zien en horen om je heen. Dinsdag hadden Mirjam en ik afgesproken in Pleasant Point. Dit plaatsje ligt op de weg naar Christchurch en aangezien zij mij net zo miste als ik haar vlogen we elkaar om 16:00 uur in de armen op de boerderij waar zij werkt. Ik werd met open armen ontvangen door de familie Smillie. Ze wonen op een grote heuvel met 140 hectare grond er omheen. Ze hebben zelf hun huis gebouwd en zelfs een zwembad! Het is hier heerlijk relaxed. Ze hebben iedere dag verse melk van de koe, verse eieren, maken hun eigen brood en drinken water uit de rivier die over hun land loopt. In ruil voor wat werk mochten Mirjam en ik hier overnachten en (heerlijk) eten! Woensdag hebben we Graham geholpen met houtzagen. Donderdag was eigenlijk de leukste dag met schapen scheren. Althans ik de wol sorteren en Mirjam cool die beesten scheren. 'S middags heb ik leren moterrijden op een crossmoter waarmee we de schapen moesten opdrijven van het land van de buurman(10 minuten verder) naar het land van de Smillies. Waanzinnig gave ervaring en zeker omdat er hier in NZ zo'n 60 miljoen schapen zijn(en maar 3,8 miljoen inwoners). Aan het eind van de middag zijn Mirjam en ik over het land gaan crossen. Heel gaaf om moter te rijden met m'n vriendin! Vandaag is het vrijdag en we staan op het punt naar Christchurch te rijden. Mirjam om op een andere boederij te werken, ik om m'n auto te verkopen en m'n snowboard op te halen. Over 2 weken zitten we al op het strand van Sydney! Zin in!

CHRISTCHURCH(NZ) 18-11-01

Nou, m'n snowboard ophalen was een fluitje van een cent maar de auto verkopen viel me toch wel tegen. We hebben ons een week gesetteld in Bealey's International Backpackers in Christchurch.We hadden 9 dagen de tijd om de auto te verkopen dus we boden hem in eerste instantie aan voor 900 NZ$. Op alle advertenties die we door de hele stad hadden opgehangen kwamen niet veel reacties en als er iemand kwam haakte die af vanwege de kapotte sloten, ramen of de radio. Na 3 dagen wezenloos in het hostel rondhangen werden we nerveus, zeker omdat er precies een zelfde auto te koop stond voor 500 NZ$. Wij besloten daar dus gelijk op in te springen door onze prijs te verlagen. Dinsdag middag was het raak! Een afrikaanse backpacker kocht hem voor 450 NZ$. We waren er reuze blij mee. Dit betekent namelijk dat we redelijk quite gespeeld hebben. Ik kocht de auto voor 300 NZ$, spendeerde 200 NZ$ voor de keuring maar reed wel 8000 kilometer in totaal! Tevens zo'n 700 NZ$ bespaard door er zo'n 40 nachten in te slapen. Kortom deze boekhouder kan concluderen dat het geen slechte investering is geweest. Woensdag en donderdag heb ik een gedeelte van de opbrengst alweer uitgegeven aan souveniers want dit zijn de laatste dagen van mijn 5 maandse verblijf in NZ. Momenteel zitten mirjam en ik op een WWOOF-adres nabij Christchurch. Oftwel 4 uur per dag werken in ruil voor een overnachting en alle maaltijden. We zitten bij de familie Freijer. Harstikke aardig allemaal alhoewel we de 1e dag wel erg weinig te eten kregen. We hebben de afgelopen dagen vooral moeten tuinieren. heb dat volgens mij nog nooit gedaan vandaar dat mien rug een bietjie overspannen is. Morgen is het 19 november oftwel: OP NAAR SYDNEY! Ik heb echt een heerlijke tijd gehad in NZ. Ik heb mijn reisverslagen de afgelopen dagen een beetje terug gelezen. Ik heb echt veel meegemaakt! Ik heb de hoogtepunten op een rijtje gezet. Met stip op 1 staat uiteraard de 1e dag van mijn verblijf in NZ. Ik ontmoette Mirjam op het vliegveld en heb sindsdien een heerlijke tijd met haar gehad! Daarna nog heel veel gave dingen beleefd:

-1- Bier, kletsen, en zoenen met Mirjam onder de Skytower, Auckland 22-6-2001

-2- 4 daagse tramp rond Lake Waikaremoana, Urewera NP 30-7/2-8 2001

-3- Skydiven, vanaf 12000 voet uit een vliegtuig gesprongen, Taupo 2-7-2001

-4- Snowboarden vanaf Craterlake, Mount Ruapehu(2797 meter) 26-9-2001

-5- Tattoe laten zetten, Wellington 8-10-2001

-6- 4 daagse tramp door Abel Tasman NP met Mirjam, 15-10/18-10 2001

-7- Cliffjumps met snowboarden gemaakt, Mount Ruapehu 23-7-2001

-8- Hanggliden, Queenstown 30-10-2001

-9- Op de moter schapen drijven, Pleasant Point 8-11-2001

-10- Hooker Valley Track, Mount Cook 5-11-2001

Nu gaan we op naar Sydney, Australie. We kijken er allebei waanzinnig naar uit! Beachvolleyballen, golfsurfen, strand, stappen enz.. Nieuw Zeeland kan ik een ieder aanraden die van uiteenlopende natuur, avontuur en adrenaline houdt maar ik zal NZ voorlopig(waarschijnlijk) alleen op mijn foto's zien! Nieuw Zeeland Rules!!!

SYDNEY(OZ) 23-11-01

"Dit is het leven!" Dat heb ik deze week al tig keer gezegd. Afgelopen maandag vertrokken Mirjam en ik van ons WWOOFF-adres in Diamond Harbour. Allereerst met de ferry, vervolgens met de bus naar Christchurch centrum en daarvandaan richting airport. We schrokken behoorlijk op het vliegveld want ivm de terreur in Amerika liep er heel veel bewaking met honden etc. Ik kwam de douane niet door omdat ik een zakmes in mijn handbagage had zitten. Gelukkig waren we ruim op tijd en kon ik deze nog apart met de bagage mee sturen. Voor de vlucht naar Sydney had ik een naar gevoel. Heb ik nog nooit gehad maar ik voelde me op de een of andere manier niet veilig. We waren opgelucht toen we in Sydney landden. Ook hier moesten we weer door allerlei poortjes en werd alles gecontroleerd. Mirjam d'r schoenen moesten eerst worden behandeld ivm de grond die onder haar schoenen zat en mijn houten souveniers kwamen met pijn en moeite door de douane. Tegen de tijd dat we alle controles gehad hadden waren we sjagrijnig(hoe schrijf je dat eigenlijk) en moe. Op het vliegveld namen we de trein naar Circular Quay en vervolgens de bus naar Manly Beach. Om ongeveer 21:00 waren we dan eindelijk op de plaats van bestemming alleen waren alle hostels al gesloten. We hadden uiteraard geen zin om 150 OZ$ te besteden voor een nacht in een hotel vandaar dat we deze doorbrachten op het strand. Het was koud en waaide hard maar een slaapzak, een gejatte deken uit het vliegtuig en dicht tegen elkaar aanliggen hield ons een beetje warm. Na een vermoeide nacht deden we onze ogen om 6:00 open en zagen dat het prachtige strand volstond met volleybalnetjes, de boulevard bevolkt was met heel veel hardlopers en de blauwe zee vol lag met golfsurfers. Dinsdag zijn we op zoek gegaan naar een hostel dat erg tegen viel. De prijzen zijn belachelijk hoog en de kwaliteit zeer laag. Aangezien we voor langere tijd hier willen blijven om te beachvolleyballen, golfsurfen, stappen, werken etc. zijn we opzoek gegaan naar een appartement die we gisteren gevonden hebben. Vanaf volgende week hebben we voor 100 OZ$ per persoon per week een grote kamer in het centrum van Manly, 1 minuut van het strand! Echt te mooi om waar te zijn! Mirjam is vandaag druk op zoek naar een baan en ik heb me volledig gestort op het beachvolleybal. Ik heb al de nodige contacten gelegd en train nu iedere dag! 'S ochtends zo'n 2 uur en 's avonds zo'n 2 uur. Echt geweldig! Dit is een droom van me. Verder hou ik me bezig met hardlopen op het strand en wil ik erg graag leren golfsurfen. Gisterenavond hebben Mirjam en ik dit alles gevierd met een sixpack "corona bier en breezers". Dit is het leven en ik geniet er met volle teugen van!

SYDNEY(OZ) 2-12-01

Terwijl ik dit schrijf zullen de meeste mensen in Nederland pakjesavond vieren. Hier in Australie kennen ze dat niet en wij hebben er zelf eigenlijk ook niks aan gedaan. Je merkt wel dat de kerst er aankomt. Op diverse plaatsen staan al kerstbomen of hangen kerstlichtjes. Wel een raar idee. Het is hier dagelijks tussen de 20/30 graden dus het echte koude, witte kerstgevoel heb ik niet. We zijn inmiddels helemaal gesetteld in ons appartement in Manly. Manly is (gok ik) qua inwoners vergelijkbaar met schoonhoven en ligt op een peninsula oftewel een punt met aan beide zijden water. Er zijn 2 grote winkelstraten die van de zeekant(oosten) naar de andere kant van de peninsula(westen) lopen. Het is een vrij toeristisch stukje van Sydney dus heel veel terrasjes, pubs, restaurants etc. De makkelijkste manier om in Manly te komen is met de ferry aangezien je met de auto of bus een heel eind moet omrijden. Er wordt hier heel veel gesport. Er liggen altijd surfers in het water te wachten op een goeie golf, er zijn altijd mensen aan het hardlopen en praktisch altijd mensen aan het beachvolleyballen op 1 van de 6 velden die Manly rijk is . Verder heeft Manly een gezellig uitgaansleven met enkele nightclubs en is er altijd wel wat te beleven. Ik heb mezelf sinds de 2 weken dat we hier zijn dan ook nog geen minuut verveeld . Over het algemeen staan we om een uurtje of 7/8 op . Mirjam gaat dan direct het strand op om te gaan hardlopen, ik om het ontbijt klaar te maken. Meestal sta ik om een uur of 9 op het strand en train dan met andere beachvolleyballers. Ik heb er al zoveel ontmoet! Ik speel met mensen uit Canada, Amerika, Noorwegen, Zweden, Denemarken, Frankrijk, Italie, Kroatie, Duitsland, Brazilie, Nieuw Zeeland en Australie. De een speelt voor de lol een uurtje voor het werk de ander is professional en zelfs olympisch kampioen! Ik speel iedere dag minimaal 2 uur tot soms 5/6 uur per dag. De eerste dagen was het nog flink afzien. Het is immers alweer een half jaar geleden dat ik voor het laatst serieus gebald heb. Groot voordeel van nu ten opzichte van een half jaar terug is dat mijn enkel veel rust heeft gehad(en nu dus met de dag sterker wordt) en dat ik zo'n 8/10 kilo lichter ben. Op dagen dat er niet wordt gebald vanwege de wind loop ik hard of ga ik naar de stad. Sydney is echt de mooiste stad die ik tot dusver gezien heb. Het is echt een wereldstad met 4 miljoen inwoners! Ik heb de afgelopen week al 2 middagen in het centrum vertoefd om onder andere "the operahouse", "harbour bridge", "darling harbour" enz. te zien. Er gaat een monorail door de stad die zo'n 10 meter boven de grond rijdt en mij naar alle bezienswaardigheden bracht. Afgelopen zaterdag hebben Mirjam en ik superheerlijk op het terras gezeten in Darling Harbour. Echt heel gezellig! Biertje drinken aan het water! Als het goed is komt Paul(een vriend van mij uit Nederland) me over een week opzoeken. Lijkt me gaaf. Hij zal de eerste zijn sinds een half jaar (verdomd, ik ben vandaag precies een half jaar onderweg, aardig gek!) die ik zie. Ik bedoel die ik uit Nederland ken natuurlijk. Verder kijken we ook uit naar de kerst en oud en nieuw. Veel verder kijk ik op het moment niet. Ik ben wel bezig om te kijken of ik met de Australische Pro Beachvolleyball Tour mee kan doen(start in januari) en welke delen van Australie ik nog allemaal wil zien. Ik ga nu stoppen. Ik ga hardlopen en daarna macaroni eten! Goed leven!

SYDNEY(OZ) 9-12-01

Als je veel reist moet je regelmatig knopen doorhakken. Afgelopen week hebben Mirjam en ik een hele grote doorgehakt. Een relatie is erg moeilijk gebleken tijdens het reizen vandaar dat Mirjam morgen terug vliegt naar Nederland. Veel verder ga ik er niet op in. Vrij persoonlijk en gevoelig. We kunnen in ieder geval terugkijken op een geweldige tijd. De komende 5,5 maand zal ik dus alleen op pad gaan. Ik heb nog geen idee hoe het er concreet uit zal gaan zien. Morgen komen Paul en Ivo me opzoeken waarmee ik hoogstwaarschijnlijk kerst en oud en nieuw zal vieren. Mirjam en ik hebben het er nog wel even van genomen deze week. We hebben 2 indrukwekkende 3D films in het Imaxtheater bekeken(grootste scherm van de wereld), veel wijn en bier gedronken en als klap op de vuurpijl vet wezen stappen. We hebben allebei een goedkoop uitgaanstenue aangeschaft in Paddy's Market. Mirjam een heel kort jurkje en nieuwe schoenen(tot 50,- NLG) en ik een strakje hempje(40,- NLG). Onze bestemming was "Home nightclub" in Darling Harbour(vergelijkbaar met de oude haven in Rotterdam alleen dan veel groter). Om 12 uur stapten we binnen en hoorden we voor het eerst weer snoeiharde muziek en zagen we heel veel mensen die volledig uit hun dak gingen. In de main zaal gingen we uit ons dak op hardhouse en trance, op de 1e verdieping op drum & bass en op de 2e verdieping(en op het balkon) genieten van het spectaculaire uitzicht. Om een uur of 6 ging bij ons het lichtje uit en was buiten het licht inmiddels al aan. In de stromende regen liepen we terug naar de ferry die ons terugbracht naar Manly. Echt supergaaf om weer eens flink uit mijn dak te gaan en een nachtje over te slaan. Om 3 uur rolden we gisteren ons bed uit. 'S avonds stond er een afscheidsdinner voor Mirjam op het programma, georganiseerd door de Italiaanse huisbazin(Elsa) voor ons en de medebewoners: Claire & Marc(uit Wales) en 2 meiden uit Japan. Uiteraard heb ik de afgelopen week weer minimaal 2/3 uur per dag gevolleybald en speel ik veel met jongens uit de Worldseries. Goed voor m'n ontwikkeling. Het begint te komen. Voor de volleyballende mensen die dit lezen: ik ben hard aan het trainen om de bovenhandse set onder de knie te krijgen. Aardig gek he? Dit was het weer even voor deze week. Volgende week weer nieuwe avonturen maar dan zonder mijn buddie.

SYDNEY(OZ) 15-12-01

Maandag om 15:00 was het dan zover. Afscheid nemen van Mirjam op het vliegveld . Viel niet mee. Heel raar idee dat mn buddie terug gaat naar Nederland. Gelukkig kwamen Paul en Ivo me aan het eind van de middag opzoeken en had ik dus niet veel tijd om te treuren. Paul en Ivo zijn vanaf september al aan het reizen door Australie(met hun eigen auto). Vanaf overmorgen gaan we met z'n drien in een mooi vrijstaand huis wonen met eigen badkamer, keuken en TV. Kerst en oud en nieuw willen we met elkaar vieren. M'n dagindeling is wel drastisch veranderd sinds Paul en Ivo hier zijn want 's avonds wil het onder het genot van een biertje of wijntje nog wel eens erg laat worden waardoor ik niet meer de vut heb om de volgende dag om 8 uur te gaan volleyballen. Woensdag kreeg ik via de post een pakketje uit Nederland van mijn mams en zus. Er zaten allerlei sinterklaaskado's in en een paar lieve kaarten. De tranen rolden over mijn wangen. Zo'n pakketje maakt de afstand in een keer een stuk korter. De hele dag dus chocoladeletters, taaitaai en drop zitten eten. Echt wel lekker! Gisterenavond hebben we flink de bloemetjes buiten gezet: bier, bier en bier! In de paar kroegen die Manly rijk is heerlijk een paar heineken biertjes uit de tap op. Jammie! vanavond gaan we weer op stap alleen dan in het centrum van Sydney. Het weer is vandaag matig dus een mooie dag om een wasje te draaien, wat te lezen en gewoon lekker lui te zijn.

SYDNEY(OZ) 26-12-2001

Kerst aan de andere kant van de wereld vieren, zonder vriendin, familie en vrienden is wel even onwennig. Het is vandaag 2e kerstdag en schrijf dit al zittend op een bankje aan het strand van Manly. Het is een warme dag maar helemaal bewolkt. Althans geen echte wolken maar rookwolken van de vele bosbranden die gaande zijn rond Sydney. Er valt regelmatig as op mijn papier.

De afgelopen week weer veel beleefd. Tijdens een stapavond kwamen we Jerry Springer tegen in de kroeg(zie foto's australie). De dag erna was een steengoeie dag op het strand. Heel veel gelachen met Ivo. 'S avonds was ook steengoed. Op bed hangen terwijl Paul allerlei lekkere muziek op zijn gitaar speelt. We zijn met zijn drien al echte maatjes geworden. Vorige week maandag zijn we verhuisd naar Smithstreet. Hier hebben we een eigen badkamer, keuken en TV. Tevens kunnen we barbequen in de gemeenschappelijk tuin en is het strand slecht 2 minuten lopen. Op dinsdag hebben we dus gelijk een BBQ georganiseerd voor onze buren(Mandy & Martijn, zijn vrienden van Paul) en nog 3 meiden uit Schotland en Noorwegen die Paul en Ivo al eerder ontmoet hadden. Overdag speel ik nog steeds veel beachvolleybal en doe af een toe een potje met Paul die het volleybal snel oppikt. Donderdag zijn we de stad ingeweest voor kaarten voor "Beats on Bondi"(kerst-dance event) en "Harbour beats(oud en nieuw dance event). 'S avonds hebben we gebarbeknoeid bij 2 schotse meiden. Vrijdag hebben we langs alle kraampjes van Paddy's market gesleurd om wat maffe kleding te kopen voor de feesten waar we heen gaan. Zaterdag weer gevolleybald en naar het "Steyn" cafe geweest. We wilden even 1 of 2 biertjes doen maar rolden uiteindelijk om 4 uur naar buiten. Zondag was een prachtige dag dus weer veel tijd met beachvolleybal gespendeerd. Maandag 24 december stond er na wederom een dag beachvolleybal een kerstdinner bij de buren op het programma. Was erg gezellig. 21 mensen in totaal, uit Schotland, Engeland, Canada etc.. Veel drinken, eten, zingen en lol. Het echte Nederlandse kerstgevoel had ik echter niet. Ik baalde dat Mirjam er niet bij was! Die viert kerst in Nederland. (MISJOEMATSJSMIRRE!) 1e kerstdag stonden we met een vrij zware kop op om ons klaar te maken voor "Beats on Bondi". We waren alledrie in rood, zwart en wit met hoeden, brillen, kerstslingers en belletjes. Om 2 uur 's middags liepen we het terrein op maar er was nog niet veel te beleven. Om 4/5 uur was het eindelijk druk en kwam de stemming er in. Resultaat: een heel strak feesie! Om klok slag 8 uur hield de muziek op tot ongenoegen van al onze mede-backpackers. We zijn nog druk op zoek gegaan naar een pub of nightclub maar alles was dicht! Gisteren niet echt laat geworden dus. Vandaag weer even orde op zaken stellen: stofzuigen, wasje draaien, scheren etc. 2e kerstdag moet in Nederland nog beginnen. Vrolijk kerstfeest allemaal! Voor mij zit het er op voor dit jaar!

SYDNEY(OZ) 2-1-02

Happy new year everybody! Weer een jaar voorbij en wat voor een jaar! Het leuke van oud en nieuw vind ik altijd dat je even stil staat bij wat geweest is en wat nog gaat komen. Als ik terug kijk naar 2001 ben ik aan het begin van het jaar vooral bezig geweest met het plannen, voorbereiden en sparen van/voor mijn reis. 2 juni ben ik dan daadwerkelijk vertrokken(na de nodige feestjes) en op 3 juni m'n paps en z'n (inmiddels) vrouw opgezocht in Thailand. Nieuw zeeland was m'n 2e bestemming waar ik op 22 juni landde en Mirjam op het vliegveld al ontmoette. Dat deed(en doet nog steeds) m'n hartje sneller kloppen. Met Mirjam echt de tijd van m'n leven gehad. Zoveel meegemaakt! Ongelofelijk! Ben erg blij dat ik in de bus vanaf het vleigveld "Hi" durfde te zeggen! Inmiddels zit Mirjam alweer 3 weken in Nederland. Niet omdat de gevoelens voor elkaar er niet waren maar vanwege de situatie: ik voor het eerst in Australie, Mirjam voor de 2e keer(terwijl ze OZ geen leuk land vindt), ik nog de nodige centjes op mijn rekening, Mirjam geen cent te makken en geen werkvisum. Inmiddels zijn we dus 3 weken verder en hebben we het allemaal even rustig kunnen laten bezinken. Al snel ging ik Mirjam missen en bleek dat mijn gevoelens voor haar nog fokking diep zitten. Als ik vooruit kijk naar 2002 zie ik dan ook heel duidelijk dat ik voor Mirjam ga. We hebben de laatste week veel gebeld en gelukkig heeft Mirjam dezelfde gevoelens voor mij als ik voor haar. Ze is momenteel op zoek naar een baan en we hebben afgesproken om in april samen m'n paps en z'n vrouw op te zoeken in Thailand. Kortom rooskleurige vooruitzichten. Dit geeft me een heel goed gevoel(LAFJOEMATSJSMIRRE!!). De dagen voor oud en nieuw vooral doorgebracht op het strand en 's avonds kaarten(nee gasten: geen boompje leggen maar blackjacken!) of naar de kroeg. Vrijdagavond met Ivo samen de bloemetjes buiten gezet in 3 verschillende tenten(tot 5 uur) en zaterdag met een groep van 11 nederlanders naar de "steyne" geweest. Zondag weer veel gevolleybald(10 potjes achter elkaar, resultaat: Ro'tje om 20:00 uur naar bed) en maandag (oudejaarsdag) rustig gehouden om vervolgens om 6 uur 's avonds verkleed naar de stad te gaan. We keken onze ogen uit. Heel de haven lag vol met bootjes en overal zaten mensen op de kades met koelboxen vol met bier. Ons doel was Wharf 3 oftwel "Harbour beats". 2 supergrote loodsen waren omgebouwd in een housetempel met verschillende DJ's. Na het 1e vuurwerk om 21:00 uur kwam de sfeer er in en veranderde het van rustig in 1 grote, strakke, stampende massa(14.000 mensen). Om 12 uur stormde iedereen naar buiten voor het supervette vuurwerk wat Sydney ieder jaar heeft en vervolgens om 00:30 uur iedereen weer naar binnen voor het optreden van de "supermanlovers"(bekend van "starlight"). Om 5:00 uur zat het feest er op en zijn wij nog naar een afterparty bij een paar engelse vrienden geweest waar we tot 11 uur 's ochtends (in de zon) op het balkon stonden te dansen en drinken. Om 13:00 uur waren we uiteindelijk thuis en dus compleet uit ons ritme. Inmiddels zijn we weer een beetje bijgekomen en heb ik weer flink gebald vandaag. Zaterdag wil ik weer in topconditie zijn want dan speel ik een kwalificatietoernooi voor de nationale pro tour met Nic uit Canada(Greg uit Nieuw Zeeland kan niet). Oh ja, vandaag ben ik alweer 7 maanden onderweg! Time flies..........

SYDNEY(OZ) 9-1-02

Wolkenkrabbers aan de linkerkant, de harbour en harbour bridge voor me, the operahouse rechts van me en gras onder me oftewel ik zit in de botanische tuinen van Sydney! Ik ben vandaag weer eens de stad ingetrokken om het 1 en ander te zien en te regelen. Allereerst 2 uur gewacht bij Qantas om m'n vluchtdata te wijzigen. 9 april vertrek ik uit Sydney richting Bangkok en 31 mei vertrek ik weer uit Bangkok om uiteindelijk op 1 juni (via London) op Schiphol te landen. Het gaat echt hard nu. De dagen vliegen voorbij. Ik begin ook al langzaam maar zeker vooruit te kijken. Nog niet concreet maar ik heb wel al wat dingen in mijn hoofd die ik na mijn reis graag zou willen doen. Zoals het er nu naar uitziet vertrek ik precies over 1 week naar het noorden maar ik heb nog niks geboekt dus het kan nog alle kanten op. Paul en Ivo gaan richting het zuiden maar ik hoop ze ergens in maart weer te ontmoeten in Melbourne. De afgelopen week was weer enerverend. Donderdag en vrijdag met volleybalpartner Nick getraind voor het kwalificatietoernooi van afgelopen zaterdag. Samen met 5 andere koppels speelden we voor 2 plaatsen in de australische pro volleyball tour. Ons resultaat aan het eind van de dag was een 4e plek en dus geen Pro Tour voor ons. Bijna alle teams speelden al jaren samen met sommige zelfs internationale ervaring. Na de volley lang op het strand gehangen met een groepje van 10 en de nodige doosjes bier. Dit werd 's avonds vervolgd in de steyne tot in de vroege uurtjes. Zondag moesten we er al weer bijtijds uit want Paul vierde zijn verjaardag. Met een man of 30 zijn we naar een hele mooie baai met een even zo mooi strand gegaan met wederom de nodige biertjes en wijntjes. De geplande BBQ met vlees en worst werd echter pizza. Maandag dus moe van het feesten maar gelukkig regende het dus heel de dag op de bank gehangen. Gisteren hebben we weer eens wat ondernomen. Met 2 vrienden op Palm Beach afgesproken en vervolgens urenlang met Ivo zitten kletsen en Lambrusco gedronken op Avalon Beach. Vandaag de stad dus ingeweest. Heb over de harbour bridge gelopen, door "the Rocks"(oudste gedeelte van Sydney) geslenterd en "The Operahouse" bezocht. Na zo'n dag tussen de wolkenkrabbers verlang ik wel weer naar het knusse van Manly! (S4E)

SYDNEY(OZ) 16-1-02

Dit zal voorlopig mijn laatste reisverslag vanuit Sydney zijn. Ik zit nu namelijk op het centraal station van Sydney te wachten op de bus die me naar Byron Bay brengt. Ik heb nu 2 maanden in Sydney gewoond. Geweldige ervaring. Ik vind het echt een wereldstad, geweldig! Eerst 3 weken met Mirjam en vervolgens 5 weken met Paul en Ivo gewoond. Het was echt een droom van me om zo dicht bij het strand te wonen en iedere dag met goeie volleyballers te spelen. Manly is echt een paradijsje voor me. Mirjam zie ik over 10 weken in Bangkok en Paul en Ivo over 6 weken in Melbourne. Paul en Ivo zijn vandaag ook vertrokken maar zij gaan naar het zuiden. Sydney was echt een goeie tijd(dit vergeet je nooit meer! Wordt het hierna weer leuk? Is goed! Toettoet!). Vorige week donderdag hebben we met de buren de verjaardag van Paul gevierd. Veel bier, wijn en plezier(thuis). Vrijdag heb ik een reis door Australie geboekt. Het kost een paar centen maar dan heb je ook wat! De komende 6 weken staan dus onder andere een busreis van zo'n 3000 km(in etappes), een 4-daagse duikcursus op het great barrier reef, een binnenlandse vlucht van Cairns naar Alice Springs, een 2-daagse toer door een national park(met o.a. de beroemde "ayers rock"), een binnenlandse vlucht van Alice Springs naar Adelaide en een 3-daagse trip over the great ocean road die eindigt in Melbourne, op het programma. Kortom een paar drukke maar erg leuke weken. Voorlopig zal ik hier waarschijnlijk niet meer komen dus ik wil wel wat gezien hebben van Australie! Vrijdag middag en avond zijn we naar de Taronga Zoo geweest. Fantastisch mooie dierentuin met een even zo mooi uitzicht over Sydney. Ik heb voor het eerst van mijn leven een python slang aangeraakt! Aardig gek! Zaterdag en zondag heb ik beide dagen op het strand doorgebracht. De Pro Volleyball Tour vond namelijk plaats in Manly(waar ik zo graag in gespeeld had) dus veel leuke wedstrijden met de olympisch kampioenen bij de dames en veel teams uit de world series bij de heren. Zondagavond was weereens steengoed. Kaarten met Paul en Ivo en genieten van Paul zijn kunsten op de gitaar! Maandag ben ik wederom de stad ingeweest om mijn ticket naar Bangkok te wijzigen(28-3-2002) en mijn snowboardbag voor 2,5 maand op te slaan. Tevens voor het laatst gevolleybald in Manly en de vele mensen die ik daar de afgelopen maanden heb leren kennen gedag gezegd. Dinsdag stond er een tripje naar de Blue Mountains op het programma. Met Ivo in de auto gestapt en zo'n 2 uur naar het westen(landinwaarts) gereden. Er zijn daar onlangs veel bosbranden geweest maar dat bleek vooral de andere kant van het park te betreffen. Wij dus als aziaten ongelofelijk veel foto's geschoten van de three sisters(rotsformatie) en de indrukwekkende afgronden(paar honderd meter rots kaarsrecht naar beneden). Tevens een paar waanzinnig hoge maar droge watervallen bezocht en uiteindelijk met het steilste treintje ter wereld(45 graden) weer terug naar boven gegaan. Gisterenavond en vandaag alles schoongemaakt en m'n tas ingepakt dus het backpacken gaat weer beginnen! YES!

BYRON BAY(OZ) 20-1-02

Nou het backpacken is inderdaad weer vet begonnen! Woensdag afscheid genomen van Paul en Ivo en na een tijdje rondhangen in Sydney in de bus richting Byron Bay gestapt. De reis was wel relaxed. Veel geslapen en film gekeken. Donderdag om 9 uur 's ochtends stond ik dan na 12 uur rijden in Byron. Langs alle hostels geweest maar alles was vol. Geen paniek , alles lost zich vanzelf op dacht ik en dat gebeurde ook. In Holiday Village Backpackers uiteindelijk een slaapplaats gevonden op de grond. Maakte me niet uit. Ik slaap er alleen want het is hier erg warm dus je leeft alleen buiten. Al snel aan de praat geraakt met Evian en Howard uit Noorwegen. Dat gaat hier allemaal erg makkelijk. Je komt zoveel mensen tegen! Het hostel is trouwens vrij duur maar beschikt wel over een zwembad, gratis fietsen, surfboards en bodyboards en de atmosfeer is gewoon erg relaxed. Overal hangen boxen buiten met de red hot chili peppers op. 'S middags zijn we dus met de gratis surfboards gaan surfen. Dat viel niet mee want de golven waren erg klein en de plank veel te kort voor zo'n Hollandse lat. Gelukkig ontmoetten we koele dude Mikey uit Hawai dus die bracht ons de basics bij. 'S avonds breidde ons groepje zich uit met John uit Zweden en Susanna van de Farao Islands. Veel gelachen, veel wijn. Bier is achterlijk duur(24 flesjes = +/- 40 NLG terwijl een doos wijn van 4 liter zo'n 13 NLG kost). Uiteindelijk nog een uurtie in de cheeky monkeys gekeken. Was wel geinig. Vrijdag weer gesurfd, 's avonds stond er een BBQ op het programma voor iedereen in het hostel. Was erg gezellig en zoveel mensen ontmoet! Uit Canada, USA, Engeland, Zweden, Ierland, Zuid-Afrika enz... Zaterdagochtend zijn we met z'n vieren naar the lighthouse(vuurtoren) gefietst want Byron is het meest oostelijke puntje van OZ. Fantastisch uitzicht en dolfijnen zien zwemmen! 'S middags ben ik het dorpje in geweest en heb ik een didgiridoe gekocht. Het is een authentieke! Erg mooi maar erg zwaar vandaar dat ik hem op heb laten sturen naar mijn mamsje. Ik kreeg direct een les om dit instrument te bespelen. Regel 1: vibraties regel 2: tong bewegingen regel 3: dierengeluiden regel 4: ademhaling. Daarna bij het zwembad gehangen en 's avonds uitgeweest naar nightclub Cocomangas. Vandaag wederom naar het strand geweest (jemig wat een zwaar leven als ik het zo lees) en een CD met aboriginal muziek gekocht. Johan uit Reeuwijk gaat nu ook met ons om. Hoe meer zielen hoe meer plezier (of zoiets). Morgenochtend ga ik met die 2 noren door naar Surfers Paradise! Not to bad!

BRISBANE(OZ) 25-1-02

Alweer 1,5 week alleen op pad! Aardig gek! Ik moet zeggen dat het me niet tegen valt! In Nieuw Zeeland vond ik het soms erg moeilijk en eenzaam maar daar reisde ik met de auto, in de winter en de wetenschap dat Mirjam in de buurt was. Nu zit Mirjam aan de andere kant van de wereld. Ik mis haar erg maar ik kan en wil nu niet bij de pakken neer gaan zitten. Dat lukt goed. Ik heb veel contact met Mirjam via de email en telefoon. Tevens verblijf ik nu in hostels ipv in de auto en ontmoet dus veel mensen. Ben de afgelopen 1,5 week veel met Evian en Howard uit Noorwegen opgetrokken. Veel lol gehad. In Surfers Paradise verbleven we 2 nachten in "backpackers in paradise". Heel gezellig, knus. Daar voelde ik me op mijn gemak. Surfers Paradise is niet meer dan een grote commerciele badplaats met een bruisend nachtleven. Overdag heb ik weer de nodige potjes gevolleybald en dinsdagavond tot in de vroege uurtjes naar een seventies party geweest. Iedereen verkleed en wel en lekker gek doen allemaal. Woensdag zijn we in Brisbane aangekomen. Evian en Howard gingen 3 dagen bij vrienden op bezoek en ik had zin om even een paar dagen wat rustiger aan te doen. Heb tot mijn spijt 3 nachten geboekt in "Brisbane Backpacker Resort". Het ziet er allemaal netjes uit: zwembad, sauna, tennisbaan, bubbelbad, TV op de kamer maar de atmosfeer is waardeloos. Ik voel me er niet op mijn gemak en heb dus donderdag en vandaag(vrijdag) in de stad doorgebracht. Wat gratis toertjes in het stadhuis en het parlementsgebouw gedaan en aan "the city beach" gelegen. Dat is een aangelegd strand, midden in de stad. Best grappig! Morgenochtend stap ik gelukkig weer op de bus naar Hervey Bay waar ik die 2 Noren weer ontmoet en een 3 daagse jeepsafari over Fraser Island ga maken. Volgende week staat er ook nog een 3 daagse zeiltocht rond de white sunday op het programma. Kijk ik erg naar uit! Ik heb het hier in de grote stad wel weer gezien!

HERVEY BAY(OZ) 30-1-02

Na een busreis van zo'n 5 uur kwam ik zaterdagochtend om 12:30 aan in Hervey Bay. Ingecheckt bij "Beaches Backpackers". Leuk hostel! Om 15:00 uur stond er een uitgebreide meeting op het programma betreffende Fraser Island. Het meeste betrof de "dingo", een wilde hond die je niet mag voeden, uitdagen of aaien want dan kunnen ze erg gevaarlijk zijn. Fraser Island is het grootste zand eiland ter wereld(zo'n 120 bij 15 km). Tevens kan je er niet zwemmen want er schijnen heel veel levensgevaarlijke "tigersharks" rond te dobberen. Zondagochtend om 7:00 uur moesten we al uitchecken om vervolgens de 4 wheel drive jeep in te pakken. Ik was ingedeeld met Howard en Evian uit Noorwegen en 8 meiden waarvan 1 van de Farao Islands, 2 uit Italie, 1 uit Duitsland en 4 mutsen uit Engeland. Die laatste 4 waren echt mutsen. Zaten alleen maar te klagen en moeilijk te doen. Ik kon me er niet echt druk om maken, volgens mij ben ik wat dat betreft niet meer zo gevoelig. Het crossen door het zand is erg gaaf. Ik had gelukkig al de nodige ervaring met een 4 wheel drive(Whakapapa) maar dat was natuurlijk in de sneeuw. We zijn eerst naar Eli Creek gereden waar je je in een helderblauw beekje laat drijven. Verder naar het noorden troffen we een schipwrak(Maheno) aan uit 1935. Indrukwekkend! Op de camping bij Waddy point zagen we de eerste dingo's. Ze zijn vrij schuw dus niet veel last van gehad. Ik had meer last van de vele muggen die er rond hingen. Na de BBQ zijn we uitgenodigd voor een Australisch feestje op het strand. Vond ik een erg leuke ervaring om echt de Australiers eens te spreken en lol mee te maken. Maandag zijn we via de champagne pools naar Lake Wabby gereden. Dat is een klein meertje landinwaarts. Super helder water omgeven door hoge zandduinen. Uiteindelijk hebben we op de camping van Central Station(midden van het eiland) de tenten opgezet. Gisteren hebben we de dag doorgebracht bij Lake Mc Kenzie, een supermooi meer met nog helderder water. Om 4 uur reden we de ferry op die ons terugbarcht naar het vaste land. Al met al een supergave ervaring! Je leeft weer lekker back 2 basic in de natuur met wilde dieren om je heen! Vanavond stappen we op de bus naar Airlie Beach waar vandaan we de zeiltrip naar de Whitesunday gaan maken!

AIRLIE BEACH(OZ) 4-2-02

Donderdag na wederom een nacht in de bus aangekomen in Airlie Beach. Weer uitgeput en 4 uur moeten wachten voordat we konden inchecken in Reefos Backpackers. Ik sliep in een 4 persoonshut die erg vies was met het nodige ongedierte! Kakkerlakken en grote grasshoppers. Ik zit nu ver in het noorden van australie en dus een tropisch klimaat. Het is 35 graden en de lucht is erg vochtig. Vrijdagmiddag stapten we aan boord van de Habibi voor een 3 daagse zeiltocht naar de whitsunday eilanden. De Habibi is een mooie grote boot met de nodige plekjes in de schaduw. Gelukkig waren er maar 10 mensen aan boord dus veel ruimte en gelegenheid om je eigen gang te gaan. We waren al ingelicht dat er heel veel kwallen ronddobberden waarvan een aantal dodelijk kunnen zijn. De dag voor onze trip was er nog een toerist overlden die gebeten was door zo'n kwal. Af en toe ging ik op de punt van de boot zitten en zag ik echt om de meter deze kwallen. Tevens een levensgrote schilpad gezien. 'S avonds gingen we voor anker in een mooie baai. Zat ik dan met een glas wijn en de ondergaande zon. Erg indrukwekkend! Toen het eenmaal donker was werd het nog indrukwekkender: een sterrenhemel zo mooi! Zoveel heb ik er cht nog nooit gezien! Ik heb op het dek geslapenomdat het in de hutten simpelweg te warm was. Om 6 uur alweer aan het ontbijt en om 8 uur het water in om te snorkelen. Was wel even benieuwd hoe het met die levensgevaarlijke kwallen en haaien zat maar de kapitein(Rob) vertelde me dat je met het speciale pak voor 99% beschermd bent. Ik had nog nooit gesnorkeld en had dus de nodige moeite om lucht ipv liters water binnen te krijgen. Toen ik het eenmaal door had ging er echt een wereld voor me open! Ik zwom over een waanzinnig mooi koraal(in alle kleuren) en de kapitein gooide wat brood op en om me heen waardoor ik werd omsingeld door duizenden prachtige vissen die je in Nederland alleen in het aquarium ziet. Tevens nog 2 babysharks gezien. Ik denk dat ik dit het mooiste vond van wat ik tot dusver in OZ gezien heb. En dat op de 2e van de 2e van de 2e(2-2-02). 'S middags zijn we voor anker gegaan bij Whitehaven beach. Dat is zo'n beetje het paradijs op aarde. Poederwit strand, strakblauwe en heldere zee en wilde natuur aan land. De watertemperatuur was op sommige plekken maarliefst 27 graden! Echt afkoelen was er dan ook niet bij. De kapitein was op dat moment op zoek naar oesters die we vervolgens als voorafje bij het avondeten kregen. Best lekker! 'S avonds stond er een BBQ en wederom een heldere nacht op me te wachten. Ik lag daar voor op het dek met mijn discman 99% te genieten van de prachige en indrukwekkende dag. Zondagochtend vaarden we terug richting de haven van Airlie Beach. Onderweg kwamen er nog wat meeuwen langs die uit mijn hand aten! In Airlie Beach zijn we niet naar hetzelfde hostel gegaan maar naar Beaches Backpackers. Die is midden in het centrum en heeft airco, TV en koelkast op de kamers. Tevens hebben we zeezicht! Vandaag een uitchildag. Wat emailen, muziek luisteren en een beetje zwemmen. Volgende week begin ik aan m'n duikcursus in Cairns. Kijk ik naar uit na mijn ervaringen van afgelopen zaterdag! Ben trouwens alweer 8 maanden onderweg! Aardig gek!

CAIRNS(OZ) 10-2-02

Na duizenden kilometers ben ik gisteren aangekomen in Cairns. Verder naar het noorden ga ik niet. Volgende week vlieg ik naar het midden van Australie, Alice Springs. Ik vond de East Coast een gave ervaring met Byron Bay de leukste plaats met al z'n hippies en het snorkelen op de Whitsunday en de jeepsafari op Fraser Island m'n leukste uitstapjes. Mission Beach hoort trouwens ook in dit rijtje thuis. Daar ben ik afgelopen woensdag beland. Dinsdag nog naar een saai haaienmuseum in Airlie Beach geweest en woensdagochtend op de bus gestapt. De regio waar ik nu zit wordt normaliter deze tijd van het jaar geteisterd door cyclones en heel veel regen maar daar heb ik nog helemaal niks van gemerkt. In Mission Beach was het weer rete warm en benauwd. Het is een plaatsje van niks(3000 inwoners) maar erg mooi met alle palmbomen en het prachtige strand. Bij zonsondergang stond ik op het strand kokosnoten open te hakken om ze vervolgens leeg te drinken en op te eten. Echt grappig dat dat zo kan. 'S avonds in het bubbelbad van Mission Beach Backpackers Retreat gedobberd. In Mission Beach kan je een paar hele mooie wandelingen maken dus ik donderdag(nadat ik om 6:00 zonsopgang heb zitten bekijken, zon komt op in de zee) in totaal 4 uur gelopen met Howard en Evian. Heel veel mooie vlinders, vogels, lizzards en rotmuggen gezien. Uitgeput kwamen we terug en heb mezelf weer eens verwend met 3 Hollandse Heineken biertjes! Vrijdag op het heetst van de dag gevoetbald en ge-jeux-de-boulle-ed. De hitte wordt me af en toe echt even te veel. Ik probeer dagelijks een soort van siesta te nemen. Slapen, lezen of muziek luisteren in de schaduw of airco. Ik voelde me deze week lichamelijk en mentaal even wat minder. Was vaak moe en vutloos en was in m'n hoofd erg bezig met Mirjam en Nederland. Na gisteren 1,5 uur met Mirjam gesproken te hebben voelde ik me weer stukken beter! Ben gisteren met Howard en Evian op stap geweest hier in Cairns, wat zo'n beetje de backpackers party-place van Australie schijnt te zijn. Tot in de vroege uurtjes gedansd in de woolshed en nog een nightclub. Vandaag heb ik ingecheckt in Calypso Inn Backpackers. Die is ver uit het centrum, geen airco, naast het vliegveld en ik slaap met 4 jochies van 18 op de kamer. Minder! Morgenochtend meld ik me om 9 uur bij Cairns Dive Centre waar ik eerst theorieles krijg en vervolgens les in het zwembad!

CAIRNS(OZ) 15-2-02

Schreef ik afgelopen zondag nog dat het snorkelen op de Whitsunday m'n gaafste ervaring tot dusver in OZ was, nu staat het duiken van de afgelopen 4 dagen met stip op nummer 1! Maandag werd ik om 8 uur bij het hostel opgepikt door Cairns Dive Centre. Allereerst werd ik medisch gekeurd. Pissen in een potje en blazen in een buisje! Vervolgens een paar uur lang theorieles in het lokaal. Geleerd over decompressieziekte, duikflessen en regulators(dat ding dat je in je mond stopt). Tijd geleden dat ik in een klaslokaal heb gezeten! 'S middags stond de 1e duik in het zwembad op het programma. Op een diepte van 1 meter moest ik allerlei oefeningen doen. Regulator uit je mond halen, masker af, fles af enz... En dat allemaal zonder boven water te komen. Totaal niet eng want je staat gewoon op als het niet lukt. 'S avonds uren gestudeerd wat vooral kwam doordat ze me een studieboek in het duits ipv het nederlands meegaven. Dinsdag ging m'n wekker alweer om 6 uur en om 8 uur lag ik alweer in het zwembad. Zelf de duikuitrusting moeten klaar maken en oefeningen op 3,5 meter diep gedaan. Het was net of ik in de ruimte was! Je zweeft gewichtloos rond doordat je je vest lichtjes opblaast. 'S middags theorie examen gehad. Was niet moeilijk zeker vanwege het feit dat iedereen bij de moeilijke vragen even bij elkaar keek(heb ik dat niet eerder gedaan?). 'S avonds naar Reef Teach oftewel alles leren over koraal, vissen en het leven onder water. Het waren lange en vermoeiende dagen. Woensdag was het dan zover. Met de boot zo'n 1,5 uur zee-inwaarts richting het Great Barrier Reef! We vaarden met de kangaroo explorer die zo'n 50 mensen vervoerd en huisvest die allemaal gaan duiken. Bij Thetford Reef gingen we voor anker. Om 14:00 uur doken we voor het eerst in het water nadat we uitgebreid waren ingelicht over duikschema's en duikcomputers. We daalden af naar een diepte van maarliefst 18 meter! Aardig gek! Geweldige duik! De onderwater wereld is zo mooi! Prachtig koraal en hele mooie vissen! De golven werden aan het eind van de middag steeds hoger en dus niet zoveel gegeten aangezien mijn maag van linksboven naar rechtsonder ging! Om 16:30 doken we het water weer in. Duiken moet je altijd met z’n tweeen doen ivm de veiligheid. Ik moest met Hanneke uit Nederland het water in. Op 14 meter diep moesten we alle oefeningen uit het zwembad herhalen. Je moet echt kalm blijven en goed nadenken wat je doet. Best eng als je zo diep bent en je moet de regulator uit je mond halen of je duikbril vol laten lopen met water! Hanneke raakte bij dit laatste in paniek maar de instructeur hield haar een beetje kalm. Mijn luchtmeter stond al in het rood oftwel bijna geen zuurstof meer! Die eigenwijze instructeur wilde ondanks de theorie(in het rood? duik beeindigen!) de oefeningen afmaken. Toen we boven kwamen waren we inmiddels (na de safety-stop op 5 meter) behoorlijk ver afgedreven van de boot. Hanneke raakte wederom in paniek, kon haar hoofd niet boven water houden en er kwam bloed uit haar mond. Ik zwaaien naar de instructeur en veiligheidsmensen op de boot maar die hadden het te druk met lol trappen. Zelf dus zien op te lossen. Haar vest keihard opgepompt met lucht(zodat ze beter blijft drijven), de regulator weer in haar mond gestopt en haar terug gesleept naar de boot. Ik lag 's avonds al om 9 uur onder de wol terwijl de crew zich vol liet lopen met bier. Donderdag om 7 uur alweer het water in naar een diepte van 18 meter. Daar moest ik laten zien dat ik wist hoe ik met een kompas om moest gaan en m'n duikbril volledig verwijderen, opzetten en het water er uit zien te krijgen. Deze duik ging veel beter dan die van de dag ervoor. Om 9 uur de laatste duik onder begeleiding van instructeur Nolan. Nog wat simpele oefeningen gedaan en een koraal beest met honderden zuignapjes op m'n hoofd gezet! Toen we boven kwamen meldde Nolan direct dat ik geslaagd was! Erg kikke gevoel! Ben nu een gecertificeerd PADI open water diver waarmee ik overal ter wereld kan duiken tot een diepte van 18 meter zonder begeleiding van een instructeur! Yes! Over 6 weken hoop ik dus lekker met Mirjam(heeft ook haar duikbrevet) wat bubbels te blazen in Thailand. Romantisch! Om 11:45 dook ik met David uit Engeland het water in. Erg gaaf! Geen oefeningen meer! Geen instructeur maar genieten van alle vissen en het prachtig gekleurde koraal. We zijn tot een diepte van 16 meter gegaan en alle tijd zwom er een klein geel visje naast me! Heb in 20 minuten tijd zo'n 27 foto's genomen onder water! Na de lunch was er nog de gelegenheid om te snorkelen. Heb dat wederom met David gedaan. Ook dit was erg gaaf want op sommige plekken lag het koraal slechts 1,5 meter onder water. Wederom 27 foto's genomen en zo'n 20 minuten in het water gelegen. Daarna kreeg ik mijn certificaat en vaarden we terug naar Cairns. Was wel lekker om weer op het vaste land te staan. Ik zal nooit een zeeman worden! Vannochtend om 6 uur al m'n ervaringen van de afgelopen 4 dagen aan Mirjam verteld aan de telefoon. 2 uur lang! Mijn week kan niet meer stuk! Ben net ingecheckt in Cairns International Hostel op aanraden van mijn zus die hier jaren geleden ook vertoefd heeft. Heel leuk hostel. Airco op de kamer, midden in het centrum, dakterras met uitzicht over de oceaan en erg goedkoop. Ik betaal zo'n 20 NLG(oh nee, zo'n 8 fokking EURO!) en dan krijg ik ook nog een gratis maaltijd in een restaurant. Thanx Co'tje! Net naar een galerie geweest van Peter Lik (fotograaf) en 4 hele mooie posters gekocht van Ayers Rock, 12 apostelen, Sydney skyline en een rode zandduin. Ook weer eens naar de kapper geweest want ik had inmiddels een matje in mijn nek! Geslaagde week dus zover. Vanavond een biertje drinken met iedereen van de duikcursus. Maandag vlieg ik naar Alice Springs! Goed leven! S4E!

ALICE SPRINGS(OZ) 21-2-02

Afgelopen zaterdag en zondag niet zoveel gedaan in Cairns: emailen, foto's ontwikkelen, lezen, bellen enz... Best relaxed even een paar dagen wat rustiger aan na zo'n drukke week. Maandag op het vliegtuig gestapt naar Alice Springs. Dat is zo'n 1500 kilometer vliegen. Normaliter is de temperatuur tussen de 35 en 55 graden maar ik werd gespaard met "slechts" 30 graden. Alice Springs ligt midden in Australie met zo'n 25.000 inwoners. Er wonen veel aboriginals(oorspronkelijke bewoners van OZ) waarvan het meerendeel niet meer doet dan rondhangen en bier drinken. Ik checkte in bij Melanka Backpackers. Niet zo'n bijzonder hostel maar veel keuze was er niet. Ik heb altijd al een keer in de outback willen zijn. Heb de afgelopen maanden steeds langs de kust vertoefd. Er is in de wijde omgeving van Alice Springs niks geen huis of mens te zien. Je moet minstens 1000 km reizen voordat je een stadje tegen komt. Alleen wat benzinepompen staan er. Dinsdagochtend al om 4:00 mijn bed uit. Had een 2 daagse toer geboekt(adventure tours) die om 5 uur begon. Met een busje met zo'n 22 man reden we onder leiding van Dan(fantastic, too easy)de outback in. Dan was een toffe gids die nog een tijd in Neighbours gespeeld heeft. Hij vertelde ons veel over de outback, het klimaat en de aboriginals. Als eerste stond Kings Canyon op het programma. Na een wandeling van een uur stonden we boven. Waanzinnig uitzicht over de outback en het ravijn! Erg mooi! Na de lunch zijn we doorgereden naar de toeristische en beroemde Ayers Rock(of Uluru). Het meerendeel van de dag zaten we echter in de bus(1400 kilometer in 2 dagen!). Op de highway zie je de roadtrains rijden . Grote zware vrachtwagens met 3 tot 7 aanhangers! Tevens kangaroe's zien rondhuppen en hele grote roofvogels gezien. Nabij "the rock" stond ons kamp te wachten. Na het eten de zonsondergang gezien! Fenomenaal! Aan de ene kant de rode Ayers Rock en aan de andere kant de Olgas. Net als alle toeristen heel veel foto's genomen! 'S avonds rond het kampvuur gezeten waar Dan ons meer vertelde over de aboriginals. Ik had al het een en ander gelezen over de aboriginals en hun geschiedenis maar hij vertelde weer allemaal nieuwe dingen. Als je in Australie reist krijg je echt het idee dat het domme mensen zijn want je ziet ze overal liggen met hun blikjes bier. Niks is echter minder waar want de aboriginals zijn de slimste mensen die ooit op aarde geleefd hebben. Ze hebben zo'n 180.000 jaar in de outback overleefd! Ze weten er water en eten te vinden en hun energie te sparen. Vorige week was het nog 55 graden bij Ayers Rock terwijl het 's nachts koud kan zijn(15/20 celsius). Tevens weten ze precies hoe het heelal in elkaar zit en dus ook wanneer ze naar bepaalde planten of dieren moeten zoeken(de sterren zijn hun wandklok!). Ze hebben rituelen waar ze de aarde danken voor het eten en drinken. Ayers Rock is een heilige plek voor ze vandaar dat het een gek idee is dat toeristen deze nu beklimmen! Woensdagochtend om 4 uur weer uit de veren. Goed geslapen naast het kampvuur. Rechtstreeks naar Ayers Rock gereden om zonsopgang te aanschouwen. Dagelijks staan er zo'n 1400 mensen rond "the rock". Helaas was het bewolkt maar gelukkig had ik de dag ervoor een prachtige sunset! "The Rock" was dicht ivm wind en regen maar zoals velen uit mijn groep was ik niet van plan deze te beklimmen. Niet echt respectvol voor de aboriginals! Wel er omheen gelopen waarna de reis vervolgde naar de Olgas(kata tjuta). Ook dit is een rotsformatiedie ik eerlijk gezegd indrukwekkender vond dan Ayers Rock. Na de lunch 5 uur opgevouwen gezeten in de bus, terug naar Alice SPrings. In Alice regende het(het regent maar een paar dagen per jaar). 'S avonds met heel de groep gegeten in Melanka's waar een karaoke-avond plaats vond. Dronken Australiers en Duitsers die denken goed te kunnen zingen! Vandaag regent het nog steeds maar ik vlieg zometeen naar Adelaide, onder in OZ, aan de kust. Hopen dat het daar wat zonniger is. Ben afgelopen week m'n lonely planet(reisbijbel) kwijtgeraakt! Beetje onhandig maar het is maar materie!

ADELAIDE(OZ) 24-2-02

Toen ik donderdagavond in Adelaide landde verwachtte ik een stadje als Utrecht. Ik keek mn ogen dan ook uit toen we er overheen vlogen en ik hoorde dat het over de miljoen inwoners heeft! Ik had van tevoren mn hostel al geboekt(adelaide backpackers inn). Klein en knus hostel net buiten het centrum met het meerendeel japanse toeristen. Vrijdagochtend heerlijk uitgeslapen. Het was bewolkt en lekker een beetje koud. Heb dus echt sinds maanden weer eens onder een dekbed geslapen. Om 10 uur benk de stad ingelopen. M'n eerste indrukken waren niet veelbelovend. Iedere straat heeft 6 rijbanen(3 in beide richtingen) en er was gewoon helemaal niks te beleven! Totdat ik de hoofdstraat vond waar wat straatartiesten aan het optreden waren. Die dag begon er namelijk een heel groot festival(fringe) wat 2 weken duurt. Heb dus uren naar gratis en leuke entertainment gekeken. 'S middags ook nog naar de repetities van een band in het park geluisterd en 's avonds stond er een grote parade op het programma. De straten stroomden bomvol! Ik vond uiteindelijk een straatje waar een DJ van Mid-Town records Adelaide aan het draaien was. Lekkere stevige house! Genieten! De laatste tijd luister ik heel veel muziek. Op mn discman, in een cd-shop of gewoon op straat. Heerlijk! Om een uur of 11 liep ik DJ Paul Elstak tegen het lijf. Ik heb een tijdje met hem staan kletsen en hij vertelde me dat hij om 2 uur 's nachts in nightclub "Rush" zou draaien. Ik heb lang zitten twijfelen wat ik zou doen. Ik was al vanaf 10 uur 's ochtends op pad en besloot dus maar naar huis te gaan(ik bedoel naar het hostel). Zaterdag was het prachtig weer dus ik dacht lekker met de gratis fiets van het hostel naar het strand te gaan. Op de een of andere manier was mijn orientatie niet helemaal goed want ipv de rivier naar de zee te volgen(westen) reed ik ik 1,5 uur naar het oosten(landinwaarts). Bek af dus terug naar het hostel. Het was wel een gratis fiets maar waarschijnlijk wel ooit van een kind geweest want mijn knieen zaten in m'n nek! De afgelopen maanden heb ik vooral veel engelsen ontmoet die maar aan 1 ding denken(alcohol). Zelfs als ze aan het duiken zijn of op Ayers Rock staan! M'n horizon dus kunnen verbreden in het hostel en aan de praat met een paar japanse jongens. Hun engels was erg matig maar dat vond ik wel grappig. Over hele andere dingen gesproken dan de doorsnee reizigers die ik ontmoet. Ze wilden heel erg graag een pretsigaret met me roken dus Satoru, Mauro en Lobin(De R kunnen ze niet uitspreken althans het is mij niet gelukt het ze te leren) naar het park. Naar de sterren gekeken en gelachen om hun engels dat met de minuut slechter werd! Vandaag weer eens lekker uitgeslapen tot 11 uur in dat te korte(1 meter 90) maar lekker stapelbed. Om 14:00 uur met de oude tram naar het strand! En wat vond ik daar: volleybalnetjes! Sinds een maand dus weer lekker mn passie kunnen uitoefenen! Gaaf! Heb net mijn tas gepakt want ik vertrek morgen alweer voor een 3 daagse tour naar Melbourne. Zin in! Vanavond dus vroeg naar bed want ik wil morgenochtend om 6 uur m'n schatje nog even bellen! 4 weken te gaan! Aftellen! YESS!!! Ik ga er een eind aan breien want dagelijks om 21:00 uur is er gratis ijs en pie's in dit hostel en het is nu 21:00 uur.........

MELBOURNE(OZ) 28-2-02

Tsjonge jonge, wat heb ik weer veel gedaan de afgelopen dagen! Maandag werd ik om 7:45 opgehaald bij het hostel. Met een man of 20 in de bus van Autopia Tours. De eerste uren was het alleen maar rijden, rijden en nog eens rijden! Aan het eind van de ochtend kwamen we aan in "the Grampians National Park". Na een korte wandeling zagen we de Mc Kenzie falls oftewel een spectaculaire waterval! Helaas stonden de parc rangers streng te controleren dat we er niet zwommen aangezien dat water rechtstreeks naar de waterkraan gaat in het volgende dorpje. Na de lunch reden we naar de jaws of death! Dat zijn 2 uit-stekende rotsen waar al de nodige toeristen vanaf zijn gevallen! Waanzinnig uitzicht over de Grampians! 'S avonds kwamen we aan bij het hostel dat ergens in een dorpje in "the Grampians" lag. Er liepen tientallen wilde kangaroe's rond! Vroeg naar bed gegaan want de volgende dag alweer om 8:30 op pad! We werden een uur later door chauffeur Andy gedropt voor een bushwalk. Die duurde maar een uur maar liep wel dwars door canyons, over rotsen, door tunnels en uiteindelijk boven op de pinnacles! Ik stond op de rand met onder mij een paar honderd meter ravijn! Flink de toerist uitgehangen! Heel veel foto's genomen van het uitzicht en alle spectaculaire rotsen! Ik ben deze toer veel alleen op pad gegaan. In de bus wel met anderen gekletst maar tijdens de wandelingen veel alleen gelopen. Had ik zin in! Ik heb wel flink de backpacker uitgehangen de afgelopen dagen! M'n eigen brood en pindakaas mee voor ontbijt en lunch in tegenstelling tot alle dure broodjes en sandwiches die overal te koop waren. 'S middags nog een vulkaan bezocht waar heel veel koala's in de bomen zaten en emu's rondliepen(towerhill). Vervolgens naar "the bay of islands", een rotsformatie in de zee, erg mooi! Tevens de "London bridge" bekeken. Ook dit is een rots in de zee die door erosie erg op de echte "london bridge" lijkt. 'S avonds ge-bbq-ed en overnacht in Port Campbell. Sweet corn met zout gegeten! Jammie! Gisterenochtend wat baaien gezien waar veel scheepswrakken liggen. Busje uit, foto'tje nemen en busje weer in! Hoe bedoel je toeristisch? De 12 apostels daarna was wel erg gaaf om te zien! (ook dit is een rotsformatie in de zee, 16 om precies te zijn). De "great ocean road" vervolgde zich door plaatsen als Lorne en Angelsea(hier zijn Quicksilver en Ripcurl ooit begonnen) en langs Bells beach(van de film Pointbreak) wat een beroemd surfmekka is! 'S middags in een stuk doorgereden naar Melbourne. Heb wel even een backpacker's streek uit moeten halen. Ik had namelijk voor 1 nacht hostel "the nunnery" geboekt en betaald maar aangezien het hier formule 1 weekend is , is er nergens meer een bed voor het weekend te krijgen. Ik dus gelogen dat ik via m'n reisbureau al geboekt en betaald had voor 5 nachten(ipv 1). Oftwel ik speelde het zo dat zij een fout gemaakt haden. Ze reageerden supertof door wat te schuiven en uiteindelijk een bed voor me te regelen tot en met maandag! Vandaag weer eens door de stad gezeuld en weer 2 keer de avondvierdaagse gelopen. Heb een kaartje gekocht voor de GP formule 1 van aanstaande zondag! Vanavond sinds tijden weer eens normaal gekookt: macaroni met verse groenten, vlees en een kiwi als toetje! Ik lig nu in de 12 persoons dorm met m'n muziekie op uit te chillen.

MELBOURNE(OZ) 8-3-02

De laatste loodjes wegen het zwaarst! Nog ruim 2,5 week te gaan(2 weken en 6 dagen) voordat ik Mirjam in de armen sla in Bangkok! Ik heb het hier een beetje gehad! Voel me steeds vaker een beetje depri! MISJOEMATSJSMIRRE! Komt denk ik ook doordat ik weer in een grote, drukke stad ben. Heb sinds vorige week niet zo heel veel gedaan. Wat gratis musea bezocht, muziek geluisterd in de CD-shops enz.. Zaterdagavond wat wezen drinken met 2 italianen(Angelo & Fulvio) en een engelsman(Mick) in Fitzroy(wijk in Melbourne). Zondagochtend had ik daar een beetje spijt van want de wekker ging om 7 uur! We wilden namelijk vroeg naar de GP Formula 1! Om 9 uur stonden we op het circuit met duizenden mensen om ons heen! Om 9:30 begon de warming up. Supervet om die wagens langs te horen en zien gaan! We zaten op een goeie plek, bij een bocht met een groot beeldscherm zodat we de wedstrijd goed konden volgen. Tot de start om 14:00 uur werden we vermaakt met vliegstunts, straaljagers, moterstunts, mini-race enz... De start was spectaculair. Veel crashes! Bij ons chraste er een coureur recht voor onze ogen! Na 1,5 uur staan zijn we naar de finish gelopen. Duizenden andere Ferrari-fans hadden echter hetzelfde idee vandaar dat ik die andere nederlander(jan) en 2 italianen binnen no time kwijt was. AL met al een vermoeiende dag. 'S avonds weer heerlijk bijgekletst met Mirjam en dus heerlijk geslapen. Dinsdag ben ik verkast naar een hostel in St. Kilda(enfield house). Leuk maar erg onrustig hostel(in de avond). Ik heb Angelo en Fulvio hier weer ontmoet en dus de laatste dagen samen opgetrokken. Het zonnetje schijnt hier maar de wind is te koud om op het strand te liggen. St. Kilda is een buitenwijk van Melbourne, aan het strand. Ik voel me hier veel relaxter ipv tussen de wolkenkrabbers in de stad. Zondag ga ik naar een groot dance-event met m’n favoriete dj's Tiesto & Mauro Picotto! Volgende week vertrek ik langzamerhand richting Sydney. Ik hoop dat de tijd vliegt. Heb Mirjam al 3 maanden niet gezien. Veel te lang!

ALBURY(OZ) 15-3-02

Eindelijk Melbourne verlaten! Heb er toch zo'n 2 weken gezeten als ik het goed heb. Wel leuke tijd gehad. De sfeer in het hostel was erg relaxed(enfield house) en laid back. Veel slap gekletst met Angelo(time is not important, You 2? U2? Why? Because! Stronzate!). Ik had een kaartje gekocht voor 2 tribes. Dit is een groot dance-event dat door Australie toert. Helaas was er niemand in het hostel die er 90 dollar voor over had dus ik in mijn eentje(met nog 50.000 anderen) naar Melbourne Park waar jaarlijks de Australian Open gespeeld wordt. Om 10 uur was ik binnen. Er stonden 2 stampvolle stadions met duizenden mensen en house/trance en drum&bass muziek. Op het programma las ik dat DJ Tiesto en Mauro Picotto pas laat draaiden. Tiesto van 3 tot 5 en Picotto van 5 tot 7! Nog even wachten dus! Minder! Heb vanaf de tribune zitten genietenvan de muziek. Om 12 uur liep ik even naar een andere zaal en kwam ik tot mijn verbazing m'n italiaanse buddies Angelo en Fulvio tegen! Ze waren over het hek geklommen. Uiteindelijk dus toch nog een strak avondje! Tiesto vond ik een beetje tegenvallen maar Picotto knalde er lekker op los! Om 8 uur 's ochtends draaide hij de laatste plaat en om 9 uur lag ik op bed, uitgeteld! Duurde 2 dagen voor ik weer een beetje energie had! Heb trouwens de afgelopen week 2 keer gewerkt. Vorige week heb ik meegedaan aan een marktonderzoek voor backpackers. 2 uur bier/wijn drinken, chips eten, af en toe wat vragen beantwoorden en voor dat harde werk 50 dollar geincasseerd! Aardig gek! Afgelopen woensdag vond ik via het hostel werk voor 1 dag. Voor een tuinbedrijf grond scheppen en stenen sjouwen. Zwaar werk(blaren op mn klauwen) maar leuk om sinds september vorig jaar weer eens te werken. Betaalde nog redelijk ook(84 dollar voor 7 uur). 'S avonds met een grote groep uit het hostel de bloemetjes buiten gezet. Eerst in het hostel en vervolgens nog in 2 kroegen. Om 3 uur thuis! Ik had alleen de bus geboekt voor donderdagochtend(7:00 uur). Ik stond dus voor de keuze om nog 2 uur wakker te blijven of even 2 uur de oogjes dicht te doen en de wekker om 5 uur te zetten. Het werd het laatste alleen sliep ik totaal door de wekker heen! Werd om 10 uur wakker! Minder! Kwaad op mezelf maar er zijn ergere dingen! Vandaag is het me wel gelukt om om 5 uur op te staan en ik zit nu dus weer in de staat waar ik mn reis door Australie begonnen ben, New South Wales! Albury is een leuke stad(40.000 inwoners). Ik blijf hier van het weekend. Vandaag 2 uur met een boek op de top van een heuvel gezeten(monument hill), in de zon. Van het weekend hoop ik een stevige wandeling te maken en zondag misschien te gaan wakeboarden(snowboarden achter een speedboot). Maandag neem ik de bus naar Sydney en zie ik Paul en Ivo weer voor een paar dagen! Daarna is het nog en week en sluit ik OZ af en Mirjam in mn armen!

SYDNEY(OZ) 22-3-02

Zaterdag was niet zo'n bijzondere dag. Beetje gewandeld rond Albury en veel gelezen(in het engels!). Zondag weer eens ouderwets aktie! Wakeboarden! Werd om 9 uur opgehaald waarna we naar een supermooi meer reden. De speedboot lag al te wachten. Met z'n vieren vaarden we weg. M'n instructeur had z'n zoontje van 14 bij zich die even voor zou doen hoe het moest. Dat ventje vloog metershoog met salto's door de lucht! Gekkenhuis! Toen was ro'tje aan de beurt. Instructies doorgenomen en met plank het water in. Met een noodvaart trok de speedboot op en vloog ik door de lucht en vervolgens ondersteboven in het water. Op de een of andere manier lukte het me om de 2e keer al te blijven staan. Supervet! Sta je dan, op de plank, prachtig weer, prachtig meer en keihard over het water scheuren! Adrenaline rommelde weer een beetje! De hele dag dus gewakeboard. In totaal 6 sessies. Ik kon nog langer en wilde ook alleen wilde mijn lichaam niet meer. M'n handen lagen open en m'n armen en rug waren leeg. Al met al een super ervaring waar hopelijk nog eens een vervolg op komt! ''S avonds natuurlijk als een roos geslapen en maandag 8 uur lang (met spierpijn) opgevouwen in de bus gezeten. Om 19:30 stond ik eindelijk in Sydney, de plaats waar ik 4 maanden geleden m'n reis door OZ ben begonnen. Ik checkte in bij de woodduck inn , tussen Hydepark en King Cross(de wallen van Sydney) omdat Paul en Ivo hier vertoefden. Gaaf om die gasten weer eens te zien en dus tot 5 uur 's ochtends bij zitten kletsen op het dakterras met uitzicht over de prachtige skyline van Sydney. Het bier vloeide rijkelijk, zo ook de wijn(remember Paul?). Dinsdag het hostel niet uitgeweest. Veel gekletst met de vele nederlanders die er zitten. Onder andere Rene(Van de Streefpomp) en Marielle(Van de Janssen) uit Rotterdam ontmoet. Beregezellig. 'S avonds met z'n allen wezen poolen bij de buren en daarna weer de nodige biertjes gedronken op het dakterras. Woensdag ben ik met m'n verkeerde been uit bed gestapt. Voelde me erg depri. Minder. 'S avonds wederom gefeest in de Carwash. Strakke tent met veel hoempapa muziek maar gelukkig ook een klein zaaltje met lekkere muziek. Daar heb ik dus ook het grootste gedeelte van de avond gespendeerd. Om 5 uur ging de carwash dicht en liepen we dus met een man of 15 door Kings Cross. Voor de 2e keer van mn leven(1e keer was in Thailand) naar een striptent geweest. Om 6 uur 's ochtends vond ik het welletjes en liep ik terug naar het hostel terwijl de rest nog even doorging met feesten. Ik had zin om te bellen(voelde me nog steeds depri) en heb dus een half uur met mn zussie gekletst(o.a. over mn trip). Om 8 uur lag ik uiteindelijk op bed. Sliep erg slecht vanwege het verkeer dat langs het hostel zoeft. Gisteren dus helemaal uit mijn ritme. Ik lag om 18:00 uur op bed en kwam er vanmorgen om 6 uit. Weer heerlijk met Mirjam gebeld en daarna mijn tas gepakt en richting Manly vertrokken. Ben het feesten even flink zat. Afscheid genomen van Paul, Ivo en Rene en Marielle. Ze vertrekken dit weekend allemaal naar Melbourne maar ik zie ze vast en zeker in Nederland weer. Ik zit nu in Boardrider Backpackers in Manly en heb voor de laatste keer gepind in OZ. Morgenochtend vertrek ik naar een ander hostel(rustiger en goedkoper) en heb ik een aktief daagje. Kapper, souveniers kopen, snowboard ophalen enz... Vanavond dus geen feesie. Vroeg onder de veren! Nog 6 nachies!

SYDNEY(OZ) 27-3-02

Dit is alweer mijn 20e maar voorlopig laatste reisverslag vanuit OZ. Morgen vlieg ik naar Thailand. Tijd dus om de afgelopen 4,5 maand even samen te vatten. Australie is groter dan Europa. Ik heb de afgelopen maanden dan ook zo'n 5000 kilometer met de bus gereisd en ook nog zo'n 2500 kilometer gevlogen. Ik heb in totaal in 15 verschillende plaatsen geslapen, in 20 verschilende hostels gezeten en 2 keer voor langere tijd in een appartement(Sydney) verbleven. Ik heb veel excursies gedaan: jeepsafari op Fraser Island, gezeild rond de Whitsunday eilanden, een toer langs Uluru/Kings Canyon/The Olgas, the Great ocean road en Grampains National Park. Ik heb heel veel verschillende dieren gezien: lizzards, kangaroe's, koala's, dingo's, emu's, vogels(in alle kleuren en maten), spinnen, vissen(ook in alle kleuren en maten), kakkerlakken maar vooral rotvliegen en kutmuggen! Ik heb heel veel gebeachvolleybald in Manly maar ook in Surfers Paradise en Adelaide. Tevens mijn duikbrevet gehaald op het Great Barrier Reef, gehiked, gesurfd, gesnorkeld en gewakeboard. Ik heb eigenlijk alles gedaan wat ik graag wilde doen. Ik heb samengewoond met Mirjam in Belgrave Street, samengewoond met Paul en Ivo in Smithstreet(beide in Manly) en heel veel mensen ontmoet tijdens m'n reis door Australie. En die mensen komen echt overal vandaan: Canada, Amerika, Brazilie, Peru, Argentinie, England, Schotland, Ierland, Farao Islands, Noorwegen, Zweden, Denemarken, Nederland, Belgie, Frankrijk, Spanje, Italie, Zwitserland, Oostenrijk, Duitsland, Tjechie, Griekenland, Israel, Zuid-Afrika, Maleisie, Thailand, Japan, China, Australie en Nieuw Zeeland. En waarschijnlijk vergeet ik er nog wel een aantal. Ik ben ook de nodige keren uitgeweest. Ben naar 3 grote dance-events geweest: Beats on Bondi, Harbour Beats en 2 Tribes. Zelf ook veel naar muziek geluisterd en in totaal 8 nieuwe cd's gekocht + didgeridoe. Ik heb ook heel veel gelezen. Met name John Grisham. Het is nu mooi geweest wat Australie betreft. Onvergetelijke tijd gehad maar ik heb veel zin om de belangrijke mensen in m'n leven weer te zien ipv te mailen of te bellen. Aanstaande vrijdag(overmorgen!) zie ik Mirjam na 3,5 maand weer en rond 10/11 april paps en Aom weer na bijna 10 maanden. Ergens in mei ga ik terug naar Nederland om m'n mams, zussie en vrienden na een jaar weer te zien. Ik zit nu nog zo'n 20.000 kilometer van Nederland vandaan maar over een paar dagen zal dat nog "maar" zo'n 10.000 kilometer zijn.....

KO SAMET(THAI) 1-4-02

Je moet Mirjam en mij eens zien zitten: aan een bamboetafel op een witstrand van een prachtig eiland ten zuiden van Bangkok(Ko Samet) met een strak blauwe lucht, knalblauwe zee en een grijns van oor tot oor. Hier hebben we maanden naar toegeleefd en het al vaak over gehad aan de telefoon. Ben weer helemaal in mijn element! Donderdag verliet ik Sydney in de stromende regen met 43 kilo bagage. Om17:00 uur stond mijn vlucht naar Bangkok gepland maar ik was er al om 11:00 uur. Ik vind het altijd heerlijk om op een vliegveld rond te hangen. Om 14:00 uur checkte ik in. Probleempje! Ik had 23 kilo teveel bagage bij me tot mijn verbazing! Was het meenemen vanmijn snowboardbag van Nieuw Zeeland naar Australie geen enkel probleem, nu helaas wel. Ik keek de mevrouw van British Airways lief aan waarop ze me vertelde dat ik 15 dollar bij moest betalen. Dat is niks dacht ik tot ze me vertelde dat het 15 dollar per kilo oftwel 345 dollar(460,- NLG) was. Minder! Ik natuurlijk de boze reiziger uitgehangen waarna ze me uiteindelijk "maar" 90 dollar in rekening brachten. De vlucht verliep voorspoedig. Beetje films zitten kijken en muziek geluisterd. Om 23:00 uur liep ik door de thaise douane waar tientallen thaise mannetjes aan me begonnen te plukken voor een taxi of een hotel. Geen paniek! Lost zich vanzelf op. Uiteindelijk naar de domestic terminal gelopen en er een taxi genomen(is daar veel goedkoper). De taxichauffeur wist wel een hotel voor me voor 600 thaise baht(36 NLG). Ik vond het allemaal wel best dus ik belandde in "Washington Suite" waar diverse thaise jongens m'n tassen droegen en deuren voor me open hielden. 2 persoonskamer, airco, TV, balkon, badkamer, minibar enz.. Wel even wat anders dan de stapelbedden in de hostels in OZ met stinkvoeten en vrijende paartjes om je heen. Ik werd al om 7 uur wakker, nerveus voor het weerzien met Mirjam. Ik stond natuurlijk al 2 uur voordat ze landde op het vliegveld, te ijsberen. Toen ik op de schermen las dat ze geland was schoot ik even vol. Ze komt eraan! We vlogen elkaar in de armen en wisten niet of we moesten huilen van geluk of lachen van blijdschap! Een half uur lang konden we geen zinnig woord uitbrengen. We namen rechtstreeks een taxi naar "The Washington Suite" om er vervolgens uren bij te kleppen, kroelen, zoenen, ........ Ik had wat leuke presentjes voor Mirjam en zij waanzinnige voor mij! Een gouden ketting! Waanzinnig mooi! Heb ik ook eindelijk(als zoon van een juwelier) weer eens een echt sieraad om. Tevens had Mirjam een brief van mijn mammaatje bij zich. Bij het lezen ervan liepen de tranen over mijn wangen. Alle emoties werden me even teveel. 'S avonds weer ouderwets bier gedronken en peuken gerookt in de karaokebar! Mega gezellig. Zaterdag met de tuk tuk de stad in. Naar Khao San road. Een straat bordevol kraampjes met cd's, boeken, brillen, eten, teveel om op te noemen. Goedkope lonely planet van South East Asia gekocht en de nieuwe cd van "the chemical brothers". Tevens urenlang zitten kletsen in een typisch thais straat tentje. Lekker een bananashake en spring rolls op. Thais eten is zo waanzinnig lekker! Daarna nog naar een boedha tempel geweest waar we geknield hebben en kaarsjes op gestoken voor Marja. 'S avonds kwam de broer van Aom langs(heeft een uur gereden) om m'n snowboardbag mee te nemen. Wat een lieve man! De jetlack speelde parten dus vroeg de kooi in en heerlijk geslapen. Zondag voelden we ons weer energiek dus uitgecheckt en de (mini)bus geboekt naar Ban Phae. Prachtig om te zien hoe alle Thaise auto's, tuk tuk's, fietsen, bussen en brommers zich langs elkaar manouvreren. Om 20:00 stapten we op een oud houten bootje die ons naar dit romantische eilandje bracht. Na een half uur lopen uiteindelijk ingecheckt bij Jep's inn. Hier hebben we een 2 persoonskamer voor 350 baht(20 NLG). We waren helemaal op. Niet veel gegeten gisteren. Alleen wat heerlijke thaise poffertjes(van rijst en kokosnoot) als ontbijt. Na een verfrissende douche dus heerlijk Pat Thai gegeten op het strand met Thaise rum, nuziek, kaarsen en een prachtige (bijna)volle maan. Vandaag een relaxed daagje. Uitchillen op het strand. Lezen, schrijven, sigaretje, banaantje, zwemmen. We beginnen langzaam te beseffen dat dit geen droom maar werkelijkheid is......

CHANTABURI(THAI) 8-4-02

Voor het eerst sinds mijn reis schrijf ik mijn reisverslag in de bus. Ik zit nu namelijk met Mirjam naast me in de public bus van Chantaburi naar Khorat. Er zitten allemaal Thaise mensen om ons heen met kippen, katjes, grote tassen enz.. De afgelopen week was geweldig. Maandag lekker gechild onder de palmbomen aan het strand van Ko Samet en ons heerlijk laten bedienen. Fruitshakes en heerlijke maaltijden! Dinsdag zijn we een stuk gaan lopen richting Ao Phai. Daar hebben we een uur lang gesnorkeld. Wat mooie vissen en koraal gezien. Aan het eind van de middag een moter gehuurd en over de hobbelige, onverharde wegen het eiland verkend. Het heerlijke van Thailand is dat we iedere dag lekker uit eten gaan. 'S avonds lagen we romantisch op een matje te eten met een grote cocktail voor onze neus(sex on the beach, hoe toepasselijk? ). Woensdag was weer een flinke reisdag. Vroeg uit de veren. Lopen, taxi, ferry, vervolgens met andere toeristen in een minibus gepropt richting Trat. Daar weer op de ferry gestapt naar ons 2e eiland, Ko Chang. Nog mooier dan Ko Samet. Prachtig strand, zee, palmbomen en ook nog eens bergen achter ons. Via het strand liepen we naar het niet zo toeristische "Rocksand Resort". Hier hadden we voor 24 NLG een eigen hut in de rotsen met uitzicht over het strand en de zee. Voor onze hut hing een hangmat en stonden wat stoelen dus goed vertoeven. Donderdag na zo'n drukke dag uitgechild. Lezen, zwemmen, eten, slapen enz... Heerlijk! Tevens weer eens met Mirjam geschaakt(Mirjam - Ro'tje 1-0 ). Vrijdag was Mirjam flink beroerd. Rustig aan gedaan. Lezen en liggen in de hangmat. 'S avonds ging het een stuk beter en dus weer heerlijk uit eten geweest. We proberen iedere dag wat anders te eten, ook al weten we niet wat het is. Zo hebebn we onder andere pa thai, no name, noodle soup, tom yam, green curry soup, springrolls enz.. op. Zaterdag was Mirjam gelukkig weer het vrouwtje en dus weer eens flink aktie! Duiken! We hebben allebei ons duikbrevet en dus unieke kans om het er samen van te nemen. Onder leiding van onze divemaster(Don) maakten we onze 1e naar 15 meter. Ik was erg onrustig en had veel problemen met mijn duikbril die steeds volliep. Mede hierdoor verbruikte ik de fles zuurstof in een half uur terwijl je normaliter er zo'n 60/70 minuten mee moet kunnen doen. Ik dus eerder naar boven dan de rest. De 2e duik was veel relaxter. Wel nog veel water in mijn duikbril. Heerlijk romantisch! Hand in hand tussen de duizenden visjes doorgezwommen. Halverwege de duik was er even paniek in de tent omdat er een agressieve en gevaarlijke triggerfish op ons af kwam. Gelukkig kunnen ontwijken. Wederom was ik de 1e die moest afhaken omdat mijn zuurstof meter weer in het rood stond. Al met al een superdag . Hier hadden we het al vaak over gehad de afgelopen maanden. 'S avonds ook nog eens een prachtige sunset gezien en supergezellig uit eten geweest enzo. Zondag weer een uitchildaagje. Gewinkeld, gelezen, gezwommen, gebeld en een nieuwe hobby aangeleerd: armbandjes maken. 'S avonds de tassen gepakt en weer naar ons favoriete eettentje geweest. Vandaag ging om 5:00 uur de wekker. Weer een stevige reisdag. Allereerst om 6:00 een lift gekregen naar de ferry, vervolgens met de ferry terug naar Trat(vaste land) waar vandaan we met bussen zijn verder gereisd. We zijn er achter gekomen dat reizen met de public bussen en treinen veel goedkoper en tevens leuker is dan de toerbussen met alleen maar toeristen aan boord. Ik vind dit erg gaaf. We zitten nu echt tussen de locals. Wat een tof land en wat een aardige mensen.

PAI(THAI) 17-4-02

Wat is reis toch gaaf! Met de public bus zijn we vorige week maandag naar Khorat gegaan. Echt tussen de thaise locals en diverse vreemde hapjes gekocht in de bus aangezien er bij iedere stop allerlei marktmensen instappen. We checkten in bij het Siri Hotel. Dinsdag om 8 uur op de trein naar Khon Kaen gestapt. Geen reizigers gezien, alleen maar Thaise mensjes. Onderweg kwam er een mannetje langs met larven. We wilden een keer gek doen dus wij zonder er over na te denken een paar gegeten. "Je gaat er niet dood van Ro'tje" praatte ik mezelf steeds in. 'S middags kwamen we om een uur of 1 met de tuk tuk aan bij het Si Mokang Hotel in Khon Kaen. 'S middags hebben we daar wat leuke inkopen gedaan en waterguns gekocht voor het song kran festival. Dat is de Thaise nieuwjaarsviering. Het is in Thailand namelijk al het jaar 2545. Woensdag wederom een pittige reisdag. Om 8 uur 's ochtends met de bus naar Pitsanulok. Naast het wiel dat vervangen moest worden verliep de reis erg voorspoedig. In Pitsanulok checkten we in bij het Sian Hotel. Erg luxe, schoon en goedkoop. 'S avonds waren we na 3 vette reisdagen niet veel meer waard. Nog wel even langs de rivier gelopen waar al de nodige voorbereidingen in gang waren gezet voor de Songkran. Donderdag spannende dag. Na 10 maanden omhelsde ik mijn vader weer op het station van Chiang Mai na een treinreis van zo'n 9 uur door spectaculair landschap. De tranen rolden over onze wangen, wel fantastisch gevoel. Lang naar uit gekeken. Mirjam ontmoette voor het eerst mijn paps en Aom. In een cafe'tje hebben we onder het genot van een Heineken biertje heerlijk bijgekletst en vervolgens gegeten(chicken lemon). Na het eten kwam de man met de hamer langs en kakten Mirjam en ik volledig in. Paps heeft de afgelopen 10 maanden veel gedaan aan zijn huis. Het stond er dan ook prachtig bij. Hij had het gastenverblijf al helemaal klaar staan voor ons. Vrijdag eerst even lekker bij gekomen in de hangmat en mijn hoogtevreesangst overwonnen door in de watertoren achter in de tuin te klimmen(nadat ik in Nieuw Zeeland op 5 km hoogte uit een vliegtuig ben gesprongen is zo'n torentje natuurlijk peanuts). Na de lunch zijn we met z'n vieren naar de prachtige Doi Suthep tempel gereden. Veel foto's gemaakt, kaarsjes opgestoken, geknield voor de boedha, de klokken geluid(om de boze geesten te verdrijven) en besprenkeld door een boedha monnik. Paps weet nu alle leuke en goeie restaurants in Chiang Mai te vinden en we aten dus in een typisch Thais restaurant. Op de grond eten en gedurende 3 uur heerlijk gegeten en genoten van de Thaise muziek en dansjes. Na de nodige flessen chang bier reden we naar de nightmarket waar Mirjam en ik hem even flink uit onze broek hebben laten hangen. CD's, ochtendjas, souveniers enz.. Weer uitgeput naar bed. Zaterdag barstte de Songkran los. Paps had met Nederlandse vriend Gerard een pickup-truck geregeld en een Thais mannetje die ons door de stad reed. Alle waterguns ingeladen, grote tonnen met water achterop en de nodige biertjes. In de stad was het een grote chaos. Duizenden mensen die elkaar met water begooien en beschieten. Ze vonden het prachtig om te zien hoe niet Thaise mensen meededen aan hun feest. Om de meter kreeg je dan ook complete emmers met ijskoud water over je heen gegooid. Hele gave ervaring en veel met de Thaise mensen gekletst en gelachen. Aan het eind van de middag had Mirjam het echter helemaal gehad met al dat koude water. In het ziekenhuis bleek dat ze een blaasontsteking had. Minder! Zondag bleef zij dus thuis terwijl ik weer met paps de stad in ben gegaan om wederom liters water te gooien en te incasseren. Her en der boden de Thaise mensen me Thaise whiskey, rum en bier aan waardoor ik sinds lange tijd weer eens flink dronken was. Alles begon te draaien toen we thuis kwamen. Heb mijn maag dus even geleegd en ben in coma gevallen op bed. Ondanks dat laatste was de Songkran toch een superervaring! Maandag hebben paps & Aom ons bij het busstation afgezet waar we de bus naar Pai namen. De bus zat stampensvol met mensen en grote zakken suiker. De Songkran was nog in volle gang dus onderweg weer de nodige emmers water(ramen en deuren stonden open) moeten incasseren. Zeiknat kwamen we aan in Pai(14:30) waar we incheckten bij de "Pai river lodge". Hier was Mirjam zo'n 2 jaar geleden ook al geweest. Mooie bamboehutjes aan de rivier en dat voor 3 NLG per persoon per nacht. 'S middags veel gerelaxed want het was erg warm. 'S avonds uiteraard weer voor een prikkie uit eten geweest. Gisterenmorgen flink geinternet en 's middags siesta in de hangmat. Aan het eind van de middag hebben we een brommer gehuurd(9NLG voor 24 uur!) en zijn we naar de Pai hotspring gegaan en vervolgens de sunset bekeken bij de Pai canyon. Nu is het woensdagochtend en hebben we net ontbeten. We gaan zo met de brommer toeren. Morgen gaan we voor 1 nacht terug naar paps en Aom. Zondag vliegt Mirjam alweer terug naar Nederland. Moet ik nog niet aan denken want de afgelopen weken met Mirjam waren echt geweldig!

PENANG(MAL) 23-4-02

Minder! Mirjam weer in Nederland en ik in Maleisie! Raar idee! 2 dagen geleden waren we nog bij elkaar in Bangkok. Gelukkig hebben de afgelopen 3,5 week mij heel veel energie en kracht gegeven om nog 5 weken alleen te reizen. Ik heb besloten om mijn ticket tot de max te gebruiken en dus op 1 juni terug te keren naar Nederland(2 juni 2001 ben ik vertrokken). De laatste dagen met Mirjam waren geweldig. Vorige week woensdag zijn we er dus op uit geweest met de brommer in Pai(dat is zo'n 2000 km van de plaats Penang, waar ik nu zit, vandaan). We volgden de weg(samen op 1 brommer = romantisch) richting Mae Hong Son. Prachtige weg door bergen met spectaculaire uitzichten. Na 50 kilometer vonden we via allerlei binnenweggetjes de Pai Cave. Onder leiding van een Thaise gids liepen we de grote grotten in. Waanzinnig mooi! Stalagtieten zo groot! Leuke ervaring, veel foto's genomen. In de middag was het erg warm maar op de brommer konden we lekker uitwaaien zonder helm(soms 80 km per uur). In Pai vonden we een zaakje waar ze hele mooie handgemaakte hangmatten verkochten. Daar kan je met z'n tweeen in liggen. Ik uiteraard 1 gekocht want ik heb tijdens mijn reis al de nodige uren in een hangmat doorgebracht. Donderdag vroeg op en met de bus terug naar Pai. De bus was afgeladen vol en we moesten dus noodgedwongen 4 uur op de grond doorbrengen. Misselijk en bevangen door de hitte kwamen we aan in Chiang Mai. Deze dagen steeg de temperatuur tot 45 graden celsius! Bij paps thuis een beetje bijgekomen maar ik was nog steeds misselijk en aan de sproeipoep. 'S avonds met z'n vieren uit eten geweest naar het restaurant waar ik op de 1e dag van mijn reis ook al met paps en Aom had gegeten. Helaas kreeg ik geen hap door mijn keel maar na een goede nachtrust was ik vrijdag weer redelijk het mannetje. Vrijdag overdag een beetje gechild. Gelezen, armbandjes en kettingen gemaakt en geslapen in de hangmat. 'S avonds namen Mirjam en ik afscheid van paps en Aom en stapten we op de bus naar Bangkok. Een rit van zo'n 700 km maar erg comfortabel aangezien er electrische massagehanden in de stoelen waren verwerkt. Zaterdagochtend checkten we vroeg in bij een hostel nabij Khao San Road. Mirjam had nog de nodige energie om souveniers te kopen(o.a. een prachtig zaterdag boedhabeeld voor mij aangezien ik op zaterdag ben geboren) terwijl ik voor een uurtje op bed plofte. Na een ontbijtje hebben we de dag (zoals alle afgelopen 321 dagen) flink geplukt. Allereerst naar Wat Po(Wat betekent boedha tempel) met de bus. Waanzinnig mooie tempel met een grote gouden liggende boedha. Veel mooie tempeltjes en boedha's! Vervolgens namen we de ferry naar de overkant van de Chao Phraya rivier waar we een bezoekje brachten aan Wat Aru. Ook dit is een mooie tempel met heel veel porseleinen tempeltjes. Ik vond het erg leuk om toch nog een paar dagen in Bangkok rond te lopen. Wat een grote stad! 17 miljoen inwoners! Wel veel verkeersopstoppingen en uitlaatgassen maar niemand maakt er zich druk om. 'S avonds hadden we weer eens een overheerlijke Thaise maaltijd en heel veel bier! Uren met elkaat gekletst. Van serieuze onderwerpen tot hele flauwe. Heerlijk! LAFJOESMIRRE! Lekker romantisch avondje..... . Zondagochtend al bijtijds bij ons favoriete Thaise eettentje gaan ontbijten met overheerlijke sandwiches en bananashakes! Na de lunch allebei nog even wat inkopen gedaan. Mirjam vooral kleding en ik wat cd's(heb veel nieuwe cd's: Chemical Brothers, Paul van Dijk, Groove Armada, Fat Boy Slim, Seb Fontaine en Mirjam had ook nog eens wat cd's uit Nederland voor me meegenomen: Zillion 12, Johan Pergola, Kane en Hitzone) en kralen voor mijn nieuwe hobby. Het hele weekend voelde ik de zenuwen al aardig te keer gaan. Het moment dat ik afscheid moet nemen van Mirjam kwam heel dichtbij. Zondagavond samen naar Bangkok Airport. Ik zal Mirjam enorm missen de komende weken maar ze heeft me heel veel kracht en energie gegeven de afgelopen weken! Heerlijke tijd gehad. Zoveel meegemaakt samen. Begonnen in Nieuw Zeeland toen naar Australie en vervolgens Thailand en we zijn nog niet eens samen in Nederland geweest. Gelukkig hoeven we geen 3,5 maand maar "slechts" 5 weken te overbruggen. Ro'tje dus alleen verder door Azie. Maandag direct op de trein gestapt naar Maleisie. Ten 1e om de grote stad uit te zijn en ten 2e vanwege mijn visa. De treinreis was erg relaxed en verliep erg voorspoedig. Het was wel een reis van zo'n 22 uur maar ik had een bed en kreeg goed eten. Veel gelezen("Als reizen moordend wordt") en weer met m'n armbandjes en kettingen bezig geweest. De trein reed door spectaculaire landschappen met prachtige rijstvelden en bergen. Bij de grens van Thailand en Maleisie(Padan Besar) door de controle en vervolgens verder met de trein richting Butterworth. Dat plaatsje ligt aan de westkust van Maleisie. Ik kwam om 13:15 aan waarna ik om 13:30 op de ferry naar Penang/Georgetown stapte(Ik zit nu trouwens naar de hitzone cd te luisteren uit Nederland met Gigi D'Agostino en Teleromeo ) Maleisie kent vele culturen: christenen, boedha, hindu, moslim, islam en dat zie je hier ook echt als je rond loopt. Ik zit nu in "Golden Plaza" hostel in een buurt met alleen maar Indianen nee Indianers nee Indiers nee Indianiaten? mensen uit India met allemaal een rode stip op hun voorhoofd. Ik heb vanmiddag dan ook India's gelunched. Niet vies maar vooralsnog prefereer ik Thais. Na een lekker middagtukkie en wat lezen opzoek gegaan naar een tentje om weer een happie te doen. Ik kwam terecht in een Thais/Chinees restaurantje waar ik maar wat bestelde. Tijdens het eten liepen de ratten door de keuken en zelfs door het restaurant. Niemand keek er van op. Gelukkig ben ik ook wat makkelijker geworden in het afgelopen jaar. Vorig jaar was ik waarschijnlijk gillend weg gerend terwijl ik nu mijn bord eerst leeg at. Het reizen op zich gaat me ook makkelijker af dan in het begin maar ik denk dat reizen ook iets is wat je moet leren. Ondanks dat kunnen de komende 5 weken nog weleens zware loodjes worden met het einde in zicht .....

KUALA LUMPUR(MAL) 29-4-02

In Kuala Lumpur(ook wel KL), de hoofdstad van Maleisie ben ik vanmiddag aangekomen. Ben alweer een week in Maleisie. De tijd vliegt gelukkig maar heb toch een paar zware dagen achter de rug. Had het helemaal gehad, wilde terug naar Nederland. Desondanks zei mijn gevoel het nog even vol te houden de laatste weken. Het is doorbijten maar direct terug gaan vind ik te makkelijk. Ik probeer nu wel zoveel mogelijk te doen iedere dag. Veel reizen, veel dingen zien en doen en niet te veel chillen want dan ga ik alleen maar aan Nederland zitten denken. Vooralsnog werkt dat goed. De laatste dagen veel gedaan en mijn hart gelucht bij Mirjam via de telefoon en de chat. Afgelopen woensdag had ik een doelloze dag. Een beetje door de stad Penang geslenterd en wat geinternet. Wel een nieuw boek gekocht van John Grisham dus dat leidt de gedachten weer een beetje af. Donderdag was wel een aktieve dag. Vanwege de hitte vroeg uit de veren en de bus genomen naar de Kek Lok Si tempel en de toren daar beklommen. Vervolgens via de markt met de meest exotische soorten fruit naar het basisstation van de Penang Hill-trein gelopen. Ik was dus niet de enige die omhoog wilde. Duurde 1,5 uur voordat ik eindelijk in dat treintje naar boven zat. Op 830 meter boven de zee had ik een waanzinnig uitzicht over Penang en de havens. Ondanks dat het er erg druk was waren er niet veel "blanke" toeristen vandaar waarschijnlijk dat een schoolklasje(zo'n 20 leerlingen) naar me toekwam en stuk voor stuk met me op de foto wilden. Erg grappig! Toen ik in het treintje terug naar beneden reed zag ik een aantal apen families door de bomen slingeren. 'S middags zo'n 1,5 uur met m'n maatje Snoeckie zitten chatten in het internetcafe. Ouderwets zitten "kleppen" en over van alles en nog wat gehad. Alle avonden dat ik in Penang verbleef regende het pijpestelen. Werd ik ook niet echt vrolijk van maar een beetje afkoeling was op zich wel lekker. Desalniettemin de afgelopen week slecht geslapen. Veel lichen woelen en nadenken over hoe mijn leventje er na 1 juni uit gaat zien. Vrijdag een nutteloze dag gehad. Erg warm dus een beetje gelezen, armbandjes geknoopt en geslapen. Ik vond het in Penang erg moeilijk om lekker eten te vinden. Alle menu's zeiden me totaal niks dus ik wees meestal met mijn ogen dicht iets aan. Ik ben begonnen wat oefeningen te doen dagelijks. Ben het afgelopen jaar wel 10 kilo afgevallen maar de laatste maanden heb ik naast 2 keer mountainbiken en een keer wakeboarden niets aan sport gedaan. Probeer nu dus dagelijks op te drukken en buik en beenspier oefeningen te doen. Moet niet gekker worden! Zaterdag stapte ik in de bus naar de Cameron Hihglands. Dat ligt meer naar het zuiden en midden in het land. Na een slingerweg van zo'n 2 uur door de jungle en bergen kwam ik aan in Tanah Rata. Het was daar veel koeler dan in Penang! Heerlijk! Het hostel was erg aangenaam met zeer vriendelijk mensen(Daniel's Lodge). 'S middags regent het bijna altijd in de jungle en dan niet een paar druppies maar zo'n beetje als de Thaise nieuwjaarviering in Chiang Mai. Toen ik 's avonds weer bezig was met mijn nieuwe hobby kwamen de Maleisische medewerkers geinteresseerd naar me toe en wilden het een en ander van me kopen. Vond ik erg leuk. Niet vanwege het geld maar gewoon omdat die mensen het mooi vinden. Ik heb 3 dingen verkocht en er uiteindelijk 15 NLG voor gevraagd(terwijl ik er zo'n 2/3 uur aan gewerkt had). Voor zondag had ik een countrytoer geboekt. Allereerst naar een rozetuin, vervolgens naar een aardbei- en theeplantage(daar staat Cameron bekend om) daarna naar een chinese tempel en tot slot weer eens van mijn angsten overwonnen door naar een beefarm(bijenboerderij) te gaan. Ik liep dus tussen alle bijen en heb zelfs mijn hoofd bijna in zo'n nest gestoken. 'S middags ben ik naar een waterval(Robinson falls) gelopen die op volle toeren draaide vanwege de zware regenval. 'S avonds viel de stroom uit door het onweer. Niemand die zich er druk om maakte, gebeurt wel vaker. Vandaag dus de bus genomen naar de hoofstad van Maleisie. Ingecheckt bij cameleon Travellers Lodge en vanmiddag gelijk weer op pad gegaan. Via Chinatown ben ik naar het National History Museum gelopen om mezelf even goed te informeren over de geschiedenis van Maleisie. Erg interessant! Door de stromende regen liep ik langs het Sultan Abdul Samadgebouw naar de Central Market waar heel veel Maleisische kunst en souveniers werden aangeboden. Bij een Maleisisch tentje lekker gegeten. Ik weet niet wat maar ik vertik het om de Mac Donalds in te lopen. Dat kan ik in Nederland ook. Nu ik het er toch over heb: een broodje frikandel met, pically met bereklauwsaus en een raspatatje oorlog zou er best in gaan! Ik kon de verleiding niet weerstaan om weer nieuwe cd's te kopen voor een prikkie dus ik heb nu ook U2, Roger Sanchez en Mauro Picotto in mijn bezit en sleep dus zo'n 45 cd's met me mee! Ik zit nu onder een afdakje terwijl de regen nog steeds met bakken naar beneden valt. Morgen weer een drukke dag voor de boeg. Geen koninginnedag maar wel weer veel nieuwe indrukken!

JERANTUT(MAL) 6-5-02

Weer heel veel meegemaakt afgelopen week! Ik heb het best druk gehad eigenlijk! Gekkenhuis! Dinsdag was ik nog in KL en ben daar op de luchtbrug van de petronas twintowers geweest(hoogste gebouw ter wereld!). Waanzinnig uitzicht! Vervolgens met de metro en bus naar Batu Cave oftwel Temple Cave. Dat ligt zo'n 15 kilometer uit het centrum maar is een prachtige tempel die zich in een grote grot bevind. Na een lange trap met 272 treden(heb ze zelf geteld) stond je middenin met ook nog eens een miraculeus uitzicht. 'S middags siesta gehouden want het kwik liep weer eens flink op. Smirre gebeld en weer ouderwets geklept. Tevens weer zitten knopen(en verkopen) en mijn verdere reis door Maleisie een beetje uitgestippeld. Woensdag stapte ik om 9 uur op de bus naar Melaka(of Malacca) wat een flinke nederlandse geschiedenis heeft. Bij een leuk hostel ingecheckt(Tony's guesthouse) op aanraden van Mirjam die er zo'n 2 jaar geleden ook verbleef. Tony is de superaardige eigenaar die de gastenboeken van 2000 er bij pakte en ja hoor: Mirjam Steinfort, juli 2000 en ook nog eens in het zelfde bed! 'S middags het gezellige stadje verkend. St. Paul's hill, Stadthuys en Porta de Santiago. Leuk die Nederlandse invloeden. Bij Yin trading voor 24 uur een fiets gehuurd. Lekker door Malacca's chinatown gefietst. Donderdag bijtijds weer op de fiets en de nodige kilometers gemaakt langs het Nederlandse St. John's fort, Bukit(heuvel) China en langs het strand. 'S middags was het weer erg warm dus rustig aan gedaan. In het plaatselijke Looney Planet restaurant de overheerlijke Maleisische specialiteit Otak Otak gegeten. Jammie! Vrijdag weer een vette, vette reisdag. Om 5:30 vertrokken. Eerst een half uur lopen naar het busstation, om 6:30 de bus naar Tampin daar de bus naar Gemas waar ik 4 uur moest wachten op de trein naar het noorden. Treinkaartje kostte geen drol maar zat dan ook in een wagon waar de temperatuur zeker 40 celsius was aangezien de ramen niet open konden. De reis ging dwars door de jungle met af en toe een klein dorpje. Mijn reisdoel was Jerantut dat net buiten Taman Negara National Park ligt. Ingecheckt bij het NKS hotel waar ik m'n reiservaringen kon uitwisselen met een Duitse jongen van 36 die al 7 jaar onderweg is! Aardig gek! Zaterdag stapte ik met nog een aantal avonturiers op de longboat van Kuala Tembeling naar Kuala Tahan wat de gateway van het NP is. De boottocht duurde 3 uur maar was erg indrukwekkend. Ruige natuur met af en toe wat hutjes waar mensen wonen die echt nog helemaal in harmonie met de natuur leven! Taman Negara is een van de oudste regenwouden van de wereld met wilde tijgers, slangen, olifanten enz... Nadat ik m'n tas dropte bij ekoton chalets begon ik aan mijn 1e hike. Lekker om weer eens vet te hiken. Was alweer even geleden immers. De jungle was erg indrukwekkend. Waanzinnig hoge bomen(tot 85 meter hoog!) en heel veel insecten! Volgens de parkrangers leven er zo'n 800.000 verschillende soorten insecten in dit park! Na een half ur lopen kwam ik aan bij de canopy-walkway. Dit is een touwbrug die boven in de bomen is gespannen(25 meter boven de grond) waardoor je als het ware boven op de jungle loopt en alle vogels ziet fladderen en apen ziet rondslingeren. Erg mooi! Vervolgens een zware klim naar de top van Teresik Hill waar ik een prachtig uitzicht had over het park en de Tembelingrivier die er doorheen loopt. In de jungle is het erg benauwd en vochtig waardoor ik binnen no time tot op mijn onderbroek nat was van het zweet. Na een lange afdaling kwam ik terecht bij Lubok Simpon waar je heerlijk kunt zwemmen. Kapot, vies en bezweet liet ik me in de rivier vallen! Dit keer raakte ik in het hostel aan de praat met een Zwitserse man(40) die 1,5 jaar geleden met de moter uit Zwitserland is vertrokken en zo de wereld rondreist! Koele dude! Met hem een hapje gegeten bij 1 van de floating restaurants die op de rivier dobberen. Na het eten nog zitten kletsen met een Maleisische gids die me alles vertelde over insekten en zelfs een mega grote voor me ving! Op het plafond was er op dat moment een lizzard(gekko) paartje aan het neu... coitus aan het hebben. Zondag had ik weer een een vette hike gepland. Die Zwitserse man en een Belgisch meisje gingen met me mee. Om 10 uur namen we de longboat naar Kuala Trenggan vanwaar we terug liepen naar ons dorpje. We liepen zo'n 6 uur aan 1 stuk door want als ik stopte liepen de bloedzuigers via je schoenen omhoog. Ik heb er een paar met m'n aansteker moeten wegbranden omdat ze vast zaten op mijn huid! Het lopen was heerlijk! Wel erg vermoeiend maar het is echt 99% genieten! Je hoort alleen maar natuur om je heen. Zagende insecten, zingende vogels en schreeuwende aapjes. Uitgeput ploften we weer in het zelfde water als de dag ervoor(Lubok Simpon). Boven de rivier hingen hele lange takken waaraan ik nog even tarzan heb uitgehangen. Onderweg terug kronkelde er nog een slang voor mijn voeten langs. Vannochtend vroeg op pad voor de laatste hike die uiteindelijk het meest spectaculair bleek te zijn. Zo'n 1,5 uur liepen we door de jungle waar we wilde varkens, herten, apen, buffalo's tegenkwamen. We klommen de Gut Tellinga grot in. Die bleek erg nauw te zijn maar na het nodige klimmen loonde de inspanningen zich: honderden vleermuizen, een paar mega grote kikkers en slangen die op de loer lagen! Je moet er niet aan denken dat je op een slang stapt. Na een half uur door de grot klauteren vonden we de uitgang en was ik weer een avontuur rijker. Kikke! 'S middags verliet ik in de stromende regen de jungle met de longboat. Er wonen trouwens nog stammen die vuur met stenen maken en vis met de hand vangen! Ik ben nu weer in Jerantut aangekomen. Even lekker bijkomen want morgenochtend stap ik op de jungletrain naar Kota Bharu(grensplaats met thailand). Een reis van zo'n 12 uur, dwars door de jungle! Wat een avontuur!

KO PHI PHI(THAI) 14-5-02

Ik kan me niet herinneren dat ik mn verjaardag ooit op een eiland heb gevierd. Vandaag dus een jaartje ouder. Heb alleen nul komma nul het gevoel dat ik jarig ben. Weer een week voorbij. Vind ik eigenlijk veel belangrijker. Nog 2,5 week(zeg maar ruim 2 weken). Heb weer aardig wat kilometers gemaakt de afgelopen week. Dinsdag was ik nog in Jerantut(Maleisie) waar ik op de jungletrain stapte. Mooie, spectaculaire reis van zo'n 10 uur. 'S avonds arriveerde ik in Kota Bharu. Een plaats met zo'n 90% moslims. Ondanks de aviezen in reisgidsen, boeken en kranten om zowel als man en vrouw zijnde je lichaam te bedekken zie je toch nog veel toeristen in topjes en blote barst lopen. Kan ik me echt aan opvreten! Hoe weinig respectvol! Woensdag ben ik Kota Bharu in gegaan. Ik liep eerst tegen een slangenshow aan waarna ik op de central market een typisch Maleisisch wapen gekocht heb. Vervolgens ben ik naar het Istana Jahumu museum en het World War II museum geweest. Vooral de laatste was erg interessant. 'S avonds heb ik voor het laatst Maleisisch gegeten op de plaatselijke nightmarket. Blauwe rijst met allerlei soorten vlees(vraag me niet wat ik gegeten heb). Tevens een echte coconut juice gedronken. Best lekker. Donderdag nam ik om 7 uur de bus naar de grens met Thailand(Rmatam Panjang). 2,5 week dus in Maleisie doorgebracht. Mooi land, vriendelijke mensen en vooral mooi om te zien hoe verschillende culturen en religies in harmonie met elkaar leven! De eerste week in Maleisie had ik het nog flink zwaar. WIlde naar huis, miste Mirjam en was depressief maar het feit dat ik de weken erna iedere dag veel gedaan en gezien heb gaf me een beetje afleiding en dus rust in de kop. Ik liep dus de grens over, kreeg weer een paar stempels in mijn paspoort en was dus weer in Thailand. In het grensplaatsje Sungai Kolok stapte ik op de 3e klas trein naar Hat Yai. Dat was denk ik 1 van de zwaarste ritten tot dusver. Een rit van "slechts" 5 uur maar wel zittend op de grond tussen de vele thaise mensen. Ik denk dat sardientjes het nog comfortabeler hebben in een blik. In Hat Yai stapte ik op een comfortabele minubus naar Krabi. Om 10 uur 's avonds kwam ik dus uitgeput aan. De regen kwam met bakken uit de hemel en ik moest nog een bed zien te vinden. De 1e 3 hostels zaten vol maar uiteindelijk vond ik er 1 en stortte er op bed. Donderdag nam ik om 11 uur 's ochtends(wederom in de regen) de boot naar Ko Phi Phi. Ik had al een aantal keren emailcontact gehad met m'n Noorse maatjes Evian & Howard(waarmee ik zo'n 3 weken in OZ gereisd heb). Ik wist dat zij op dit eiland zaten en ja hoor op de steiger van Ko Phi Phi stond Evian(ik herkende hem in 1e instantie niet vanwege zijn baard) me op te wachten. Leuk om ze weer te zien en te spreken. Leuke tijd met ze gehad in OZ. 'S avonds dus lekker onder het genot van de nodige biertjes(had 3 weken geen druppel alcohol op) bijgekletst. We spenderen nu de dagen met z'n 7-en. Evian & Howard, Karl & Joline(vrienden uit Noorwegen), Earch & Lee(Engels stel) en ik. Gezellig. De dagen zijn hier tot dusver allemaal een beetje hetzelfde: volleyballen, zwemmen, relaxen op het strand en 's avonds met z'n allen uit eten en wat drinken. Zaterdagavond hebben we een Thaibox-wedstrijd gezien. Ging er hard aan toe alleen liepen er 2 dronken Engelse toeristen rond die nul komma nul respect toonden! Irritant! Zondagavond onder het genot van een biertje en peukies zitten genieten van Lee die op de gitaar speelde en erbij zong. Hij heeft een paar jaar proffessioneel gezongen, kippevel dus! Wat een mooie stem! Ook gisteren was weer een childag op het strand. Lekker gevolleybald en weer flink bruin geworden. Vandaag dus mijn verjaardag. Vanavond zullen dus wel de nodige borrels verorberd worden. S4E!

CHIANG MAI(THAI) 22-5-02

Ben weer terug bij paps! Gezellig en erg prettig. Lekker nog even een weekje uitchillen en mn reis afsluiten. Ik ben al mijn reisverslagen aan het terug lezen, fotos aan het bekijken, kleren weggooien enz… Het is vandaag alweer 22 mei dat betekent nog 10 nachies slapen voodat ik weer in Nederland ben maar vooral dat het alweer 11 maanden geleden is dat Mirjam en ik elkaar ontmoetten in Auckland, Nieuw Zeeland. LAFJOEMATSJSMIRRE! Vorige week dinsdag(mijn verjaardag) was ik nog op Ko Phi Phi. M’n verjaardag was niet zo heel bijzonder. Heb lekker gevolleybald met Haagse Erwin tegen kleine Thaise mannetjes. Ben zo terug, ga even lekker lunchen met mijn paps. Geen stress! Jammie, lekkere lunch achter de kiezen! Enfin, mijn verjaardag was dus wel relaxed. ‘S avonds met z’n allen uit eten geweest waarna we een Engelse pub indoken waar ze emmers met cola, redbull en thaise rum verkochten. Ondanks dat hebben we de bloemetjes niet echt buiten gezet. Wel weer heerlijk genoten op het strand van de zangkunsten van Lee. Woensdag was na zo’n feesie weer eens een childaagje. Beetje volleyballen, zwemmen, lezen, knopen enz… Donderdag verlieten we alle 7 Ko Phi Phi. Lee & Earch gingen opweg naar Maleisie, Karl en Joline naar Ko Lanta en ik vertrok om 9 uur ‘s ochtends met Evian & Howard richting Bangkok. Eerst de boot naar Krabi daar de bus naar Surat Thani waar we een paar uur moesten wachten voor we op de slaaptrein naar Bangkok stapten. Redelijk goed slapen. Het bedje in de trein is net iets te klein voor me maar je ligt wel lekker plat en op een zacht matras. Vrijdagochtend kwamen we aan op het Santani Rot Fai(treinstation) van Bangkok. Ik checkte in bij een hostel dat net achter het toeristische Khao San Road lag. Evian & Howard checkten in bij een ander hostel maar na wat shoppings en een tukkie zijn we weer met z’n 3-en uit eten geweest. Zaterdag ben ik weer eens naar de kappert geweest. De Thaise mensen op en rond Khao San Road vind ik niet echt vriendelijk. De vrouw die mijn haar knipte was dat ook zeker niet. Toen ik na 10 minuten vroeg of het iets korter kon pakte ze kwaad de tondeuze en ragde er hier en daar wat happen uit. Inmiddels is het alweer bijgegroeid en is mn matje in mn nek verleden tijd. Zaterdag overdag ben ik met Howard en Evian naar de weekendmarket(Chatuchak Market) gegaan. Voor Howard en Evian was het de 1 na laatste dag in Azie dus zij kochten de kraampjes half leeg. Ik heb me redelijk in gehouden maar je kan er echt heel veel mooie dingen kopen. ‘S avonds ben ik begonnen in mijn nieuwe boek van Nelson Mandela(A long walk to freedom). Zondag hebben we niet meer gedaan dan een beetje poolbiljarten in Buddybeer waarna ik afscheid nam van mn Noorse maatjes en op de trein stapte naar Chiang Mai. Op het Centraal Station van Bangkok was het erg druk. Om klokslag 6 uur werd het volkslied gespeeld en stond iedereen massaal op. Het is mooi te zien hoeveel respect ze hier in Thailand hebben voor het koningshuis. Als je met de trein wegrijdt vanaf Hualamphong Central Station zie je de nodige krottenwijken staan op en naast het spoor. Ziet er in eerste instantie erg armzalig uit maar als je goed kijkt staan er wel brommers voor de deur en TV’s en DVD’s binnen. Maandagochtend stond ik om 11 uur weer oog in oog met paps en Aom. Ik had de nacht in de trein slecht geslapen dus lekker weer een childagje. Uren met paps zitten kletsen! Heerlijk! Ik voel me hier erg prettig. Ik ben helemaal gewend aan de insecten, lizzards en vooral de rust. Het is momenteel zo’n 30 graden. Dat is erg lekker. De vorige keer was het hier in de 40 graden en dan ben je echt heel de dag vutloos. Gisterenmorgen heb ik wat uurtjes gewerkt bij paps in de tuin: bamboehakken. Lekker om sinds lange tijd weer eens wat nuttigs te doen(in de zin van werken). ‘S middags geinternet en heel veel kralen en touw gekocht voor in Nederland. Vervolgens naar de Night Market om de nodige inkopen te doen en tot slot nog lekker uit eten geweest(chicken lemon, jammie!). Als klap op de vuurpijl belde Mirjam me ook nog eens aan het eind van de avond dus ik ging met een erg voldaan gevoel “mijn” bedje in. Vandaag weer bamboe staan hakken. Jemig wat zijn die krengen hard en stug! Flink zweten. Het is nu 3 uur in de middag en stap zo op de fiets naar de internetsjop. Lekker relaxed leventje!

CHIANG MAI(THAI) 29-5-02

Ik sta op het punt op de trein naar Bangkok te stappen maar ik kan terugkijken op een erg rustig weekje. Bijna alle dagen hebben we bij paps thuis gespendeerd. De ene dag wat uurtjes bamboe hakken, met de hond lopen en internetten, de andere dag lezen, kletsen en lekker eten(Aom kookt heerlijk). Zaterdag zijn paps en ik wel even een paar uur vet wezen mountainbiken. Paps had een tocht over de weg in zijn hoofd maar ik stelde voor om echt te gaan mountainbiken door de bergen. Fietsen over de weg doe ik wel als ik weer in Nederland ben. Wij dus om 12 uur op pad. Wel slim op het heetste moment van de dag. We doken hier bij paps achter het bos in over een smal paadje. In het begin nog leuk vlak of valsvlak maar dat veranderde snel in steil tot fokking steil! Uiteraard wilde ik me niet laten kennen en stampde net zo lang door tot de benen volledig verzuurd waren. Na een paar van die klims werd het me even teveel. Ik zag prachtige sterren en hier en daar wat zwarte vlekken. Even rustig aan dus. Na de top kregen we uiteraard een lekkere afdaling maar het pad hield plotseling op. Terug gaan wilden we niet dus wij kozen voor het avontuur: verder fietsen door de jungle! Het liep echter zo steil naar beneden dat we de fiets af en toe op de schouder moesten nemen! Het laatste stuk was het moeilijkste. Een steile rots van een meter of 4. Ik dacht halverwege de rots even naar beneden te springen met de fiets op mn schouder maar dat pakte helemaal verkeerd uit. Ik landde half in de beek met mijn handen tussen de tandwielen. Resultaat een flink gekneusde vinger. Via wat rijstvelden en onverharde weggetjes vonden we een prachtig meertje. Lekker even gezwommen en de modder en het zweet afgespoeld! Na een lekke band waren we om 15:30 weer thuis en stonden ons om 17:00 uur weer een paar ijskoude Heinekens te wachten! Ik heb de afgelopen week denk ik iedere dag lekker met paps en Aom gepilsd in de tuin. Smaakte heerlijk en het waren voor mij de leukste uurtjes van de dag. Heerlijk kletsen. Onder andere over mijn toekomst. Ik ben af en toe bang om weer terug te gaan naar Nederland. Ik ben zo’n waanzinnig ander leven gewend. Ik heb in geen maanden gewerkt en ik doe al een jaar precies waar ik zin in heb! Gelukkig heeft Mirjam en ook mn zussie in het zelfde schuitje gezeten dus die begrijpen dat wel. Wat betreft werk en wonen en volleybal heb ik al wat concrete plannen. Ik vind het altijd erg belangrijk dat je ergens naar toe kan leven. En dat voorgenieten is ook altijd zo leuk. Aanstaande zaterdag zet ik weer voet op Nederlandse bodem na een jaar! Het is nog erg onwerkelijk maar ik kijk er wel naar uit. De afgelopen week heb ik veel gelopen met Tong, de hond van paps en Aom. Vond ik heerlijk. Lekker een beetje dromen en het is gewoon prachtig mooi wat een vriend je kan hebben aan een hond. Ik fietste ook een keer met hem naar een meertje waar hij het water in dook en ik op het droge zat te genieten van de omgeving, de hond en het afgelopen jaar nog eens overdacht. Ik heb deze week al mijn reisverslagen terug gelezen. Dat heb ik nog bijna nooit gedaan dit jaar. Het is inmiddels een heel verhaal geworden. Toch nog de nodige avonturen beleefd deze week. Vet gemountainbiked, slangen gezien bij paps in de tuin en gisterenavond stapte ik zelfs bijna op een schorpioen! Maandag zijn we nog met z’n drien wezen blowen ik bedoel bowlen. Gisteren hebben we mijn tijd hier bij paps stijlvol afgesloten met een gezellig etentje en chicken lemon, mijn favoriete Thaise gerecht! Jammie! Na het eten ben ik nog even de nightmarket ingedoken om nog even wat laatste souveniers en kleding te kopen. Vandaag ben ik flink aan het pakken geweest. Oude kleren weggooien en mn tas weer eens ondersteboven gehouden. Ik heb toch flink wat kilo’s bij me. Morgen haal ik in Bangkok mn snowboardbag op bij de broer van Aom. Ben benieuwd of ik nog moet bijbetalen bij het inchecken aanstaande vrijdag! Paps zie ik alweer in juli als hij een paar weken naar Nederland komt. Ik vond het echt geweldig laidback bij hem! Op naar Bangkok, eindstation Azie!

BANGKOK(THAI) 30-5-02

M'n allerlaatste reisverslag! Wat onwerkelijk! Morgen stap ik op het vliegtuig, terug naar Nederland. Ik ben dan precies 1 jaar van huis geweest. De tijd is echt voorbij gevlogen. Ik zou zoveel willen opschrijven over het afgelopen jaar maar dat is gekkenwerk. Geen beginnen aan. Zoveel avonturen, zoveel indrukken, zoveel mensen ontmoet. Ik wil wel het afgelopen jaar nog even samenvatten. Ik ben vorig jaar juni mijn reis begonnen in Thailand. Ik was nog nooit buiten Europa laat staan in Azie geweest. Zoveel nieuwe indrukken in Thailand. De mensen, de natuur, het eten, de cultuur. Bij paps had ik in het begin de nodige moeite om te wennen aan de hitte, de insecten maar ook de vaak opdringerige mensen. Met paps een fantastische tijd gehad. Samen gereisd naar het noorden van Thailand maar ook de nodige tijd met paps en Aom bij hun thuis doorgebracht. Hij woont zo mooi en zo vredig! Geen verkeer, geen stress, geen herrie. Een van de hoogtepunten van m'n eerste keer in Thailand vond ik het volleyballen met een hilltribe. Geweldig. Toen ik van Thailand naar Nieuw Zeeland vloog wist ik niet echt goed wat me te wachten stond. Wel dat ik me vanaf dat moment helemaal in m'n eentje moest zien te redden althans niet voor lang want op het vliegveld van Auckland, in de airportbus durfde ik "hi" te zeggen tegen een schone Nederlandse die toen(en nog steeds) m'n hartje sneller deed kloppen. In de bus hadden we het na 10 minuten al over de meest persoonlijke dingen. Het was net of we elkaar al jaren konden. Diezelfde avond, onder de skytower om precies te zijn, zoenden we voor het eerst. Ik besefte al vrij snel dat dit wel eens heel erg leuk kon gaan worden. En dat werd het. We werkten 2,5 maand samen in Whakapapa nadat ik al de nodige weken alleen gereisd had met m'n voor een prikkie gekochte auto. Deze 2,5 maand was 1 van de hoogtepunten van het afgelopen jaar. Zwaarverliefd, werken op een vulkaan en bijna iedere dag snowboarden! Het snowboarden naar het kratermeertje bovenop de vulkaan was 1 van de mooiste belevenissen wat snowboarden betreft. De hike in Urewera National Park waar ik in mijn eentje 4 dagen heb moeten afzien was voor mijzelf ook een hele bijzondere ervaring waaraan ik een mooie tattoe heb overgehouden. In oktober zijn Mirjam en ik samen in de miracle gestapt en hebben we in totaal zo'n 7000 km door Nieuw Zeeland gereden. Prachtige National Parks gezien. Nieuw Zeeland is echt een mooi land. De laatste weken in Nieuw Zeeland bleek de auto toch te klein te zijn om zoveel tijd samen in door te brengen. We zijn dan ok een aantal keren even alleen op pad geweest. Australie was ons volgende reisdoel. We vestigden ons in Manly in Sydney maar begin december hakte Mirjam de knoop door om terug te gaan naar Nederland. Zij was al 1,5 jaar onderweg en kon het na weken tevergeefs zoeken naar een baan niet meer opbrengen. Aan de ene kant goed om onze eigen weg te gaan maar aan de andere kant erg moeilijk omdat het gevoel bij ons beiden nog zo diep zat. Gelukkig ontmoette ik Paul(schoolmaatje van me uit Nederland) & Ivo waarmee ik ook een hele leuke tijd heb gehad in Sydeny waardoor ik genoeg afleiding had. Tevens natuurlijk heerlijk gebeachvolleybald in Sydney. Wat heb ik veel uren staan zweten op het strand! Kerst & oud en nieuw waren leuke tijden op respectievelijk "Beats on Bondi" en "Harbour Beats" maar toch moeilijk om het echte kerst & oud en nieuw gevoel te krijgen als het ruim 30 graden celsius is. Half januari ben ik alleen doorgereisd langs de oostkust van Australie. Dit keer per bus en zo het echte hostelleven meegemaakt. In Byron Bay ontmoette ik Howard & Evian uit Noorwegen waarmee ik ook een hele leuke tijd heb gehad. Gefeest, gesnorkeld, jeepsafari, gevaren enz.. In Cairns reisden zij verder en heb ik mijn duikbrevet gehaald op het Great Barrier Reef. Er ging echt een (onderwater) wereld voor me open. Ook in OZ de nodige National Parks gezien. Ayers Rock, Olgas & The Grampians. Erg indrukwekkend. In Melbourne ben ik volgens mij 2 weken blijven hangen. Veel met Angelo & Fulvio uit Italie opgetrokken en onder andere naar de formule 1 en 2 tribes(met DJ Tiesto en Mauro Picotto) geweest. Op de weg terug naar Sydney ben ik nog gestopt in Albury om te wakeboarden! Supervet! Eind maart ontmoette ik Paul & Ivo nog even die nog steeds in Sydney waren waarna ik op 28 maart naar Thailand vloog. Daar zag ik Mirjam na bijna 4 maanden weer. Dat we nog stapelgek met en op elkaar waren bleek de weken erna wel. Supervette tijd gehad op de eilanden Ko Samet en Ko Chang. Samen gedoken, iedere dag romantisch uit eten en heel veel met het openbaar vervoer(tussen de echte locals) gereisd. Begin april zag ik m'n paps en Aom weer na 10 maanden en Mirjam hen voor het eerst. Met z'n vieren supergezellig gehad met als absoluut hoogtepunt de Thaise nieuwjaarsviering. Wat een feest was dat en wat was ik ongelofelijk dronken. Mirjam en ik hebben daarna nog romantisch moter gereden in Pai waarna zij na 3,5 week terugvloog naar Nederland. Ik vervolgde mijn reis naar Maleisie. Ik kreeg al snel een flinke klap van de man met de hamer. Ik miste mams, Co, Mirjam, iedereen en was het reizen zat, wilde terug naar Nederland. Heb gelukkig doorgebeten waarna mijn reis door Maleisie uiteindelijk ook erg aangenaam was. Veel gezien met als hoogtepunt Taman Negara NP, het oudste regenwoud ter wereld. Vet gehiked en genoten van de prachtige jungle en alle wilde dieren. Volgens mij was ik 9 mei weer terug in Thailand waar ik op het eiland Ko Pipi m'n maatjes Evian & Howard uit Noorwegen weer ontmoette. Daar heb ik een week lang gechilled en m'n verjaardag gevierd. Maandag 20 mei was ik weer in Chiang Mai bij paps en Aom en heb de afgelopen 1,5 week wederom niet zoveel uitgevoerd. Ik heb genoeg gezien het afgelopen jaar en heb dan ook niet meer gedaan dan lezen, mountainbiken en wat werken in de tuin. Gisteren nam ik op het treinstation van Chiang Mai afscheid van paps en Aom. Was even emotioneel maar zoals paps al zei: "het zijn tranen van geluk". Nu zit ik weer in Bangkok en kijk ik uit naar het weerzien met mams, Co, Mirjam en m'n vrienden. Mams en Co heb ik al 1 jaar niet gezien. Het wordt nu echt tijd dat ik ze weer in de armen sla. Ondanks dat ik Mirjam zo'n 5 weken geleden nog zag in Thailand kijk ik ook erg uit naar het weerzien met haar. Zij is een heel belangrijk deel van m'n reis en leven geworden. Bij haar voel ik me op en top op m'n gemak en mezelf(LAFJOEMATSJSMIRRE). Wat hebben wij al veel meegemaakt! Het afgelopen jaar is echt perfect geweest. We hebben veel samen gereisd maar ook apart waardoor je van een afstand naar je relatie kan kijken. Ikzelf ben denk ik veel rijper geworden in de zin van een relatie. Dat geeft heel veel rust en een heel goed gevoel. Ondanks dat laatste heb ik de nodige dipjes gehad die ik niet altijd in mijn reisverslagen verwoord heb. Ik ben daardoor iets sterker geworden denk ik. Je komt jezelf af en toe goed tegen als je alleen reist. Mooi is dat eigenlijk. Je leert je alleen ook te vermaken en je prettig te voelen. Ik zeg altijd maar zo: als je niet gelukkig bent met jezelf kan je ook niet gelukkig zijn met iemand anders(heb ik niet zelf bedacht hoor!). Kortom reizen is niet alleen leuk maar ook leerzaam. Nelson Mandela noemt dit: "Ndiwelimilambo Enamagama" wat letterlijk betekent: "I have crossed famous rivers" en wat inhoudt dat iemand die heel veel kilometers reist heel veel ervaring maar vooral wijsdom opdoet. Ik zit nu al ruim 2 uur te schrijven op m'n (voorlopig) laatste hotelkamer en heb inmiddels al de nodige biertjes en sigaretjes genuttigd. Tot slot kort over de toekomst. Ik heb het afgelopen jaar veel met de dag geleefd maar ben de laatste tijd ook heel veel bezig met wat komen gaat. Ik vind het altijd erg belangrijk om doelen te hebben en dingen te hebben om naar uit te kijken. Het doel wat ik vorig jaar voor ogen had om een jaar te reizen is verwezenlijkt. Heel erg goed gevoel maar ik kijk nu al uit naar de komende tijd die ik in Nederland zal doorbrengen. Ik heb heel veel dingen in mijn hoofd die ik nog graag wil doen of bereiken. Wat dat concreet is hou ik echter nog even voor mezelf. Ik wil dit jaar in de zin van reisverslagen afsluiten met een spreuk die Mirjam me meegaf op 1 van mijn reizen en die zo ongelofelijk waar en mooi is:

"The past is history, the future a mystery.

Today is a gift, that's why they call it THE PRESENT!"

Robin de Goeij(Ro rond de wereld)

2 juni 2001 t/m 1 juni 2002

.

donderdag 18 december 2008

Merry Xmas

vrijdag 14 november 2008

Ro rond de wereld 2001/2002

Twitter Updates

Twitter Updates

Blogarchief