zo he he, weer wakker. 10 sept. vs 10 juli..2010

Ik dacht: laat ik nu es 's-ochtends het blog schrijven, dan komt er misschien nog meer zinnigs uit, kben 's-avonds altijd zo verschrikkelijk tuttikaputtie...Duss...gewapend met mn derde bak Coffee (coppa) en een kletsende Benjamin (bennie lieverd ga maar even naar de speelkamer beneden om te spelen met je Thomas!, mama is er strax weer voor je) wil ik even vertellen hoe de verhuizing nou precies ging...Precies 2 maanden nadat we vertrokken uit Odoorn kunnen we ons hier settelen!
Om klokslag 9 uur stonden ze voor de deur met een vrachtwagen, de size viel me nog mee. Althans....voor de deur...they wish! We wonen nl. aan de Park Rise (een prachtige straat met alleen maar upperclass piepel, precies waar we thuishoren dus ;-))) , maar dan ga je een laantje stijl naar beneden waaronder nog een stuk of 10 huizen zijn. Het eerste huis aan de rechtkant na 20 meter is van ons. (WAS het maar van ons, wauw het is een perfect huis, ik wil ' t kopen, maar dat kan niet). De driver dacht ik zet m wel even voor t huis neer. Slipperdeslip, ging allemaal net, maar wij dachten al dat komt niet goed, als er andere mensen langsmoeten, gaat dat never nooit niet passen, daar is de weg te smal voor. Maar goed, de 3 stoere Maori-dudes dachten er anders over. Zij hebben er per slot van rekening voor geleerd. En ja hoor, na 20 minuten de eerste rap-van-de-tongriem-gesneden-lady, wilde er langs. Was a bit verontwaardigd, want stel je voor dat de brandweer erlangs moest. Zat wat in. Dus de vrachtwagen naar beneden gereden, waar ook een soort van pleintje is en dan stond hij niemand in de weg. Prima oplossing dachten wij, maar zij dachten van niet. Hadden het plan opgevat elke keer weer naar boven te rijden en als er een auto langsmoest weer naar beneden....Anders moesten ze zo sjouwen...Eehhh......is dat niet wat verhuizers doen?? Sjouwen?? Robin took the lead (en dan kannie als geen ander) en zei: jongens ik help jullie wel met sjouwen,  ik trek mn oue kloffie aan (alleen andere schoenen bleek later, we hebben alleen nog maar oue kloffies :-)) en ga aan de slag. Ik deed de administratie, wat inhield dat ik de paklijst in de handen had en alle 240 items dat uit de dozen werd gesjouwd afvinkte en dirigeerde waar alles naartoe moest. Hele klus :-). De dozen met een B naar (je raadt het nooit) Benjamins kamer, die met een K naar...juustem. En de MBR naar de master bedroom en LV naar de livingroom, stond er al opgeplakt in NL. Hazeleger Verhuizingen, sjappoo jongens echt goed gedaan. En kitchenware naar de keuken. Mijn werkkamer volgens Robin ;-). Toen de vrachtwagen openging, zagen we als eerste de fietsen!!!!! Wat maf joh om die spullen dan hier te zien, echt gaaaf! En ik zou dan echt de enige mama zijn die met zo'n moeke-fiets over de heuvels gaat biken met mn fietstasjes, ik lach me rot. I'm gonna try it. De oudere Maori-dude was verschrikkelijk sjaggerijnig dattie zover moest lopen met die zware spullen (naja...20 meter max), maar na dat omeletje met worst, ui en tomaat, konnie weer lachen. Werkelijk alle spullen werden door hen ook weer in elkaar gezet, unbelievable, what a service. En toen....onze erfstukken...de zware spiegel van Robin zijn voorouders (grooot) is ongehavend aangekomen en staat nu te pronken in de livingroom..zeer mooi. Toen was de piano aan de beurt, 120 jaar oud, heeft landen als Amerika, Noorwegen, Iran, Nederland en nu dus Nieuw Zeeland mogen aanschouwen...Wat een coole reislustige piano isset dus. Maar ik hield echt mn hart vast toen ik zag hoe de piano werd verschoven....Hoppakee op een schuin aluminium plaat rolden ze hem zo van de wagen af. Ik denk dan: zet hem op dat achterbak-ding en druk op de knop zodat hij automatisch naar beneden gaat en rol hem dan voorzichtig verder....Nope. Maar goed, leuke fotoos van gemaakt (tussen mn zenuwen door...) en nu staat hij in de garage!!!! Een van de coole Maori-gasten zei met het swit op het gebit ....and now..play us a song. haha. De toetsen zijn niet omgehusseld, ik dacht dattie volledig ontstemd zou zijn na zo'n reis, maar t valt me alles mee. Ik heb zin om er een gezellig muziekhoekie van de maken. We hebben zeg maar een grote garage, met rechtsachter een ruime inkeping waar de piano staat, met een luie stoel erbij (als iemand naar mijn gepingel wil luisteren..) en daarnaast heb je een raampje die open dicht kan waar ik direct uitzicht heb op de speelkamer van de kidz!!! Ain't that cool? Daar hebben we alle bouw-dingen neergezet, dus nu is Kiare druk al haar lego aan het opzetten op de oude campingtafel van mijn ouders en in die speelkamer hebben we een verhoging waar juist alle treinrails van Benjamin oppast, zodat ze elkaar niet in de weg zitten en de prachtige bouwsels kunnen blijven liggen en niemand er last van heeft...Ik zei toch: wat een perfect huis. Onze spullen staan hier ook zo leuk. En het grappige is: je ziet nu de spullen die je normaal in de gang hebt staan bijvoorbeeld, maar omdat niets nog een vaste plek heeft is het heel makkelijk een totaal andere bestemming ervoor te bedenken..De spiegel in de gang, ons nachtkastje en de life-coachstoel (thnx lieve LP/RMC-collegae!!!) heeft nu bestemming "make-uptafel in de slaapkamer" gekregen. Iets nieuws wat ik niet eerder had en 4 free. Andere nachtkast heeft Kiare gekregen die eerder bij ons stond en zo verder. Leuke sport om dingen te hergebruiken die je dus al hebt. En als de kleur niet bevalt, hoppakee een lik verf erover heen.
Zo gaat het hier. Ik ga nu weer verder!!!! Leuk....kadoos uitpakken!!
XX
M