Wel niet wel niet bloggen

Tsja, soms moet je keuzes maken in wat je allemaal blogt en wat allemaal niet he.....kheb dr een tijdje over nagedacht en bedacht me eigenlijk: de mensen die ons blog trouw lezen, willen misschien ook ECHT weten hoe het hier allemaal gaat. Toch? Niet dat er ook maar 1 woord gelogen is van wat ik heb geschreven, edoch (waar komt dat woord ineens vandaan??)  tis meer van welke info van een dag of week ik filter om wel of niet aan de buitenwereld te verkondigen. Ik wil namenlijk best een tip van de sluier oplichten om echt te vertellen hoe het is met mij :-) . Een half jaar terug, hartje zomer in NZ, prachtig weer, mooie stranden, gezellige vrienden, niks aan het handje zou je denken...en ik voelde me niet goed. Daarbij kwam dan mn misere van 2 ontstoken middenoren (middenoorontsteking bedoel ik) en de bijwerkingen van de antibiotica. Ik voelde mezelf in een soort van donker gat worden gezogen waar ikzelf niet meer uitkwam en ik begreep er zooo helemaal niets van. Ik heb dit op zich vaker gehad maar zo erg als deze keer niet. Ik begon van alles te gaan lezen en er begon me het 1 en ander te dagen...Ik herkende veel van mezelf in mn vader. Lang verhaal kort: ik naar dokter, toen naar specialist, diagnose gesteld, medicatie....en langzamerhand ben ik me beter gaan voelen. Diagnose is Dysthymie. Dat is een chronische depressie waar ik blijkbaar aan lijd vanaf mn puberteit. Ahaaaa.....dat verklaart een hoop zeg. Op zich valt er goed mee te leven (ik ben dr niet voor niets 38 mee geworden), echter dagelijkse medicatie en wat psych.hulp af en toe is wenselijk. Nou, dat advies opgevolgd en waarempel...ik voelde me ineens vanaf april beter worden...Ook mn lifecoach-opleiding heeft veel bijgedragen aan mn eigen inzichten en daarentegen voelt het ook weer heel vertrouwd om zelf mensen die deze klachten hebben(van de 6 klanten die ik nu coach, zijn er 4 met depressieve klachten) te kunnen coachen..Ik herken heel veel van hen en weet ook dat het niet het einde van de wereld is...Dat er tools zijn om ermee om te kunnen gaan. En ook heel fijn om de reacties van hen te horen dat ze zelf veranderingen merken in hun manier van tegen dingen aan kijken en vooral zichzelf.
De medicatie geeft wel veel bijwerkingen, ik ben 's-avonds he-le-maal gesloopt (zag op de bijsluiter, it may cause sleepiness....ahaaaaa nou dubbel en dwars dus) en als ik 's-avonds een klant heb, dan zorg ik ervoor dat ik tijdig het eten klaar heb en een half uur in bad ga liggen....Voor mn energiehuishouding..En dan gaattie goed. Soms heb ik weken dat ik me helemaal prima voel en alles rooskleurig inzie. En dan ineens krijg ik een terugslag (en dan blog ik gewoon even niet..) en slaap ik de hele dag op de bank...filmpje kijken, nog net avondeten maken voor de family en dan heeeel vroeg er weer in. Kan soms ook helemaal duizelig worden, nou ja, dat soort dingen. Op zich het ergste niet, maar wel goed voor mezelf om te weten waar het vandaan komt en ook dat het weer overgaat. Alles gaat voorbij toch? And allow myself to just be in my chaos....(belangrijk item van mn opleiding..) Als mensen zich in een chaotische situatie bevinden (zich rot voelen door interne of externe veranderingen) wil men zich zo snel mogelijk ontdoen van dat vervelende gevoel...But what you resist will persist...dus hoe sneller je je weer beter wilt voelen hoe heftiger de vervelende gevoelens blijven aandringen.....Gewoon maar erkennen dat ik me rot voel, mezelf volledig pamperen, doen wat me lichaam wil..(slaaaapen...) en dan weet ik nu eindelijk dat het tij dan ook weer kan keren....Dus allow myself to be in chaos..
De afgelopen dagen had ik dus wat chaos-dagen, niet al te druk geweest en zelfs 2 vriendinnen gebeld (dat is niets voor mij....als ik me rot voelde in NL werd ik een kluizenaar..) en dat is dan wel heel tof eigenlijk...Het gaf mij weer energie en wat om te lachen zelfs om verder te gaan. Nou ja, ik blijf leren of niet dan. Zo kan je je reacties op veranderingen dus ook veranderen...Of reacties op chaos..Vandaag en gister voel ik me weer top dus huis gepoetst en strax appelflappen bakken voor de kidz na school.
Goed. Ik wilde heel graag voor mezelf het 1 en ander leren begrijpen en accepteren etc voordat ik het uberhaupt kon of wilde gaan bloggen. Acceptatieproces was in volle gang en ik geloof dat het nog steeds bezig is....Ik kan wel met het idee leven geloof ik. Zolang ik maar een goeije moeder kan zijn voor de kidz en een goeije partner voor Robin en als dat met medicatie is..prima dan.
XX
M