Het vergeten land

De Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman ontdekte op 18 december 1642 Nieuw-Zeeland. Toch is de eilandengroep nooit van Nederland geweest. Het eerste contact met de oorspronkelijke bewoners, de Maori, op 19 december 1642 verliep namelijk dramatisch.Nadat de Nederlanders een paar dagen voor de kust voor anker hadden gelegen, kwamen Maori’s langsgevaren in hun prauwen.

Tasman had gehoopt ze vriendschappelijk te benaderen, maar de Maori’s vielen onmiddellijk aan. Ze doodden vier Nederlanders. Tasman besloot direct weer te vertrekken. De plek des onheils noemde hij Moordenaarsbaai.

Het nieuw ontdekte land gaf Tasman de naam Statenland: ter ere van de Staten-Generaal en omdat hij vermoedde dat het verbonden was met het eerder bij Zuid-Amerika ontdekte Stateneiland. Toen een jaar later bleek dat dat niet kon kloppen, veranderden de Nederlandse kaartenmakers de naam in Nieuw-Zeeland.

De eilandengroep stond nu op de kaart, maar vervolgens raakte het afgelegen gebied in de vergetelheid. Pas 127 jaar later voer een andere ontdekkingsreiziger, de Brit James Cook, er weer naartoe. In 1769 wist deze wel voet aan land te zetten en handel te drijven met de Maori’s.

Langzaam begonnen de eerste Europeanen er zich te vestigen. In 1840 werd Nieuw-Zeeland een officiële Britse kolonie. Onder de Nederlanders kwam het vergeten land weer in trek in de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw.

Nieuw-Zeeland telt tegenwoordig zo’n 150.000 inwoners van Nederlandse afkomst. De herinnering aan Tasman leeft voort met het Abel Tasman National Park. Deze grenst aan de zo door hem verfoeide baai, nu getooid met de heel wat lieflijker naam Golden Bay.

Nederlanders emigreerden in de jaren vijftig en zestig ook massaal naar Australië. En dat pakte soms heel anders uit dan ze dachten, ze kwamen terecht in opvangkampen. Lees hier over de kampen met smerige toiletten, vreemd eten en zo weinig privacy dat zelfs de liefdesgeluiden van de buren hoorbaar waren.

Bron: ANP/Nu.nl