zaterdag 6 november 2010

Die Verschrikkelijke Dag

Xit er weer klaar voor hoor, om over Die Verschrikkelijke Dag te schrijven van gisteren....Robin hangt nu in Ponsonby (hip uitgaanscentre van Auckland) met Jeffrey en meer maoties na een rugbywedstrijd (waarbij NZ heeft verloren van Oz.....bugger!!!!) al hun verdriet weg te zuipen :-) dus....als de kat van huis is.....schrijf ik braaf m'n blog haha. (oke en nog lekker geskyped met Anne-wil en gebeld met mn lieve tante Atty die de respectabele leeftijd heeft bereikt van 80 jaar!!!).
Gister. Een dag om te vergeten. Waar zal ik beginnen. Zoals de hele week...haasten 's-ochtends om alles op tijd gepakt en gesmeerd te hebben (maandag en vrijdag 2 lunchboxes). Maar ...net gered. Zowel Kiare als Benjamin op school en kindy afgezet en doorgereden naar Devonport, ik had daar 2 afspraken. Op zich ging dat redelijk goed, ik was op tijd en ik verdwaalde geeneens (dat zou later die dag wel gebeuren, maar dat wist ik toen nog niet). Toen was het half 1 en om 1 uur moet ik bij de kindy van Benjamin zijn om hem op te halen. Kwartier rijden max. Ik rijd Devonport uit....file. Ik zie de tijd op m'n tomtom verstrijken....stapvoets rijden we verder. Volgens tomtom kom ik aan om 10 voor 1. Waar komen al die auto's toch vandaan??? Ongeluk? Lang weekend? Nee. Gewoon asociaal irritant rete-druk verkeer.  Ik zit me op te vreten...wat moet Ben wel niet denken? Hij denkt nog in het nederlands! Hij verstaat nog lang niet alles, hoe kunnen ze hem geruststellen in 't engels dat ik echt m'n best doe?? Ik text (sms) Emma (mn kiwi-friend) en leg het uit en vraag haar om B mee te nemen (moeder van James, vriendje van B dus redelijk vertrouwd) of in elk geval tegen de teachers te zeggen wat er aan de hand is. Op het moment dat ik de sms verstuur bedenk ik me dat ik ws. geen tegoed meer heb omdat ik pre-paid heb hier (dom) en volgens mij bijna geen tegoed meer heb en ws. dit belangrijke sms-je niet zal kunnen versturen. En inderdaad....pieppiep: sms van Vodafone: Sorry you don't have enough credit to send this text message. Sh*t! Eeeh....hoe nu? Ik kom geen stap vooruit inmiddels en wil gewoon naar de highway, dat gaat sneller dan via de baai. Dus ik de eerste de beste weg naar links om vervolgens de kluts kwijt te raken, allemaal no exit-weggetjes. Ik raak slightly in paniek. Tuurlijk is B veilig en gaattie niet dood, maar ik voel me zoooooo lullig....!!! Ik ren een Dairy-shop binnen en vraag please 1 telefoontje te mogen plegen, maar de meneer zegt doodleuk dattie me gaat chargen dan (in rekening brengen).  Geen geld bij me, niks en benzine bijna op. Hoe lekker kan je voorbereid zijn zeg. Winkel ernaast dan maar. Geen telefoon zegt de eigenaresse! Jaaaja. Waar blijven de aardige kiwi's ineens als je ze nodig hebt dacht ik. Ik hoppa weer de auto in en honderd keer tot 10 geteld. En weer. Maar weer de file in en uiteindelijk bereik ik de highway en het is al 1 uur. De creche is al uit en ik kan niemand bereiken. Ik denk: m'n tomtom berekent altijd de snelste en kortste route voor me dus als ik nou deze highway neem, dan ben ik er sneller (voor de duidelijkheid (en voor mijn onduidelijkheid) auckland heeft heel veel verschillende highways..)   Neen. Niets was minder waar op dat moment. Ik zag mezelf ineens over de harbourbridge rijden richting Skytower!! Waaat? Das echt de verkeerde kant. Kom op tomtom help me. Eerste afslag genomen en kom aan in Northcote. Ook daar zie ik geen uitweg. Tien over 1. Hoe zal B erbij zitten? Huilen? Panic? Ik weet het niet. Zelfs de tomtom is verdwaald. Nou als dat gebeurt dan heb je het goed verprutst kan ik je zeggen. Met het sprankje rust dat ik nog in me had kon ik op de weg blijven en hardop tot 100000 tellend de highway terug nemen en geconcentreerd de juiste afslag nemen richting Forrest Hill. Ongelofelijk dak geen ongeluk heb veroorzaakt. Uberhaupt trouwens (afkloppen!!), chaoot als ik de afgelopen 2 weken was. Ik heb de telefoon in mn schoot, want ik verwacht een telefoontje van kindy waar ik in vredesnaam blijf! En die komt. I'm coming.  Om 13.25 uur (in NZ 1.25 pm) kom ik aan....Ik loop naar binnen en begin als een kind te janken. Als B dat ziet, doet hij met me mee. Ik vond het zo knullig en zo erg. In de auto leg ik het hem uit en om eerlijk te zijn....he was fine with it....Gezellige middag met hem gehad.  Het leek alsof hij alweer met hele andere dingen bezig was die middag! De speeltuin tien keer beklimmen en beglijden....Toen Robin de kidz in Milford die middag beachvolleybal-les gaf, ben ik keihard gaan hardlopen over 't strand. Dat was lekker. Pizza gehaald en de dag voorbij laten gaan.....ZUCHT.......
NOU, dat was het verhaal!!! Ik vonnem heftig. Elke moeder is het misschien wel es overkomen, maar mij nog never. Eens moet de eerste keer zijn, I know, but it sucks :-(   Wat heb ik geleerd: Punt 1  koop nimmer meer een pre-paid kaart maar neem een abonnement. Punt 2  zorg dat je altijd voldoende benzine in de auto hebt en punt 3  heb altijd een paar centen bij je.

Vandaag gelukkig een betere dag gehad. Relaxed opgestaan (alle onrust was de vorige dag eruit gegooid) en met zn 4-en naar 1 van de mooiste cinema's van Auckland geweest in Shoppingmall Albany (wijk van Auckland). Film van de Sprok-ets gezien, mooie zaal, film zozo....maar mocht de pret niet drukken. Op een soort van overdekt plein voor de cinema is er een enorme Foodtown met tig tafels en stoelen. Van koffie tot hamburgers tot indiaas tot turks tot japans, je kan het er allemaal halen voor een prikkie. Tig gezinnen en stellen en einzelgangers aan het genieten van hun meal. Wij ook dus. Kebab en Sushi opgehaald. Smullen. Boodschappen gedaan en daarna de kamer van K helemaal afgemaakt met haar nieuwe bed!! Syts, das dus een swingbureau, een bureau met een swingschroef (huh?!) onder haar bed die je 's-avonds onder haar bed kan schuiven en als ze 'm wil gebruiken weer uit kan klappen. Mega-ideaal en ruimte-besparend.
Goed. Ik neem d'r nog 1 en duik m'n bed in. Ik hoop dat Ro nog HANGT in de kroeg en dan bedoel ik hangen en niet plat op zn smoel ligt ergens in een duistere kroeg wegens een te hoog promillage aan alcoholische dranken.....Sms-te me net nog en dat las redelijk nuchter nog zonder spelfouten :-)
XX
M

1 opmerking:

hanneke zei

hihi heel bekent verhaal!! Vraag Sytske maar eens waarom ze om half vijf 's middags door de kleuterjuf naar huis gebracht is. En Janneke wat er gebeurt als ik boodschappen doe samen met haar. Ze is dan vijf jaar.
Lieve kind....wij zijn als moeders ongeruster dan de kinderen haha!!
Leuke verhalen van je en blijf genieten. Denk er ook maar aan dat er geen perfecte moeders bestaan. Misschien is dat een hele opluchting voor je hahaha!!!