the universe is with us

Lijkt het wel...alles wat we tot op heden doen in relatie tot onze emigratie verloopt naar wens..We wilden vanaf vorig jaar al erg graag een huis bij Campbells Bay, vanwege die school, maar dan moest je net een huis vinden in de zone....et voila...binnen een week. Robin begint aanstaande maandag met zn werk bij Dave in de city. Heeft tel.nummer gekregen van 2 carpool-maoties ook uit de North Shore, zodat moekedevrouw thuis de auto bij de hand heeft (om naar het strand te rijden dagelijks in de zomer...oh nee, dat kan ik lopen ;-)) en vandaag weer zo'n dag waarin alles klopte....SAAI he...ach dr komen vast nog wel rampverhalen. Blijf bij ons mensen!! veel te leuk dat jullie ons volgen.
Gister heb ik telefonisch contact gehad met Teresa Burn van de Campbells Bay Primary School en direct vandaag om 12 uur konden we terecht. Formulieren hadden we gisteren allemaal ingevuld en het was allemaal in orde. We moesten nog wel langs 1 van de heren van de Justices of Peace..Wat is dat dan?? Nou dat stamt nog uit de middeleeuwen geloof ik, dat hadden ze vroeger al in Engeland. Dat was een select gezelschap van hoge status die het land moesten beschermen tegen teveel macht van de landlords. Ofzoiets.  Aangezien NZ in sommige opzichten nog behoorlijk verkeerd in the middle ages, is dit dus nooit veranderd. Een alleraardigste gentleman van ruim in de 90 schat ik (mama wat was die meneer oud he?) krabbelde zn handtekening (of wat erop mocht lijken) plus stempel (dat leek er meer op) op het enrolmentformulier en hoppa Kiare werd ingeschreven op school. Onze vraag aan de school wat dit dan nu nog voor zin had, antwoordde ze dan ook dat het eigenlijk een stupid iets is wat allang afgeschaft had moeten worden maar goed. Grappig. Binnen 20 minuten stonden we weer buiten school, een super no-nonsense Hoofd van de school. Heerlijk, geen gelul in de ruimte. Gewoon niet moeilijk doen en zeggen waar het op staat en vooral heel erg hartelijk naar ons en de kidz. Ze zei: well, what do you think, starting on monday??? Kiare zei al in de auto erheen: mama als die mevrouw nou vraagt of ik morgen al wil beginnen wil je dan zeggen van ja?? na een dikke 6 weken van vakantie en vele indrukken heeft ze vlgns mij wel weer zin in regelmaat. Spannend vindt ze het wel, maar goed erg logisch. Zelfs ik was zenuwachtig voor dit gesprek, ik bedoel hier gaat het met name ook om he....de kidz een mooie schoolervaring hier geven met lots of sport en music en mooie dingen. De musical van Joseph and the amazing technicolour dreamcoat wordt over een paar weken hier op de school opgevoerd, onze favoriet. Daar gaan we dus heen (zien we in een keer Freek Bartels verschijnen, "goedievening piepel, hou ar joe doeing?? huh). Ze dragen op school ook een uniform. Vandaag druk op de site met Kiare een prachtig rokje en shirtje en kniekousen uitgezocht, helaas niet lekker felknalknalknalroze, maar knalblauw. Nou ja tenminste wel een knalkleur. En ze vond het nog prima ook (ook als ze het aanheeft??). Robin noemt het al kostuum. Een kostuum is toch uit een middeleeuws drama ofzo vroeg ik hem. Waarop hij droog antwoordde: dat zeg ik. Een echt middeleeuws drama...
Daarna vandaag naar het verhuisbedrijf gereden waar Hazeleger mee samenwerkt (Conroy) en de laatste formulieren in orde gemakt. Ws. hoeven we maar 1 week ongeveer in een praktisch leeg huis te zitten dus dat valt alles mee. Vanavond rijst gemaakt. Ik bedacht me dat ik mn stokjes mis (ook een steinfort-tik) waarop Robin naar de auto loopt en daar een paar stokjes uithaalt. Brand new stokjes uit de Toyota Estima. Waar zo'n japanner wel niet aan denkt. (san of heb je daar ook een mooie verklaring voor :-))
Kortom: topdag. Helemaal gesloopt nu. Morgen om 10 uur naar "ons" huis om 1 en ander op te meten en daarna naar creche voor Benjamin. Dan is iedereen vanaf volgende week onder de pannen.
XX
M