a Twig

Hey Ben wat is eigenlijk een twig? (ik wist het echt ff niet meer en bij kiare lag het ook niet voorop de tong) en zonder twijfel zegtie: oh that's a curly stick :-) Wat? Blijft me verbazen hoe en wat ze allemaal leren en hoe snel dat eigenlijk gaat. Deden we memory: plaatje van een eekhoorn. Ook die wist ik echt niet meer te vertalen (ik leer alleen maar lifecoach-termen op mijn school zoals creative realm enzo) dus meneer vertelt me doodleuk dat dat een squirel is. Nou ik weet niet eens hoe jet schrijft :-).
Robin heeft voor een errrg mooie prijs een Isuzu Bighorn 4WD gekocht....Voor zn beachtour, kannie alle troep (sorry beetje respect: al het materiaal) erin gooien (leggen) en vervoeren. Heeft nl. een mooie zakelijk-productieve week gehad, enkele sponsors hebben toegezegd de beachtour te willen sponsoren! De oude blauwe Holden-auto staat in de verkoop. Als je R erin zag zitten lag je in een deuk, hij ook want rechtop zitten kon bijna niet. Zo klein wassie. Of groot is R :-).
Van het strand deze week gebruik gemaakt om te kunnen coachen. Was erg fijn te doen. Ook een stapje verdergekomen in mn Reiki/Lifecoaching-business....Mn visitekaart is af...! Christine (grafisch ontwerpster en moeder van vriendinnetje van K) heeft mn ideeen gesnapt en omgezet in een visitekaart...Erg erg erg cool issie vinnik zelf en nu nog laten drukken en zet ik ´m op blog. Jippie...langzaam maar zeker gaan we
vooruit :-)
Afgelopen weekend was R naar Christchurch voor werk en hebben K, B en ik (en AnnMarie met 1-jarige Charlie) de Santaparade (kerstman) in Mairangi Bay aanschouwd, leuk om te zien but not as big as......the biiig Santaparade in da city of Auckland. Mien god, daar zijn we zondag heengegaan (tsja....ervaringen meegeven aan de kidz he!) en dat was grooooots opgezet jonge! 5 kwartier lang de ene mega-stripfiguur na de andere, van Dora, tot Bambi, tot Ben 10 (yeaeajjjj), Donald Duck, Dinosaurs, Sleeping Beauty, Alice in Wonderland, Bob the Builder, etc.....En ofcourse.....de Kerstman! Die kwam als laatste, however: hij had voor z´n koets zoveel prachtige in het wit gestoken danseressen om zich heen verzameld dat alle ogen daarop gericht waren. Toen de koets ons 20 meter gepasseerd was, riep Kiare ineens: heee dat rooie daar is dat niet de kerstman?? Haha! Jaa, kdacht het wel ja! Grappig, daaar draaide de hele optocht om en die zagen we niet :-)
Van de ene emotie in de andere......250.000 man, wij genieten van al die mensen, "kijk nou, wauw wat veel mensen zeg, kom op, een foto!"  dus wij op de foto. Dan heb ik B in m´n ene hand vast en K op dat moment net niet in m´n andere hand...ik kijk naar links, ik kijk naar rechts...waar is Kiare?? Ik kijk weer naar links, weer naar rechts..Geen Kiare!! Don't panic Mir, je hebt Benjamin ook nog bij je, dus blijf rustig for his sake...."Ben, we zijn geloof ik Kiare kwijt, kan jij haar zien?". B nog van geen kwaad bewust en zegt onschuldig: nou had ze maar niet mee moeten gaan, kom op ik wil deze winkel in een ballon kopen". Het enige wat door m´n hoofd speelde was: hoe zou zij zich nu voelen? In deze menigte??? Wat net zo mooi leek, was nu een nachtmerrie aan het worden, wat veel mensen!!! Waar is m´n meissie????? Blijven staan waar we elkaar voor het laatst zagen, dat doet zij ook vast. En Godzijdank, na 10 minuten (ze leken wel 10 uur) hoorde ik roepen "Mama, hier ben ik!!!" en daar kwam een huilende Kiare op me afgerend met 2 politieagenten bij zich. Een vrouw zag haar huilen op het kruispunt en haar zachtjes naar de police gedirigeerd. Ze waren heel vriendelijk zei ze en ze moest haar naam zeggen en leeftijd en vertellen hoe ik eruit zag en haar broertje. De police heeft toen direct de andere agenten on patrol geinformeerd op de andere straathoeken. Snelle actie en heel doeltreffend. Echter voordat de andere agenten me konden aanspreken had K me al gevonden.......Pffffffff........Dat was allemaal NIET COOL. We waren er stil van. Naar de eerste de beste ijscowinkel gelopen en ze mocht de dikste magnum uitzoeken die er was. Om van de schrik te bekomen.....Toen we thuiskwamen heeft ze het verhaal direct in haar dagboek geschreven en papa gebeld. Die avond hebben we samen uren lang in bad gezeten en erover gekletst....Zo waren we het aan het verwerken....En wat hebben we ervan geleerd???? ALTIJD HANDEN VAST IN DRUKKE MENIGTEN!!!! En.......het telefoonnummer van mij op de armen van de kidz schrijven, die wijsheid heb ik van Robin, dat zeggen ze altijd tegen alle ouders van de kidz bij de Weetbix Tryathlon waar wel 2000 kidz per evenement aan meedoen.......Eind goed al goed.....1 keer en liever nooit weer
XX
M