Ik dacht vorige week toen ik een advertentie zag: ach waarom ook niet, altijd al willen weten of ik echt zo creabea kan zijn als mn zusje. Mosaic-art vind ik vaak prachtig. Dus Christine opgebeld of ze meewilde (moeder van Stella, vriendin van Kiare), zij is grafisch ontwerpster dus die vindt dat vast leuk dacht ik.
Nou wij erheen. Allemaal mensen die het naar hun eigen zeggen nog noooooit hadden gedaan. Ik ook niet. Echt niet. Kwam de docente langs ons gelopen nadat we de tegels met een hamer aan gort hadden geholpen en er een soort van kunst van probeerden te maken; bij elke student kwam er een ooooohh...of een aaaaahhhh...uit haar mond of een vriendelijke opmerking in de trant van "that is amazing!"! Komt ze langs mijn tafel..... en er werd niets gezegd.....Haha. Nou ja thuis kon ik dr om lachen, maar daar (2 avonden) dacht ik alleen maar: ik wil naar huis ik wil naar huis.....want WAT EEN GEPRIEGEL!! En Christine....: die ging helemaal los. Echt een prachtig stuk iets heeft ze gemaakt en over 2 weken is het schoolvakantie (2 weekies maar, bij ons de wintervakantie!) en gaan we dit met de kidz doen....(jippie..)Zij was in elk geval blij dat ze het voor het eerst had gedaan en ze wil ermee verder en ik ben blij dat ze het heeft ontdekt nu. Voor mezelf heb ik geleerd: don't push yourself where you don't wanna go...but you never know unless you've tried it!! OK....geen mosaic meer voor mij dus..ik hou het wel bij dancing...:-)
XXX
M
Geen opmerkingen:
Een reactie posten